23

Ona dokunamam.

”Mel…” dedi.

Dudaklarından bunu duymak bile kollarımı güzel boynuna sarmama sebep olmaya yetiyordu. Ama bunu yapmayacaktım.

“Ne düşüneceğimi bilmiyorum.” dedim. Dürüstçe. Ona inanmaya ihtiyacım vardı, ki bu yüzden buradaydı.

”Mel, güzel seslim. Her şeyi anlatacağım sana ve bana hak vereceksin.”

“Seni dinliyorum.” Ondan bir adım uzaklaşmıştım. Lütfen diye fısıldadım içimden, lütfen Bulut her şeyi açıkla ve eskisi gibi olalım…

”En başından beri biliyordum. Bana ses kaydını attığından beri.”

“Nasıl?”

”Seni daha önce şarkı söylerken duymuştum Mel, bozuntuya vermedim. Çünkü gerçekten sesin hoşuma gidiyordu.”

“Sonra? Neden konuştuğumuz onca zaman beni bildiğini ifşa etmedin ki?”

”Çünkü, çünkü sana karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştım.”İtirafı karşısında ne diyeceğimi bilemedim. Bulut bana karşı bir şeyler hissediyordu…

”Sonra işte olanları biliyorsun. Senin gelmeni bekledim Mel. Korkunu yenip bana kendin gel diye bekledim onca zaman.”

“Ya sana hiç gelmeseydim Bulut? Sen bana hiç gelirmiydin ki?”

“Gelirdim Mel. Beni yanlış anladığın her an sana geldiğim gibi.” Kafamda eksik olan şeyler vardı, Sıla ile aralarında bir şey olduğunu düşündüğüm ilk anda bile Arzu’nun yanına gelip konuşmuştu. Bunu o zaman anlayamamıştım çünkü arkadaşının yanına gelip onunla dertleştiğini düşünmüştüm.

En başından her şeyi biliyordu.

Ve benim için susmuştu.

Bulut bambaşka bir mevzuydu.

”Bulut, benim yanımdan ayrılıp eski sevgiline gittin mi?” Yeşilleri içimi okumuş gibi derin bir nefes alıp anlatmaya başladı. “On veya on beş dakika sen git diye gözlerim kapalı bekledim Mel. Telefonum ardı ardına titreyince sen olabilirsin diye hızla baktım ama yazan Sılaydı. Eğer yanına gitmezsem intahar edeceğini söyledi.” Bu kız gerçekten delirmiş olmalıydı!

”Sonra ne oldu?”
“Gittim.” Titrek elini uzatarak omuzlarıma düşen saçıma dokundu. Gözlerimi kapattım. O ve dokunuşları.

”Sonra Mel, yanına gittim. Yardım etmek istedim, aklımda senden başkasına yer yoktu!” Sesi yükselmeye başlamıştı.

”Sana yemin ederim onu itelemekten başka bir şey yapmadım.” Bana sarılmak için can atıyordu ancak onu tekrar geri çevirirsem diye korkuyordu.

“Bu kadar kırıldığımı hissetmemiştim. En büyük daha doğrusu tek pişmanlığım olduğunu bile düşündüm.”

“Bunu geri almak için her şeyi yapacağım.” Biliyordum.

Düşündüm. Sabah yaşanan olayları, yaşadığım şeyleri, kendime sordum; onu affedecek miyim?

”Ne yapacağımı bilmiyorum ki.” dedim tüm dürüstlüğümle.

”Gözlerime bak Mel, onlar sana doğruyu söyler.” Çok sevmiştim onu, en çok gözlerini.

”Uğruna her şeyi unutacak kadar,” asla yapmam dediğim şeyi yapmıştım. Uzanıp onu öpmüştüm.

Gözlerinde yalan bulamamıştım. Ona güvenmiştim.

Melodi, Alya veya bir başkası. Mel, onun Mel’i…

Mel, Bulutu öper. Bulut’un yeşilleri titrer.

AYYYYY gün bitmeden bölüm attım ha! Hadi bakalimmm finale adım adım, bu tarz kurguları seviyor musun?

Cunku anlık yazdığım ve beni keyiflendiren kitapları seviyorum🤓❤️

Hivv sizi çok seviyor🥹🩷