Güvenilmez Kumral

Gün Batımını ahıra koyup üstümü değiştirdikten sonra arabaya doğru yola koyulmuştum.Eşyalarımı bıraktığım kulübeyi görünce hızlandı adımlarım.Çantamdan doğruca telefonumu çıkardım."KAHRETSİN" dedim hafif bağırarak.Telefonumun şarjı bitmişti,eğer annemler arayıp ulaşamadıysa fena azar yerdim.Eğer aramışlarsa ki kesin aradılar hemen eve gitmeliydim.Bi anda Dang etti sonra,Arda?

Nerdeydi acaba?Ne yapıyordu şimdi?Hâlâ onu öptüğüm yerde donakalmış bir vaziyette durmuyordur değil mi?

"Off" dedimm sıkıntılı bir ses tonuyla.Öptüğüme pişman edemezdi beni,bu kadar hızlı değil.Belli bir süre afallamış bir şekilde öylece durdum.Sonra kulübeye baktım tekrardan.Eşyaları burdaysa eğer hâlâ ahırın oralarda olabilirdi,yoksada yüksek ihtimal arabanın ordaydı.Biraz aradım kulübenin içini ama bir şey yoktu.Sanırım çoktan gitmişti.Tekrardan ofladım ve arabaya doğru ilerlemeye başladım.Çok geçmeden arabaya vardığımda Arda'yı arabaya yaslanmış bir vaziyette telefonuna bakarken gördüm.Aynı zamanda nerede ve nasıl yaptığını bilmediğim bir şekilde üstünü değiştirmişti.Yanına yaklştığımda

Asel:Ne ara geldin sen buraya,haber niye vermedin? dedim sorgulayıcı bir şekilde.

Arda:Üstümü değiştirip,Luna'yı bırakıp hızlı hızlı geldim direk.Sen gelmişsindir diye düşündüm.

OHA nasıl bu kadar hızlı gelmişti,koştumu acaba.

Asel:Her neyse bana niye haber vermedin dedim.

Arda:Buraya geldiğimde aradım seni ama telefonun kapalı galiba.

Küçük bir mahcubiyet yaşadım.

Asel:Hee yok,şarjı bitmiş telefonumun dedim kısık bir sesle.

Arda "Anladım,bu arada öpücük için teşekkür ederim" diyip göz kırptı ardındanda binmem için arabanın ön koltuğunun kapısını açtı.

Asel: Rica ederim ama dur bakalım.Önce babamları arayalım bana ulaşamamışlarsa kötü olur. dedim

Arda:Saçmalama izin aldık ya birşey olmaz.

Asel:Tamam da napıyorsunuz diyip aradıklarında ulaşamazlarsa merak ederler.

Arda:Yaw merak etmezler,izin aldım ya

Bir türlü anlamamasına ister istemez sinir olmuştum.Arasa ölür müydü.Gözlerim Arda'nın elindeki telefona kaydı.Denemelydim.

Asel:Babamları şu kadar tanıyorsam merak ederler, lütfen uzatma."Çok endişe-" sözünü bitirmeden elindeki telefonu hızla kaptım ve bir kaç adım geriye gittim.Hızlıca ekranı açtım.Malesef şifresi vardı.

Asel:Söyle şifreyi

Arda:Asel hiç zorlamadan ver telefonumu

Dedi.Hafiften tehditgar çıkmıştı sesi."Hayır zorluycam ve sende söyliyeceksin." İnat etmeye devam ediyordum.Sonra tamamen aklımdan çıkan bir şeyi hatırlattı Arda.

Arda:Anlaşmamızı unuttun mu Asel?Eğer unuttuysan hatırlatayım.Kaybeden kazananın dediğini yapıcaktı ve şuan senden saat 12'ye kadar dediğim her şeyi yapmanı istiyorum.İlk olarakda telefonumu geri ver.

Ne diyeceğimi bilemez hâlde Arda'nın suratına boş boş baktım.Böyle bir şeyi hayatta kabul etmezdim,edemezdim.12'ye kadar napıcaktı benle.Acilen konuşmam gerekiyordu babamlarla.

Asel:Kusura bakma ama bunu kabul edemem Arda.Benim şuan gerçekten konuşmam gerekiyor.

Redddedercesine kafa salladı.

Arda:Biraz güvenir misin bana!Şimdi eve gidicez zaten.Gerek yok aramaya.

Aslında haklı olabilirdi ama neden şimdi aramıyordu.Arayıp yolda olduğumuzu söylüyebilirdi.NEDEN?!.Bu sergilediği tutumlar beni şüphelendiriyordu.

Asel:İyi tamam güveniyorum sana ama lütfen en hızlı şekilde gidelim eve.Dedim ve telefonu ona uzattım.Oda alıp doğruca cebine koydu ardından binmem için işaret etti.Doğruca bindim.Oda hızlıca bindiğinde doğruca yola koyulduk.

"Azar yersem benden çekeceğin var."dedim yüzümü cama dayamış bir vaziyette.Kendinden emim bir şekilde "Endişelenme"dedi.göz devirdim bu dediğine,görmedi tabi."Sayende endişelenmemek elde değil" derken Arda aniden camı açtı.Esen rüzgardan dolayı yüzümü buruşturdum."Kapa şunu" dedim sinirle.O ise sırıtıyordu.

Çok geçmeden esen rüzgar durdu."Azına sıçarım senin Arda."dedim sinirle."Tamam tamam özür dilerim Asel Hanım."dedi sırıtmaya devam ederken.Şükretmeliydiki araba kullanıyordu,yoksa çoktan bir tane geçirmiştim.

2 saat sonra....

"Arda" dedim sesim kısık bir şekilde.Gözlerimi ovuşturdum ve etrafıma baktım."Hâlâ gelmedik mi eve?" Derken esnemiştim."Az kaldı 5-10 dakkaya ordayız"dedi."Emin misin?Gelirken bu kadar uzun sürmemişti sanki." Dedim. Ama bir dakika ben uyuyamı kalmıştım.Tamda bunu düşünürken Arda "Uyuyakalmışsın ondan sana öyle geliyordur." dedi.Tamam dercesine kafamı salladım.Sonra biraz etrafa baktım.Şehirin içindeydik ve gerçekten dediği gibi az kalmıştı.Az çok hatırlıyordum buraları,hafızam kuvvetliydi.

Çok geçmeden Arda'nın geldik demesiyle yüzümde bir tebessüm oluştu.Hızlıca arabadan inip etrafıma baktım.Bakmaz olaydım,kandırılmıştım.Gördüğüm şeyle beraber uyku sersemliğim gitti ve sinirli bakışlarımı direk Arda'ya çevirdim..