32. Bölüm
Selamm kırr Çiçeklerimm.Nasılsınız.Buarada hepinizin Bayramı mübikk olsun hshshms.1
Yavaş yavaş finale doğru yaklaşıyoruz 😔
bu bölüm birazcık (şüpheli) ağlayacaksınız 😊
instagramdan da takip etmeyi unutmayın yoksa 🐥🔪 anladınız siz
♡♡Kehriban iyi okumalar diler♡♡
Saat kaç bilmiyorum.İnsanlar ne diyor, bana mı sesleniyorlar? Gözlerim çok ağrıyor ağlamışmıydım,etraf garip kokuyor nerdeyim ben, üstümde neden pike var.Bana noldu...
Saatler dakikaları dakikalar saatleri kovalıyor zaman geçmek bilmiyordu.Doktorlar halâ ameliyathaneden çıkmamıştı.Genç adam yerde oturmuş öylece duvara bakıyordu,göz yaşları akmayı bırakmış vücudu güçsüz düşmüştü.
İrem başını Yağızın omzuna koymuş öylece yere bakıyordu.Kübra ve lucasta iki koltukta oturmuş hiç konuşmadan yere bakıyorlardı.Emir,Selen,Tuğçe ve Doruk dörtlü koltukta oturmuşlardı.Selen ve Tuğçe ağlarken Emirle Doruk sırtlarını teselli amaçlı okşuyorlardı.Hazar ve Mine ikili sandalyede oturmuştu.
Ateşin ayağa kalkmasıyla bütün gözler ona dönmüştü."Niye çıkmıyorlar"dedi.Sesi çatallaşmıştı. "Kesin birşey oldu yoksa çıkarlardı"dedi ve kapıyı tekmelemeye başladı."AÇIN KAPIYI,bir şey diyin"diyerek devam etti sözlerine.Yağız bıkkın gözlerle ona bakıp "Ateş otur şuraya mal mal hareketler yapma"dedi.Ateş oralı bile olmamıştı. "Çıkın bir şey diyin.Uyanıcak diyin"dedi. Amaliyathaneden çıkan hemşire "Beyefendi bize hiç yardımcı olmuyorsunuz lutfen böyle yapmayın"dedi
"NE YAPMAYIM LAN BIR SAATTİR İÇERIDESİNİZ BİR BOK SÖYLEMİYORSUNUZ"dedi.Hemşire Ateşin kolundan tutup itmeye çalışıyordu."Beyefendi lütfen bağırmayın.Güvenlik çağırmak zorunda kalıyorum" dedi. "BAN-"Ateşin lafını Yağızın elindeki uyku ilacı iğnesi bölmüştü.
Ateş yavaşça başını koluna ardından Yağıza çevirdi."Naptın lan se-"Ateşin bedeni artık dayanamamış kendini bırakmıştı."Sedye getirin" diye bağırdı hemşire...
Aklıma gelenlerle hızla kalkmış odadan çıkmıştım."Ateş"sol tarafta oturan doruğa baktım."Niye kalktın"dedi.Sorusunu cevapsız bırakıp konuştum."S-sinem Ameliyathaneden çıktı mı?"diye sordum.Sesim titriyordu.Korkuyordum...
"Evet çıktı ama"dedi.Devam etmedi."Noldu?"dedim. Arkasından "konuşsana doruk"dedim."O şuan komada Doktor 48 saat içerisinde her şeye hazırlıklı olun dedi"Doruk sözünü bitirir bitirmez yakasına yapışmıtım."NE DEMEK LAN HERŞEYE HAZIRLIKLI OLUN"dedim.
Etraftaki herkes bizi izliyordu.Umrumda değillerdi."D-dokt-or de-di"Doruk ten renginden kırmızıya dönmüştü.Yakasını bırakıp koma odalarının olduğu tarafa yürüdüm.Koma odalarının olduğu yere geldiğimde bizimkileri görmüştüm.Beni gören Selen "Ateş uyandın mı"demişti.Onu cevapsız bırakıp cama dönmüştüm."Sinem"dedim.Sesim berbattı."Ben geldim.Hadi aç gözlerini"elimi cama koydum.Saçını okuyormuş gibi camı okşadım...
"Ateş"omzuma dokunan ellerle irkilmiştim."Bak sabahtan beridir burada duruyorsun.Zaten yoruldun hadi sen eve git dinlen yarın yine gelirsin"konuşan İremdi.Başımı hayır anlamında salladım."Gitmem.Onu yanlız bırakamam"gözlerim Sinemdeydi."Yanlız değilki hem bir şey olursa biz seni ararız"dedi.İremin arkasında duran Yağız "İrem haklı sen git biz buradayız"dedi.Bakışlarımı tekrardan Sineme çevirdim.
Gözleri kapalıydı sanki sonuz bir uykuya dalmıştı.Vücüdu solgundu."Gelicem"dedim.Sesimi ben bile duymamıştım.
Hastaneden çıkmış arabama binmiştim.Beynim eve gidip dinlenmemi söylüyordu fakat kalbim Sinemin evine git gitmemi söylüyordu.Kalbimin sesini dinleyecektim...
Arabadan inip karşımdaki eve doğru yürüdüm. Kapıya geldiğimde aklıma sabahki olaylar gelmişti. Benim hayallerle bu eve gelişim,sonra eve girişim, ilk önce Sinemi bulamayışım ve odasına çıkışım ve onu odasında kanlar içerisinde bulmam...2
Başımı sallayıp içeri girdim.Hiç bir yere bakmadan direk merdivenlere yöneldim.Sinemin odasına geldiğimde adımlarım yavaşladı.Bedenim açık olan kapıdan geçti.Odanın içinde yavaşça yürüyordum.Ayaklarım ilk önce dolabına gitmişti.Dolabın kapağını açtım.İçinde farklı farklı kıyafetler vardı.Ve kıyafetler kokuyordu.Kıyafetler Sinem kokuyordu.Çok güzel kokuyordu.Dolabı kapattım.
Bu kez ayaklarım yatağın yanındaki komidine gitti.Üstünde Özdemir Asafın şiirleri bulunan kitap vardı.Kitabı yavaşça elime aldım ve sayfaları çevirmeye başladım.Raskele çizdiği bir sayfayı açtım ve okumaya başladım.
"Gece midir insanı hüzünlendiren, yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen?"
Gece midir seni bana düşündüren yoksa benmiyim seni düşünmek için geceyi bekleyen?"
Buranın üstünü çizmiş yanınada "Bence o aklıma gekmek icin geceyi bekliyor"yazmıştı.Dudaklarımda küçük bir tebessüm oluştu.Kitabı tekrar yerien bıraktım ve tekrar yürümeye başladım.Bu sefer Sinemin çalışma masasına gelmiştim.Masasıda diğer her şey gibi temiz ve düzenliydi.
Masaya bakmaya devam ederken gözüme iki tane mektup gibi bir şey takıldı...5
| Okur Yorumları | Yorum Ekle |
