4. Bölüm

3. Bölüm

"Ben o gözleri nerden

hatırlıyordum?"

Ada Ekin

Aklımda tek bir soru vardı...

Ben o iki toprağı anımsatacak gözü nerden tanıyordum?

Belki de maçını izlemiştim? Yok! Olamazdı çünkü ben hiç maç izlemezdim. Voleybol maçı bile. Sosyal medyada mı gördüm acaba? Fakat bu kadar tanıdık gelmesi normal değil.

Neyse şuan bir sürü işim var onunla hiç uğraşamam. En önemliside beyaz elbiseme şarap dökülmüş olması, Allah'tan yanımda yedek kıyafet getirmiştim. İçime doğmuş demek ki.

Hemen lavaboya gidip üstümü değiştirdim, bu sefer siyah bir etek üstümede siyah bir gömlek giymiştim. Aynanın karşısına geçip makyajımı tazeledikten sonra geri salona döndüm. Salonda " Emre Nalbantoğlu- Şiir oldum" çalıyordu. Ortam çok güzeldi. Yanıma birinin geldiğini hissettiğimde başımı döndürüp baktım. Zaten bu kişi büyük ihtimalle Gamze'ydi. Başımı döndürdüğümde gördüğüm kişi ile donakalmıştım. Bu oydu, bana çarpan çocuk, kaptan! " Selam" diyip elindeki bir şarap bardağını uzattı, " bu da özürüm olsun, tekrar kusura bakma." uzattığı şarap bardağını zarif bir şekilde aldım." Teşekkürler. Dediğim gibi sorun yok, yaşanabilir böyle aksilikler." bunu dediğimde dudakları yana kıvrılmıştı. Bir dakika, bir dakika bana gülmüşmüydü!? Evet! Bana gülümsemişti. Ah! Noluyor, ben ne saçmalıyorum!? Gülümsemiş olabilir normal bir şey bu. Ah kafam, iyice saçmalamaya başladım.

" Tanışalım. Ben Egemen, Egemen Akay." cümlesini tamamlayıp elini uzatmıştı, bende bekletmeden elimi uzattım. " Bende Ada, Ada Ekin." elimi sıktığında kalbim fena bir şekilde atıyordu. Umarım duymuyordur, rezil olmak istemiyorum. Tekrar Egemen'in yüzüne baktığımda yüz ifadesinin değiştiğini farkettim. Bir şey mi yapmıştım? Yapamazdım çünkü sadece ismimi söyledim. Bunları düşünürken onun mırıldanışını duydum "Ada..." diye yumuşak bir şekilde mırıldanmıştı. Ben daha ne olduğunu anlatmadan kendimi birden sımsıcak bir bedende bulmuştum.

Egemen bana sarılmıştı...

Tekrar ediyorum, Egemen bana sarılmıştı!

                                   🏀

Yaklaşık 2 saattir Egemen ile konuşuyorduk. Neden sarıldığını anlatmıştı. Çocukluk arkadaşı olduğumuzu hatırlatmıştı. Çocukluk aşkım bana az önce sarılmıştı. Gerçekleri söylemek gerekirse hala onu sevdiğimi fark etmiştim ama tabi bunu gizleyecektim. Çünkü Egemen'in sevgilisi olabilirdi. Umarım yoktur. Ben ne saçmalıyorum! Yok bana şarap yaramıyor. Bir daha içmeyeceğim bu boktan şeyi. " Yemeklere bayıldım bu arada. Bir ara bana özel yapar mısın? Yemek yapmayı hiç beceremiyorum." gülerek söylemişti. " Tabi yaparım. Ama bazen çok yoğun oluyorum ona göre ayarlamamız lazım." ben de gülümseyerek yanıtlamıştım. Demekki sevgiliside beceremiyor yemek yapmayı. Ya da belkide yapacak vakti yok. Off banane bunlardan ya!? Ben ne diye düşünüyorum?

                                    🏀

Organizasyon bitmişti. Egemen ile de vedalaşmıştık. Tekrar buluşuruz diye telefon numarasını da vermişti. Şuan mutfakta etrafın toparlanmasına yardım ediyordum.

"Gamze!" diye seslendim. " Efendim Ada?" diye hızlı bir şekilde yanıma gelmişti. " Benim beyaz elbisemi kuru temizlemeye gönderdin dimi?" bunu sormamı bekliyormuş gibi muzip bir ifadeyle yüzüme bakmıştı. " Göndermedin mi Gamze?" sonunda konuşmak için ağzını açmıştı. " Göndermedim yani daha doğrusu gönderemedim." kaşlarımı çatmıştım, sinirimden değil benim böyle bir huyum var bir şeyi anlamayınca kaşlarımı çatıyordum

"Nasıl yani? Nasıl gönderemedin?" diye sordum. " Takım kaptanı dedikleri Egemen Bey elbiseyi aldı, kendi kuru temizlemeye verecekmiş. Bir şey olursa numaram var arasın dedi." duyduklarımla şok olmuştum. Egemen'in özür şeklimiydi bu?