8. Bölüm

8. Bölüm

"Gizli Numara"

Ada Ekin

Arabama bindim ve derin bir nefes aldım.

Sebepsiz yere kırılmıştım. Niye kırılıyorum ki? Belki de sevgilisi var. Eğer sevgilisi varsa doğru olanı yapıyordu ama sevgilisi olsaydı dün tanışmaya gelirdi. Uzak mesafe ilişkisi mi? Sanmam çünkü benim bildiğim Egemen sevdiklerinden uzak kalmaz. Tabi 14 yılda değişmediyse.

Eve geleli baya olmuştu. Bu sürede duş almış üstüme bir eşofman takımı giymiştim. Şimdi yoldaydım, restorana gidiyordum. Radyoyu açtığımda "Adamlar-Sarılırım Birine" çalıyordu. Araba sürerken şarkıya eşlik ettim, acil kafamı boşaltmam gerekti. Egemen'in neden böyle davrandığını düşünmemem gerekti. Restorantta bir kaç işim vardı onları tamamladıktan sonra sahilde arkadaşlarımla buluşacaktım. Restorantta gelmiştim, hemen arabamı park edip restoranta girdim. Selam veren herkese selam verip mutfak bölümüne geçtim. Tahmin ettiğim gibi Gamze oradaydı. " Hoşgeldiniz Ada Hanım." "Hoşbulduk Gamze, benim önlüğümü hazırladınız değil mi?" dedim heyecanlı bir tonla. " Evet, her şey tam istediğiniz gibi." dedi gülümseyerek. Bunu derken de önlüğümün yerini gösterdi. Yüzümde büyük bir gülümsemeyle paytak adımlarla önlüğümün yanına gittim. Önlüğümü aldığımda sımsıkı sarıldım, bu önlük benim en büyük hayallerimden biriydi. Sonunda önlüğüme kavuşmuştum.

Restorantta bir kaç imza atıp ordan çıkmıştım. Şuan arkadaşlarımla sahilde bir cafede oturuyorduk. Bayağı yorgundum, birde hala Egemen'in neden öyle davrandığını düşünüyordum. " Ada sen iyi olduğuna emin misin?" hemen daldığım yerden gözlerimi ayırıp " İyiyim, iyiyim. Son zamanlarda biraz fazla yoruldum da ondandır." dedim. Onları dinliyormuş gibi gözüksemde aklımda binbir tane soru vardı mesela yine aklıma bir şey takılmıştı Gamze bugün niye bu kadar garipti ki? Gamze'yi 3 yıldır tanıyordum ve bir o kadar da seviyordum. Masum, tatlı bir kızdı. Fakat bugün çok garipti,aşırı mutluydu ve ortamda bir sinsilik sezmiştim. Umarım bu Gamze'nin sinsiliği olmazdı çünkü ona kendimden daha çok güveniyordum. Şaka değil. Ona güvenmemim sebebi 3 yıldır yanımdaydı ve bana herhangi bir zarırı bile olmamıştı. Kim Gamze'yi sevmezdi ki? Düşüncelerimden kurtulup "Kızlar,gerçekten çok üzgünüm. Ben çok yorgunum da artık gitsem olur mu?" demiştim masum bir tonda. Sağ olsunlar ki beni anlayışla karşılamışlardı. Hemen onlarla vedalaşıp eve gelmiştim. Üstümü değiştirip yatağıma uzanmıştım. Sadece uyumak istiyordum. Öyle de yapacaktım.

Hayır, yapamadım! 2 saattir yatakta döne döne uyuyamamıştım. En son pes edip mutfağa gittim. Dolaptaki ilaç kutusundan uyku hapı aldım ve içtim. Sonra tekrar yatağa geçtim ve gözlerimi kapadım.

Sabah uyandığımda saate baktım, saat 12.30'du. Hemen yataktan kalkıp üstüme günlük,rahat bir şeyler giydim. Sonrada kahvaltı hazırlayıp salondaki masaya geçtim ve televizyonu açıp yemek yerken televizyon izlemeye koyuldum.

                                      🏀

O günün üzerinden 1 hafta geçmişti ve Egemen ile hiç bir şekilde konuşmamıştık. Niye böyle davranıyordu? Ben ne yapmıştım ki? En son dayanamayıp mesaj atmaya karar verdim.

"AE": Naber? Bayadır görüşmüyoruz, bildiğim çok güzel bir yürüyüş yeri var:) Müsaitsen gidelim mi?

Mesajı göndermiştim,bakalım ne zaman cevap verecekti. Umarım en kısa sürede cevap verir. Cevap vermesini heyecanla beklemeye başlamıştım.

Bu çocuk beni çıldırtmaya mı çalışıyordu!? Mesajı göndermemin üzerinden tam tamına 8 saat geçmişti ve hala bir cevap yoktu. Of! Yemin ederim kafayı yiyecektim. Cevap vermesini beklerken uykum da gelmişti. Tam gözlerim kapanırken gelen bildirim sesiyle irkildim. Hemen telefona baktığımda Egemen'in mesaj attığını gördüm. O anki mutluluğumu anlatamam size, yüzümdeki gülümsemeyle mesaj yerini açmıştım.

"EA": Yarın bana konumu gönderirsin.

Bu soğuk cevapla yüzümdeki gülümseme solmuştu. Sıçarım böyle işe! Ne diye soğuk yapıyorsa! Sanki bir bok var! Kendimi hemen sakinleştirdim, sinirlenmek bir şeye fayda etmezdi. Yarın onun sıkıntısını bulacaktım.

                                     🏀

Şuan hazırlanıyordum. Hava çok güzeldi o yüzden ince bir şeyler giyip evden çıktım. Taksi ile gidecektim çünkü arabamı Gamze'ye vermiştim. Telefondan hemen Egemen'e konumu attım. Sonra bir tane taksi çevirip bindim. Şoföre konumu gösterip parayı da verdim.

10 dakika sonra yürüyüş yoluna gelmiştik, hemen taksiden indim ve bulyşacağımız yere doğru yürümeye başladım. Burayı sevme sebebim ıssız bir yer olmasıydı. Kimse yoktu, tam kafa dinleyecek bir yerdi.

5 dakika sonra Egemen gelmişti. Yüzümde bir gülümsemeyle "Hoşgeldin." demiştim ondan sonra sarılmak için öne atıldığımda geri çekilip soğuk bir sesle "Hoş bulduk." demişti.

Yaklaşık yarım saattir yürüyorduk. Bu sırada gram konuşmamıştı, hep ben konu açmaya çalışmıştım ondada verdiği soğuk cevaplarla hep konuları kapatmıştı. Yemin ederim sinirlenmeye başlamıştım. Kendimi tutmaya çalışıyordum ama en son dayanamayıp patladım.

" Senin derdin ne!? Sürekli soğuk davranmalar, yüzüme bakmamalar. Ne oluyor Egemen?" demiştim keskin bir tonda. Sert bir hareketle cebindeki telefonu çıkartıp bir şeyler açtıktan sonra telefonu bana uzatmıştı. " Takım arkadaşımla ne ara bu kadar yakın oldun da sevgili oldun? Hem de benden bunu gizlediniz!" demişti sert bir şekilde. Ne dediğini anlamamıştım, gözlerim uzattığı telefona kaymıştı. Gördüğüm şeyle şok olmuştum. Gösterdiği fotoğraf benim fotoğrafımdı ayrıca yanımda takım arkadaşı olan Kaan vardı. Fotoğrafta el ele tutuşuyorduk. Bu fotoğraf neydi böyle!? Benim Kaan ile önceden tanışmışlığım yoktu sadece Egemen'in evinde konuşmuştuk. Hemen fotoğrafı atan numaraya baktım. Numara gizliydi. Hay sıçayım, numara gizliydi!

Bu gizli numara kimindi ve niye

böyle bir şey yapmıştı?