"Bekle ! " dedi yüksek sesiyle arkamdan. Odadan çıkmış ve nereye gittiğimi bilmeden koşuyordum. Koridor boyunca, bir sürü Odalar vardı ama odalardan birine girersem, beni orada kolayca bulacağını bildiğimden dolayı, kendimi hiç riske atmadan direkt merdivenlere doğru yöneldim. Bir ara merakıma yenik düşerek Arkama baktığımda onun çatık kaşları ve sinirli gözleriyle karşılaştım. Ben telaş içinde hareket ederken, o ise benim aksime `Seri katil` edası ile yavaş ve emin adımlarıyla hareket ediyordu. Ne yalan söyleyeyim! Bu hareketleri benim daha da gerilmemi sağlıyordu... Aramızdaki mesafeyi arttırmak amaçlı daha da Hızlınarak bir hışımla merdivenleri indim. Önüme kocaman bir salon çıkınca etrafımı incelemeye başlamıştım. Ben sağa sola bakarak, Nereye gideceğimi düşünürken. O ise Merdivenlerin başına gelmiş ve hiç eksilmeyen öfkesiyle bana bakıyordu... İleriye doğru bir adım atmıştım ki gür sesiyle adımım öylece havada kalmıştı. "Sakın! Bir adım daha atayım deme! Bekle orada !" Dedi sinirle. Emir vermesi sinirlerimi bozmuştu ama onu dinleyerek yerimde kaldım. O ise sözünü dinlemiş olduğumu görünce, yüzündeki sinir biraz olsun azalmıştı. Gözlerini benden ayırmadan Merdivenleri inmeye başlayınca, hızlıca onun tersine doğru koşmaya başladım. O arkamdan bağırsa da onu umursamadan Önüme gelen ilk yere girince olduğum yerde kalmıştım. Şansıma... Geldiğim yer mutfaktı... Sıkıntı mutfak olması değildi! sıkıntı yemek masasında oturanlardı! yağmurdan kaçarken doluya tutulmak bu olsa gerek. Arkamdan birisi yakamı sertçe yakalayınca yerimde hoplamıştım. "Nereye kaçıyordun minik fare ?"

05***: Hayırdır kardeş sen benim bacıma iş mi koyuyon ?! (02.23) Adem: Yanlış oldu herhalde birader ? (02.25) 05***: Bizde yanlış olmaz ! Sen Adem Kandemir değilmisin ? (02.25) Adem: Benim ne olmuş ? 05***: Bacıma iş koyuyormuşsun? Hayırdır sen ? Adem: kim senin bacın oğlum gece gece kafamı ağrıttın! Kitap Yarı texting olacaktır !

"Kes dalga geçmeyi . Dön arkanı yoks-..." sözünün devamını getirmesine izin vermeden konuşmasını böldüm. Hem korkuyorlardı hem de yapacaklarından vazgeçmiyorlardı. "Yoksa ne olur ? " Onlara doğru yavaşça döndüğümde şapkamdan dolayı yüzüm pek görünmüyordu. "Yoks-... " o konuşmaya başlamışken bir anda kafamı kaldırıp onlara yüzümü gösterdiğimde hepsi şok geçirmişti. "S-sen !" mavilinin kekeleyerek konuşmasıyla beni tanıdıklarını anlamıştım. Bir umut beni tanımamalarını istiyordum ama ne yazık ki bütün ülke istemediğim şekilde beni konuşuyordu... "Haberlerdeki aranan katil değil mi bu ?" diğerinin kısık sesle söyledikleri sinirimi bozarken sakin olmak için çaba harcıyordum. "Kaçın lan kaçın !" siyahlının bağırarak diğerlerini uyardığında gözlerimi yumdum. "Bekle-" bekleyin dememe kalmadan siyahlı cebinden çıkardığı parayı yerde yarı baygın yatan çocuğun önüne fırlatmış ve koşarak uzaklaşmışlardı. İşte bundan nefret ediyordum. Ben katil değildim...