Bölüm 33

OY VERMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIIN!!

🥜🥜🥜

Feza gözlerini son on beş dakikadır yaptığı gibi ellerinden ayırmazken bende inatla bakışlarımı ondan çekmiyordum.

"Artık konuşsak diyorum." dedim derince bir nefesi dışarı bırakırken.

Bakışları beni bulduğunda yüzündeki morluklar içimi acıtmıştı. Ne anlatacaksa anlatsın merakım gitsin ve ona sarılıp yaralarını sarayım istiyordum.

Anlatacağı şeylerin bir önemi yoktu. Ne anlatırsa anlatsın ben yine onu sevecektim.

"Ben kötüyüm Nida" dedi Feza bakışlarını bende sabit tutamazken. İçimden izlediğim bir dizideki gibi hayır değilsin demek gelse de bunu kenara atıp bakışlarımda ki merak duygusunu artırdım ve "Ne alaka Feza?" diye sordum.

"Babam öldürüldüğü zaman oldukça büyük bir boşluğa düştüm, düştük hatta. Dünyanın sonuna gelmiş gibi hissediyordum, hayatımın bir daha eskisi gibi olamayacağını düşünüyordum." derken bakışlarına belirgin bir öfke yerleşti. "Babama bunu yapanlardan intikam almak istiyordum ama güçsüzdüm."

İçimdeki merak tohumları daha da çok yeşerirken tepkisizce Feza'ya odaklanmaya çalıştım.

"O zaman küçüktüm ve yapabildiğim hiçbir şey yoktu. Sonra yolum Arif abiyle kesişti o beni eğitti büyüttü ve intikam almam için yardım etti." dediğinde gözlerindeki öfkenin yerine gözyaşları geçmişti.

“Ben babamın intikamını almak isterken nefret ettiği adamla dönüştüm Nida. Başta çok güçlüydüm, elimin altında her türlü imkan vardı ve bu beni mutlu ediyordu ama sonra bendeki bu değişiklik Feyza'ya zarar verdi. O an her şeye sırtımı dönüp kurtulmak istedim bu olanlardan ama yapamadım." dolan gözlerinden akmaya başlayan gözyaşları daha da hızlanmıştı.

"Sana da benim yüzümden zarar verdiler. Ben seni canımdan bile sakınırken onlar beni korkutmak için en doğru yolu seçtiler ve sana zarar verdiler. Ben seni koruyamadım." diyen Feza'ya deli misin bakışlarımdan yollamak istesem de yine anın ciddiyetinden dolayı kendimi dizginledim.

Ellerimi titreyen ellerine götürdüm. Elleri soğuktu benimkilerin aksine. Her zaman benim ellerimi ısıtmayı kendine görev bilen Feza'nın yerine bu sefer ben geçmiştim sanırım.

Bir elim onun ellerinin üzerindeyken diğer elimle gözünden akan yaşları temizledim. Ben bunları yaparken gözlerimi yüzünden asla ayırmadım ama o bir kere bile değdirmedi gözlerini gözlerime.

"Canımın içi, kendini suçlaman hoşuma gitmiyor. Geçmişinde ne olduğu inan umurumda değil Feza. Çünkü önceden olduğun kişiden ziyade şu an olmaya çalıştığın kişi beni ilgilendiriyor. Sen kötü biri olmak istemedin. Sen, sadece baban için bir şeyler yapmaya çalışırken farklı yollar denedin o kadar. Küçüktün can parçam... Herkes hata yapabilir. Feza hata yapamaz diyemez kimse. Hataların seni sen yapacak unutma. Ayrıca bana gelince de ben bana olanlar için seni asla suçlamam, suçlayamam Feza. Bunlarda senin bir suçun yok çünkü. Ayrıca ne olursa olsun ben hep seninle olmalıyım. Yoksa yaşadığım hayat anlamsız kalıyor ve ben bu hayattan o şekilde asla zevk alamıyorum."

Gözleri uzun zaman sonra ilk defa değdi gözlerime.Kalbimin attığını bana bakan gözlerinde hayat bulduğumu hissettim. Bir şey söylemek istedi ama söylemedi. Konuşmak yerine sarılmayı tercih etmiş olacak ki kollarını sıkıca belime doladı.

Boynuna gömdüğüm kafasından derince bir nefes doldurdum ciğerlerime. Feza kokulu bir nefesti...

Birbirimizden ayrılınca gözüme hoş gelen ensesine hafifçe vurdum ve "Hem fena mı senin için kurşun atıp kurşun yiyen bir manitan var." dedim gülümseyerek.

"Kurşun atan?" diye sordu bana ne diyorsun hayatımın en güzel ve en mükemmel anlamı bakışlarını atarken.

"Kalbine doğru attım ya bir tane ondan bahsettim" dediğimde günler sonra ilk defa doldu kulağıma kahkaha sesi.

Ne güzel de gülüyor aşk adamım benim...

🥜🥜🥜

Aynadaki görüntümü son kez kontrol ettikten sonra evden çıkmaya hazır olduğuma karar verdim. Aynadaki görüntümü de sanki çok önemliymiş gibi kontrol etmen iyi oldu kız Nidasu. Çünkü asla pijama yok üzerinde.

Doğru en sevdiğim kermitli pijamalarımla beraber mahalleyi kollamaya çıkıyordum. Eee başı boş bırakmamak lazım buraları değil mi?

Evden dışarı çıktığımda hemen çaprazımızda ki bakkala girdiğimde Hüseyin amcanın maç izlediğini gördüm. Kendimce ona selam verdiğimde bana sadece başını sallamıştı. Rafların arasında biraz dolaştıktan sonra elime aldığım jelibon paketiyle Hüseyin amcanın yanına gittim ve ona gerekli ödemeyi yapıp bakkaldan ayrıldım.

Mahalleden aşağı doğru yürürken bir yandan jelibonumu yiyor bir yandan da herkese selam veriyordum.

Mahallemizin daimi kameralarının yanına yaklaştım "Ne yapıyorsunuz bakalım güzel mahallemin sevdiğim kadar gazabından da korktuğum kadınları?" diye sordum.

Hepsi aynı anda bana göz devirince ağzım nasıl aynı anda yaptıklarını düşündüğümden açık kalmıştı. Ayrıca doğru söylemekte suç olmuş anacım bu mahallede ne kadar ayıp!

Hayriye teyze elinde çitlediği çekirdekten bana uzatırken jelibonumu cebime tıkıştırdım ve bana uzatılan çekirdeği aldım ve her zaman ki gibi yolun ortasına oturdum.

"Ee anlatın bakalım neler oluyor mahallemizde?" dediğimde hepsi önce birbirine baktı sonra da Ayşe teyze derin bir nefes aldı "Şeref Bey batmış yine"

"Küçük Fatma ayağını kırmış" diye ekledi Hatice teyze.

Gülcan abla gözlerini kocaman yaparken "Aysel'in kız hamileymiş" dedi.

"Ömer ve Zerrin boşanıyor" diye ekledi Hayriye teyze hepsinin dediklerine ek olarak.

Çitlediği çekirdeğin kabuğunu atarken aklına bir şey gelen Hayriye teyze heyecanlı bir ifadeyle ekledi "Menekşe ve Zeynep oğullarına kız arıyorlarmış görücüye gideceklermiş hatta haftaya" dediklerinde gözlerimi kocaman açmıştım.

Görücüye mi gidiyorlarmış?

Gidiyorlarmış görücüye?

Hem de beni mükemmel ötesi arkadaşlarım için?

Yedirir miyim ben kankilerimi?

Asla asla!!

_________________

Bölüm sonuuu!!

Uzun zamandır buraya bir şeyler yazmamak içimde garip bir özlem yarattı açıkçası...

Düzenli bir şekilde yazmak istesem de hafta içimi derslere ayırdığım için buraya pek vaktim kalmıyor. Birkaç aya her şeyin daha da düzenli gideceğini umut ediyorum.

Bu arada sizler nasılsınız?

Ben oldukça yorgunum...

Bölüm çok içime sinmedi ama yinede bir şeyler yazmanın beni rahatlatacağını düşünerek aldım elime bilgisayarı.

Ha bu arada benim yazmamı bekleyen ve mesaj atanlar var onları kocaman öpüyorum. Bana bu yolda yalnız olmadığımı hissettirdiniz mesajlarınızla. İyi ki...

Umarım beğenirsiniz.

Diğer kitabıma da göz atmayı unutmayın diyorum ve kaçıyorum..