10.BÖLÜM

Selam kuslarım yine ben ve yeni bölümümle geldim.Bu yolda bama destek olan herkese yeniden kucak dolu sevgilerimi yolluyorum.Seviliyorsunuz kimsesizyazarın okurları💙💙💙🦋

NOT:BİR SONRAKİ BÖLÜM İÇİN 25 OY 15 YORUM

Ben yazarken bu şarkıyı dinledim sizde dinleyerek okursanız güzel olur 💙💙💙

---------------------------------------------------------

BARANDAN​​​​​

Ben Nisa'yı kucağıma alıp arabaya bindiriken diğerleri ise o Ayaz itiyle uğraşıyordu.Evet Nisa'yı Ayaz sapığı kaçırmıştı. Ama ben ona Nisa'ya çektirdiklerinin aynısını çektirtmezsem en adi şerefsizde ben olayım.

2 SAAT SONRA

NİSADAN

En son hatırladığım şey Baran'ın beni gelip kurtarmasıydı.Güvenimi yine boşa çıkarmamıştı.

Üstüme öküz oturmuş gibi bir ağırlık vardı.Göz kapaklarımı açmaya çalıştım.

Açtığım an gözüm beyaz ışıktan kamaştı.Etrafıma bakmaya çalıştım.Yine neredeydim acaba.

Baş ucuna baktığımda Baran koltukta uyuyordu.Kolumu hareket ettirmeye çalıştım ama bir şey battı. Koluma baktığımda serum vardı.Hastane miydi burası?

Yataktan ayağa kalktım.Baran'ın yanına giderek koluna dokundum .Anında uyandı.

"NİSA!"

"Korma benim."

Hemen gelip bana sarılmıştı. Çok seviyordum ben bu adamı yaa.Bende ona sarılmıştım.Kaç gündür onu görmüyordum. Özlemiştim.Hemde çok.

"Abim nerde Baran."

"O şerefsie uğraşıyor."

Beni kaçıran kimdi? Çok merak ediyordum.

"Baran kim o?"

"Kim kim?"

Bilmemezlikten geliyordu.

"Baran sen çok iyi biliyorsun."

"Sevgilim bence hiç gerek yok."

"Baran kim o?"

"Ayaz"

"NE!"

Ayaz olamazdı.O benim yakın arkadaşımdı o olamazdı.

"Şakanın hiç sırası değil Baran."

"Şaka yapmıyorum zaten."

Kahkaha atmaya başladım.

"Yok siz benle dalga geçiyorsunuz değil mi? Hepiniz toplandınız bana şaka filan yapıyorsunuz değil mi? Ha"

"Nisa kendine gel güzelim.Şuan hiç iyi değilsin bunları konuşmanın hiç sırası değil."

Kendime hakim olamarak birden Baranın yakasını iki elimle kavrayarak onu sallamaya başladım.

"Nisa."

"NE NİSA NE?"

Ellerimi yakasından çektim.Ve saçlarımı çekmeye başladım.Aklım almıyordu.

"Nisa bırak güzelim saçlarını hadi."

Ne kadar denese de olmuyordu. Kendim de ellerimi saçlarımdan çekmek istiyordum ama olmuyordu.

"Baran yapamıyorum."

Yüzüme baktı. Sanki o an hem onun hemde benim canımdan bir parça koptu.

"Nasıl yapamıyorsun Nisa. Güzelim sıkma kendini. Serbest bırak nolur bak."

"Olmuyor Baran gir doktoru çağır." diyerek ağlamaya başladım.Neden olmuyordu.Neden ellerimi saçlarımdan çekemiyorum.Sanki yapışmış gibiydi . Ama yapışan bir şey yoktu.

Doktorlarla birlikte Baran'da odaya koşarak girdi.

"Nisa hanım lütfen şuan sizi rahatlatacak şeyler düşünmeye çalışın."

Dediği gibi de yaptım.Baranla olan o gecemizi düşündüm.Onunla o güzel anılarımızı. O sırada da doktorlar beni geri yatağa yatırmış kas gevşetici vuruyorlardı galiba.

Bir süre sonra ellerimi yine hareket ettirmeye çalıştım.Oldu. Baran ve ben aynı anda derin bir nefes aldık.

"Nisa hanım şuan çok zorlu bir süreçten geçiyorsunuz.Moralinizi bozmamalı ve hiçbir şekilde sinirlenip üzülmemelisiniz."

"Doktor bey ama ben hemen sinirlenen biriyim."

"O zaman onun içinde size bir ilaç yazıyorum."

"Olur."

Doktot ilacı yazdıktan sonra gitti. Sağ tarafıma döndüm.Baran ağlıyordu. İlk defa onu ağlarken görmüştüm.

"Baran noğlur ağlama. Bak beni de üzüyorsun."

"Sen üzülme Nisa'm sakın ben senin yerine de üzülürüm."

Güldüm bu sözüne. Yatakta biraz kayarak ona yer açtım.

"Gel hadi ne duruyorsun."

Koltuktan kalktı yanağındaki yaşları sildi ve gelip yanıma yattı.

Başımı göğsüne koydum.

"Sence bundan sonra mutlu olabilecek miyiz Baran."

"Olucaz güzelim sen merak etme. Olmazsa ben senin için oldurtçam."

Yine beni bu sözleri rahatlattı ve günler sonra onun o güzel kokusuyla ilk defa rahat bir uyku çektim.

__________________________________

Evet canım okurlarım bir bölümün daha sonuna geldik.Kendinize lütfen çok iyi bakın .MUAH öpüldünüz💙🦋

NOT:DİĞER BÖLÜM İÇİN 25 OY 15 YORUM.

YAZAR NOTU:SİZE GÜVENİYORUM YAPABİLİRSİNİZ BU SAYILARI .