10.Bölüm

"senin kayıt işlemlerini yaptım tamda seni arayacaktım" dedi. Anlık bir şok yaşadım ama hemen atlattım." Bende onu halletmeye gelmiştim ama siz neden uğraştınız ki hem sizin işiniz yok mu ?" dedim ve sessiz bir şekilde "sonuçta asker siniz" dedim. Hafif bir güldü .Neden güldüğünü anlayamamıştım. Komik birşey mi söyledim diye düşünürken cevap geldi." Bugün izinliyiz merkezde işlerim vardı hazır belediye ye gelmişken bunu'da halledeyim dedim"dedi."TC mi nereden buldunuz ki?"diye sordum ama anında pişman oldum. O ise yine bana gülüp güzel sesiyle "ben askerim"dedi. Ne? Güzel ses mi hayır özün hayır ben bu halleri biliyorum olmaz kendi kendime düşünürken askerin bana baktığını fark ettim . O an bende ona bakmaya başladım. Gözleri ne kadar güzel ve gizli'ydi .Asla çözemiyordum ne geçtiğini. Yaklaşık bir dakika kadar bakıştıktan sonra ilk ben gözlerimi kaçırdım. Büyülü yordu gözleri kendine."Ee m-madem siz hallettiniz o zaman benim burda işim yok gideyim ben " deyip tam arkamı döndüm ki "nereye gidiceksen bırakayım seni " dedi şahsen işime gelirdi ama olmaz ondan uzak kalmaya çalışıyorum diyerek kendimi durdurdum." Yok sağ olun gerek yok ben kendim giderim" dedim o ise "sen biliyor musun buraları öğretmen hanım" dedi.EVET ÖĞRETMEN HANIM DEDİ. Aşırı mutlu oluyordum bunu her duyduğumda ama ondan duymak daha güzel hissettiriyordu. Sorduğu soruya odaklandım ama zaten pek de odaklanılacak bir yanı yoktu çünkü cevap hayır dı ama bunu ona çaktırırsam ardından ne geleceğini tahmin edebiliyordum onun için tam biliyorum diyecek ken "zaten yeni geldin nereden bileceksin ki bendeki de soru yani "diyerek kendine kızdı. Herşey tamamdı da biz neden ayakta duruyorduk ki. Hemde belediye binasında. Bazı şeyler çokta sorgulanmamalı diye geçirdim içimden. "İşin varmı"diye sordu ben kafamda ki karışıklığı toplamaya çalışırken." Yok aslında"dedim boş bulunarak. "Tamam o zaman seni gezdirmeye götürmeme izin verir misin acaba"dedi davetkar bir sesle. Bense hayır diyemedim ama evet demeye de dilim varmadığı için kafamı aşağı yukarı salladım." Süper ozaman hadi gel arabaya gidelim"dedi tatlı bir gülüş ve heyecanla. O önden ilerlerken ben arkasından geliyordum. Arabasının önüne geldiğimizde arabaya yine hayranlık dolu bakışlarımı attım. Bu bakışlarım fark eden Aren " ehliyetin varsa sen sür " dedi. Var demeyi çok isterdim ama yoktu. Hayır yani neden yoktu ben şimdi sırf ehliyetim olmadığı için bu güzelliği süremeyecek miydim." Yok" dedim üzgün bir sesle. " Tamam ozaman yapacak bir şey yok" dedi ama gözleri yine bilinmezliğe gömülmüştü. Arabanın sürücü kısmına geçti ve arabaya bindi. Bense hala üzgün üzgün bakıyordum." Gelmiyor musun" dediğinde beni beklediğini fark etmiştim. Hemen arabaya bindim. Aren arabayı çalıştır'dığında radyo da Pinhani'nin Hele bı gel şarkısı çalıyordu. Şarkı dinlemeyi severdim ama ezberim kötüydü . Buna rağmen ezberleyebildiğim sayılı şarkılar'dandı. Yola bakarak şarkıyı söylemeye başladım. Bir süre sonra şarkının sesinin kısıldığını fark ettim. Onu rahatsızmı etmiştim. Malmıydım ben sesim zaten kötüydü birde belkide başını ağrıttım."Kızım gidip çocuğa sorsana"dedi beynim." Başını ağrıttıysam özür dilerim" dedim o ise "hayır hayır ağrıtmadın tam tersine geçirdin biraz daha söylesene"dedi. Canıma minnet işime gelir diyerekten şarkıyı tekrar söylemeye başladım.