1600. Bölüm Efem Bölümüne De Bakarsanız Sevinirim/Bir Haftadır Panolarda İyi Ki Yokmuşum Son Panoma Bak

Bu Bölüm Hikayedir Ki Buraya Bakan Efem Bölümüne De Bakarsanız Sevinirim 120/19 Kaldı Da

Gözler gerçekleri görse; keşke özüne dönse, neden yapmadım diyebilecek mi!... Kesişme neye bağlı bilemedim ama olsun; çekeceğin var bu andan desek, bulsaydık yolunu dünyaya gelmezdik de!... Espri yeteneği harcanıyor hayatın; neden mi kaderin hayata gülüyor sonuçta, niyetim ne hayatı harf harf mi açıklamak!... Öyle olsun o halde; ergen duygular değil, enseyi büyüten hayatın kötülüklerden iyilik bulunmaması!...

Ben yedi yıl önce tanışmıştım. Ama İrem'i tanımıyordum. Sen onu kovmasaydın dedi Umut'a Gölge. O tepede gördüğüm an? Karayı gördüm. Hemen ona kendimi tanıttım. O da tamam

daha önce Atalay yazıldığı için yapmadım, asker polislerdi benim betimlediği karakterler!... Denk geldi tüm yollar; iyiliğe çıksın diye, biz yokuz derler galiba!... İrdelemek kötülükten kurtarmak; bizim işimiz dediler, misafiriz olsun mutlu bir dünya için değer dediler!... İçin rahat olsun dediler; hakları helal olsun yazarın, iyi ki yazmış!...

dedi. Hemen kabul etti. Ilgaz yüzünden dedi Firuze. Ben diyerek başladı Umut. Biliyoruz anlatmana gerek yok dedi Firuze. Tamam annem dedi Umut. Ben gidiyorum dedi Ahmet.

Dört duvarda bana gökyüzü oldu; örttüğü gerçekleri çıkarttı, rüzgarın rengini buldu!... Tarumar olmamı engelledi; benliğin ona hazırlandı, iradem ben buradayım dedi sayesinde!... Nifak tohumu değil; nefes oldu, beklenen tren oldu!... Durak oldu hayatta; efsunlu hayatta gerçeklik bu dedi, şakrak olmamı istedi galiba!... Yüz verme kötülüklere dedi haklı; üstünden gelirsin sen dedi, yok oluşların dedi!... Zifiri olan yolu askerler kahramanlar senin için aydınlatır dedi haklı;

Bende seninle gelsem dedi Umut. Çocukları göresim var. Elvin ve Eren'i dedi Hemen hastaneye gittiler. Onlara sürpriz yapacağım dedi Ahmet. Hemen odaya gitti. Annesini buldum!

ben der hayat insana evim ol der hayat insana nefes alabil diye der hayat insana imkansızı iste diyedir der hayat insana mest et gönülleri der hayat insana

Firuze neredeymiş dedi Almina? Kafe açmış! Konuşmak için kafeye gittikte? Tesadüfen dedi Ahmet. O sırada Sevilen Selim'in oğluyla oturuyordu. Asrın söyle! Bakalım beni

nasip değil der hayat insana inci gibi parla der hayat insana yaktın beni üzdü beni zararı gördü sevdim seni eksenden çıktı kavga etti sil dedi ettiğini buldu nasır tutu uçur bütün kötülükleri çakılma der hayat insana

hatırladın mı dedi Sevilen. Evet hanım efendi dedi Asrın. Tamam sevindim buna diyerek? Asrın'ın sözünü kesti Sevilen. Anne dışarı çıksak? Sorun olur mu dedi İnci. Olur kızım! Hem