Üçüncü kadeh şarabını yudumlarken telefonunu bir kez daha kontrol etti. Yarım saattir bekliyordu; belli ki flörtü gelmeyecekti. Aslında sorun erkek seçimlerindeydi. Sanki o, erkeklerin ruh eşlerine giden yoldaki son durak gibiydi. Lauren, Sevgililer Günü’nde kendini beğenmiş bir restoran sahibiyle tanışır. Aralarında bir tartışma alevlenir. Acaba Lauren bu adam için de ruh eşini bulmadan önceki son durak mı olacak yoksa Sevgililer Günü laneti sonunda bitecek mi?

Babam başımın üstüne bir öpücük kondurarak, “Selam, bebeğim,” dedi. Babamı nadiren evde gördüğüm için hemen göğsüne sokuldum. Böyle anların kıymetini bilmeye çalışıyordum. “Selam, baba,” deyip kocaman sarıldıktan sonra nasıl göründüğüne baktım. Üstünde en iyi butiklerden birinden aldığı üç bin sterlin değerinde bir takım elbise vardı. Evet, babam İngiltere`nin hatırı sayılır zenginlerinden biriydi. Nedense hiçbir zaman ikiz kız kardeşim Katherine gibi şımarık bir velet olmamıştım. Katherine’in ismi bile sürtük ismi gibiydi. Neyse ki çift yumurta ikizi olmadığımız için birbirimize benzemiyorduk. Benden biraz daha kısa olan Katherine’in dümdüz kahverengi gözleri, kahverengi saçları vardı.

Bebeğim.” Kocam yanıma yılışıp arkamdan sarıldı. Uykuma yapılan bu müdahaleye rağmen onun çıplak göğsüne sokuldum. Teni her zaman çok sıcaktı. Kolu belimden kayıp beni kendine çekerken vücudunun rahatlatıcı sıcaklığını memnuniyetle karşıladım. “Uyanık mısın?”

Her zaman olduğu gibi, alkol aldığında libidosu artıyor ve sinsi kan damarlarını sarıyordu. Vincent’ı ziyaret etme vakti geldi. Nikki dudağını ısırdı. Hoş bir müzik açıp çekmecesine uzandı. Vibratörünü alıp kıyafetlerini baş döndürücü bir şekilde yere fırlattı.

Normalde ilgiye bayılırdı ama bu onun bu kulüpteki ilk gecesiydi. BDSM ihtiyaçlarını karşılayabileceği bir kulüp bulana kadar bu şehirde üç ay yaşamıştı.

“Şirketimize en yeni katılan sizsiniz. Elbette bir asistanınız olacak,” dedi. “Patron bir saat içinde sizi bekliyor olacak. Ofisinize yerleşmek için biraz daha vaktiniz var. Birlikte öğle yemeği yemeye ne dersiniz?” Bakışlarım hâlâ pencereden görünen manzaraya odaklanmışken, “Elbette, birlikte öğle yemeğine çıkmayı çok isterim. İyi anlaşacağımızı düşünüyorum. Patronla tanışmak için nereye gitmem gerekiyor?” “Adams Bey’in ofisi en üst katta, o kattaki tek ofis. İşimin başına dönmeliyim. İzninizle,” diyerek beni yeni ofisimde bıraktı.