Kırık kalem

Kırık Kalem

Bağıramazdım ben,

Nedenini bile bilmeden.

Tek haykırabildiğim yer,

Dört satırlık mısralarımdı.

Ama şimdi… onu bile yapamıyordum.

Birileri kalemimi mi kırıyordu?

Peki ya ben?

Neden izin veriyordum buna?

Cevabını ben bile bilmiyordum.

Tek bir çıkış yolu vardı belki de:

Ya kalemim kırılmalıydı,

Ya da ben… buna karşı çıkmalıydım.

Söyleyin,

Ne yapayım ben?

İçimde fırtınalar susmazken,

Dışımda yankılanmayan çığlıklar varken,

Kalemi bırakmak,

Kendimi yarım bırakmak değil midir?

---