Bir Saniye

Aynı anda sevemiyoruz...

Senden nefret ederken,

Sen yakın olabiliyorsun bana

Seni sevmeye başlayınca,

Kaçıyorsun benden uzağa...

...

Melisa'yla Murat'ın sarıldığını gördüğüm andan beri Murat'a öfkeliydim. Bir hafta boyunca Murattan kaçtım, ondan uzak durmak istiyordum artık beni yaralamasına izin vermeyecektim.

...

Bugün de çıkışı her zaman ki gibi seri adımlarla koridorda ilerledim.Herkes birbirini iterek ilerlemeve çalışıyordu.Arkamdan gelen bir erkek sesi duydum.

"Ela beni bekler misin konuşmamız lazım" diyordu bu ses.Murat'ın sesi olduğuna adım kadar emindim.Yürüyüşümü hızlandırarak yanıma gelmesini engellemeye çalıştım.

Önümdeki kalabalıktan yürüyemeyecek raddeye gelince son çare önümde duran bir kıza "Bir saniye lütfen geçmeme izin ver"diyerek hafifçe dokundum kızın omuzuna.

Kız ona dokunmamla irkilip bana şaşkınca bakarak önümden çekildi koşarak okuldan çıkmaya başladım.Başkalarına değiyordum ama olsun artık o kadar dedim.

Hava o kadar kötüydü ki soğuktan burnum akmaya başladı.Yağmur yağmaya başlamıştı.

Kolumla burnumu sildim. Yoluma devam ettim.Ama adım sesleri gittikçe daha da yaklaşıyordu arkamı dönüp;

"Ne var neden peşimden geliyorsun?"diyip karşımdaki kişiye baktım.

Murat yerine Melihi elindeki şemsiyeyle görünce şaşkınlıkla "Pardon seni birisiyle karıştırdım"dedim.

"İyi misin " diyerek bana yaklaştı şemsiyeyi üzerimde tutarak yanımda durdu."O birisinin ismini söylesen iyi olurdu merak ettim şimdi"diyip hafif bir tebessüm etti gamzelerini ortaya çıkartarak.Neden gözüne bakmak yerine gamzesine baktığımı anlayamayıp gözlerimi kapatıp tekrar açtım bu sefer Melih'in gözlerine bakıp kendimi açıklamaya çalıştım;

"İyiyim ben sadece-" Melih'in arkasından geçen Murat'ı gördüğümde cümlem yarıda kalmıştı.

Murat'ın gözlerinde herhangi bir duygu aradım.Ama o an tek fark ettiğim onunla konuşmak istemediğimi anlayıp Melih'in arkasından görünmediğini sanarak gitmesiydi...

Sahi bizim bir hikâyemiz var mıydı?

Yoksa ben yan karakter miydim Murat'ın hikâyesinde?

Belki kendi hikâyemde bile yan karakterdim kim bilir...

Düşüncelerimi bölmek istercesine Melih ellerini gözlerimin önünde sağa sola salladı sonra şemsiyesini elime tutuşturup baktığım yöne bakıp "Ne oldu kötü bir şey mi gördün daldın gittin"dedi.

"Yok bir şey soğuk beynimi ele geçirdi herhalde ondan bir duruldum yoksa iyiyim"dedim şemsiyeyi ortamıza koydum onun ıslanmasını istemiyordum.

"Şimdi ikimiz de ıslanıyoruz farkında mısın?"diye sordu.

"Olsun gidelim mi ?"

"Tamam öyle olsun " diyip omzuma elini koydu yürümeye başladık.

Durağa varana kadar konuşmadık iki yakın kanka gibiydik.

Ama galiba bize bakanlar tam tersini düşünüyordu.Çünkü birkaç kız ve erkek gülümseyerek bize bakıp önlerine dönüp fısıldaşıyordu.

Durakta oturan kızıl saçlı bir kız dikkatimi çekti kaşlarını çatmış bize bakıyordu. Dikkatli bakınca Melisa olduğunu anladım makyajsız tanıyamadım makyajsız da bebek gibi olsa da yüzü yaşından küçük duruyordu.

Melih'i sağ kolumla dürtüp "Arkana baksana Melisa değil mi o " dedim.

Melih de arkasını dönüp Melisaya baktı sonra geri önüne döndü"Evet o " dedi.

"Peki niye bize dik dik bakıyor"

"Sen onun rakibisin ondandır "dedi.

"Hayır ikimize de kaşlarını çatarak bakıyor"dedim.

"Çok fazla düşünüyorsun"dedi önümüzde duran otobüse binmek için şemsiyeyi elimden alıp otobüse yöneldi benim gelmediğimi görünce "Hadisene "diyip elimden tutup otobüse bindirdi.Ben hâlâ bön bön Melisaya bakıyordum Melihle el ele olduğum gerçeğini kavrayamadım başta Şoför "Akpiliniz yok mu?"dediğinde Melih ellerimizi ayırdı benim yerime de kendi akpilini okuttu sonra tekrar elimi tutarak bir yere oturdu yanına da ben oturmuş oldum.Elini elimden çekti çenesinin altına koyup cama yanaştı.

Otobüsün hareketlenmesiyle baktığım camın ardında ne durak ne de Melisa vardı artık.

Melih başını cama dayayıp uyuyacakken konuşmaya karar verdim "Teşekkür ederim benim yerime de akpilini okuttuğun için"dedim.

Kapanmak üzere olan gözlerini açıp "Bir şey değil çok dalgınsın birdahakine ben yanında olmayabilirim dikkat et kendine "dedi.

"Ama aklımdan çıkmıyor Melisa'nın bakışları hadi benden hep nefret ediyor onu anlarım sana niye öyle baktı ki seni tanımadığını söyleyen birinin öyle bakması tuhaf "dedim bu meselenin beni ilgilendirmediğini bilsem de.

Melihse sanki önemsiz bir şeymiş gibi omuz silkerek "O gün yalan söylemişti sen cidden inandın mı onun söylediklerine?"O gün aklıma geldiğinde Melih'in de Melisaya yalan söylediğini ima eden cümleler kurduğunu hatırladım "Yani ne bileyim senden hiçkimseye bahsettiğini duymadım"

"Bu konuyu kapatabilir miyiz artık?"diyip ciddi bir yüzle bana baktı bu konu canını sıksa da sinirlenmemeye çalışıyordu.

"Tamam kusuruma bakma biraz saçmaladım"dedim ellerimle oynamaya başladım utancımdan.

Kafasını tekrar cama yaslayıp gözlerini kapattı "Sorun değil"diyerek mırıldandı.

...

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum sevgili okurlarım 💗 gelecek bölümde görüşmek üzere 💗

Diğer bölüm daha uzun olacak elimden geldiğince yazdım 💗💗