A MAN

Jisung'un anlatımıyla:

jisung'un annesi:jisung! Oğlum gel buraya da Şu çöpleri çöpe at!

Jisung:bir dakika anne şu bitsin atıcam

volorant oynuyordum bir anda annem çöpleri çıkarmam için beni çağırdı gitsem bir dert gitmesem bir dert hala oyundaydım eğer gitmesem daha fazla ısrar edip "tamam ben giderim" diyecek bu annemin en iyi taktiğidir o yüzden oyunu durdurup gitmek zorunda kaldım

Annemden çöpleri aldım ve kapıdan dışarıya çıktım sokakta çöp konteynerine doğru yürüdüm çöpü attıktan sonra sağıma baktım bakmaz olaydım babamı gördüm...hemde yeşil (içkinin bir diğeri) almış olmalıydı o her yeşil aldığında beni döver hem kafası güzel oluyordu hem de sınırlı oluyordu bu yüzden sinirini benden çıkarıyordu kaçmaya çalıştım ama beni çoktan yakalayıp tuttu

jisung'un babası:sen niye hep dışarıdasın ulan?3

Cevap veremedim vermeyince daha fena oluyordu bu sefer saçımdan sertçe tuttu canım yanmıştı ama bu daha başlangıç...

Elini saçımdan çekti bu sefer bana tokat atacaktı elini kaldırdığı anda gözlerimi kapattım fakat o tokat bana gelmemişti o herzamanki tokat bu sefer gerçekleşmemişti gözümün tekini yavaşça açtım açtığımda önümde babam olacak o şerefsizin kolunu tutan minho vardı kolunu ne kadar sıktığını görebiliyordum o kadar çok sıkıyordu ki neredeyse damarlarını patlatacaktı

Jisung'un babası:sen kimsin lan?

Minho:bir önemi yok asıl sen kimsin? Sen kimsin de çocuğuna vurma hakkını tanıyorsun?

Jisung'un babası:sanamı sorucam lan çocuğuma vurup vurmayacağımı bırak kolumu!

Minho:çocuğum mu? O seni sende onu hak etmiyorsun şimdi bas git burdan

Jisung:Minho yapma lütfen...

Ama minho beni duymazdan geldi babamla sanki ölümüne düşmanmış gibi konuşuyordu onu öldürecekmiş gibi bakıyordu ama bir yandan da minho'ya hak verdim yıllardır kimsenin cesaret edemediği şeyi o cesaret edip yaptı bunun için onu takdir ediyordum1

Babam tam minho'ya vuracakken minho babama bir kick hareketi yaptı ve babam yere yığıldı sonra minho bana dönüp eliyle yerde yatan o babam olacak şerefsizi gösterdi

Minho:vur

Başımı iki yana salladım sonra oradan ayrıldım ara sokağa indim bir evin duvarına oturdum ve yaslandım kollarım dizimin üstündeydi ve o sırada gözümden bir yaş damla süzüldü bu olduğu anda başımı kollarımın üstüne gömdüm göz yaşlarım akmaya devam etti...

Minho peşimden koşarak geliyordu ara sokakta beni buldu ve durdu yanıma geldi

Beni o halde görünce bir süre konuşmadı sonra bu sessizliği bozdu

Minho:kullandığı şeyden dolayı ve seni darp ettiği için polisi aradım birazdan gelip alırlar onu

Sadece gözyaşlarım akarken hıçkırarak ağlamaya başladım başımı kaldırmakta tereddüt ettim ama yaptım

Minho gözyaşlarımı görünce yutkundu konuşamadı gözlerini diğer tarafa çevirdi yüzüme bakamıyordu bile1

İç sesime engel olamayıp minho'nun boynuna sarıldım minho donakalmıştı ben ise ona sarılınca daha da hıçkırarak ağladım minho'nun eli havada kalmıştı ne yapacağını bilemedi ama sonradan sırtımı nazikçe okşadı

Minho:tamam geçti

Jisung:teşekkür ederim ve özür dilerim

Minho:neden özür diliyorsun?

Jisung:önünde ağladığım için

Minho:sorun yok istediğin kadar ağlayabilirsin

Minho'dan özür dileme sebebim ağladığımı ilk onun görmüş olması ben hayatımda hiç kimsenin önünde böyle hıçkırarak ağlamamıştım ilk defa birinin önünde böyle ağladım...

DEVAM EDECEK...3