1. SEVDA

Yanıyordum gözlerine her baktığımda

Tutuşurdum kalbimin sızıyla

Vurudu dalgalı saçların kalbime

Her denize baktığımda

Rabia KARAYİĞİT

Günümüz Mardin

Bu gün hastane çok yoğun ve artık gidip gelen hastaların sayısını dahi hatırlayamıyordum. Başımdaki sinüzit yüzünden ellerim sürekli kaşımda, kaş çevreme masaj yapıyordum. Artık dayanacak mecalim kalmadığı için tüm işlerimi Ayşegül'e kitleyip kantine doğru ilerliyordum. Etrafa kısa bir göz gezdirdim yaşlı teyzeler ve yaralı askerler vardı. Bir kadının çığlık attığını duydum. Duymamla arkama döndüm. Genç bir kadın karnını tutmuş bir şekilde bağırıyor, gözünden yaşlar süzülüyordu. Onu görmemle koşarak kadının yanına gittim. Kadını tutan bir sürü hemşire vardı ama kadın çırpınmaya devam ediyordu. Sonra öyle yüksek sesle ağıt getirdi ki olduğum yerde dona kaldım.

" Cevdet!! Cevdet! Beni bırakma Cevdet! " Diye haykırdığını duydum.

" Beni kızımla yalnız bırakma Cevdet!! Cevdet,! " Diye bir kere daha haykırdı.

Şok içinde kalmıştım. Yutkunamadığımı hissettim. Elim kalbime doğru gitti. Bu ses, kadının karnını tutarak haykırması beni geçmişe doğru sürükledi.

"Elmas Teyze, annem neden ağlıyor? " Dedi, minik Hilal. Daha 9 yaşına bugün girmişti. Ve annesinin gülmesi gerekirken ağlıyordu. Oysa annesi dün ona bir kardeşi daha olacağını söylemişti.

" Kuzum, senin baban şehit oldu. " Dedi Elmas Teyze.

Şehit?

Şehit mi oldu?

Şehit de ne demek?

Hilal bu kelimeyi ilk defa duymuyordu. Bazen babası görevdeyken annesini arayıp 2 şehit 5 şehit haberleri veriyordu. Ama Hilal bu kelimenin anlamını bilmiyordu. Korkuyla Elmas Teyzenin kucağına daha çok sokuldu.

O sırada annesinin bir feryadı daha duyuldu.

" Cevdet!! Cevdet!! Beni bırakıp nasıl gidersin! " Diye bağırdığını duydu.

" Cevdet! Beni kızımla yalnız bırakma Cevdet! " Dediği an sesi kesilmişti.

Aklıma gelen anıyla tüylerim diken diken olmuş. Titrememe engel olamıyordum. Annemin acıyla bağırarak konuşamayacak hale gelmesi. Beni ve kardeşimi ne zorluklarla büyütmesini unutamıyordum.

" Hilal! Hilal! " Diye bağıran Leyla hemşireye doğru döndüm. Hiç bir şey olmamış gibi gülümsedim.

" Efendim, canım" Dedim.

Şaşırmış bir şekilde bakıyordu.

" İyi misin?" Dedi. Şüphe ile süzerek. Bu sırada hamile kadına müdahale edilmişti.

" İyiyim. " Dedim. Mutlu bir şekilde görünmeye çalışarak.

" Peki, öyle olsun. " Dedi.

" Eğer bir şey olursa buralardayım. Haberin olsun. " Dedi ve gitti.

Bende kantine gitmedim, nöbet alanıma gittim ve hastalarımla ilgilendim.

***

Hazer ve timi zorlu bir görevden gelmişti.Kimsenin şehit olmaması herkesi mutlu etmişti. Han her zamanki yaptığı gibi görevden gelir gelmez soğuk bir duşa girdi.

Duştan çıkmış üzerine siyah kot pantolon, üstüne siyah gömlek ve üzerine de siyah bir ceket giyip odasından çıktı. Revire gidecekti çünkü sağ omzundan yaralanmıştı. Bunu bir tek o biliyordu. Çünkü time söyleyip onları telaşlandırıp ilgiyi üzerine çekmek istemiyordu.

Tam revire girecekken ona doğru gelen Rabia Üsteğmeni gördü. Durdu.

" Komutanım, Haydar Albay size bu dosyayı imzalamanız için gönderdi. " Dedi ve elindeki dosyayı Hazer'e doğru uzattı. Han hemen imzaladı. Ve Rabia'ya verdi.

" Komutanım" Dedi Rabia

"Söyle" Dedi Han

" Yaralandınız mı? " Dedi şüpheli bir tavırla.

" Hayır" Dedi Hazer sert bir sesle. Rabia mesajı almıştı. Bu tavır 'Uzatma ve git. ' demekti Hazer'in dilinde.

Rabia gitti. Hazer revire girdi ve gözleri hemşireyi aradı. Hemşire Hazer'i görünce üzerini düzeltti. Ve cilveli bir şekilde gülümsedi. Han bu kadından hiç hoşlanmıyordu ama yapacak bir şey yoktu.

" Hazer komutan, hayırdır inşallah? " Dedi gülümseyerek. Han gözlerini devirdi.

" Yaralandım, sağ omzumdan." Dedi ve üzerinde ki ceketi çıkardı. Ardından üzerindeki gömleğin ilk üç düğmesini açtı ve sağ omzunu biraz olcak şekilde açtı.

Hemşire eline eldiveni taktı ve yaraya hafifçe dokundu. Biraz daha elini omzunda gezdirin ve Han sinir oldu.

" Eğer müdahale edebileceğin bir yaraysa bak, değilse de bırak ben bakarım. " Dedi sertçe.

" Üzgünüm ama benim bakabileceğim bir yara değil. " Dedi. Elindeki eldiveni çıkardı ve çöpe attı.

Han ise gömleğinin düğmelerini ilikledi. Üzerine ceketini giydi ve hiç birşey demeden çıktı.

Gideceği yer belliydi. Mecburen hastaneye gidecekti. Yola koyuldu.

*

Han hastanenin acil kısmından girdi. Hiç sıra bekleyecek hali yoktu.

Acile girdi ve etrafa göz gezdirdi. Acil fazlasıyla doluydu. Hemen bir hemşirenin yanına gitti.

" Bakar mısınız? " Dedi tok bir sesle.

" Buyrun. " Dedi Ayşegül hemşire.

" Sağ omzumdan yara aldım. " Dedi Han.

" Tamam ben şimdi Hilal doktora sesleniyorum. Sizde bir sedyeyle oturun. " Dedi ve Hilal'in yanına doğru gitti. Han da bir sedyeyle oturdu beklemeye başladı.

Ayşegül Hilal'in yanına doğru ilerledi. Hilal dalgın bir şekilde oturuyor, hiç sesi çıkmıyordu.

" Hilal Hanım" Dedi Ayşegül. Hilal sesin geldiği yöne doğru döndü.

" Efendim" Dedi Hilal.

" Acilde bir hasta var sağ omzundan yara almışta bir bakar mısın? " Dedi Ayşegül.

" Tabi bakarım. " Dedi Hilal. Üzerinde ki önlüğünü düzeltti. Stetoskopu boynuna taktı ve acile doğru ilerledi.

Acile girdim ve gözüm sedyede oturan hastayı aradı. Bakınırken sedyede oturmuş bir hastayı gördüm. Hasta ama nasıl bir hasta. Diye içimden geçirdim ve hastaya doğru ilerledim.

Elimi önlüğümün cep kısmından çıkardım. Sedyede oturan hastaya döndüm.

" Omzundan yara alan hasta siz misiniz? " Dedim dev adama.

Kafasını sallamakla yetindi.

" Yara olan yeri açar mısınız? "Dedim elime eldiveni takarak.

Üzerinde ki gömleğin düğmelerini tek tek açmaya başladı. Üzerinden gömleğini çıkardı. Ve beklemeye başladı.

Yaraya dokundum. Bastırdım. Ama çıtı çıkmıyordu.

" Bu yara nasıl oldu? " Dedim.

" Görevdeyken oldu. " Dedi. Anladım der gibi başımı salladım.

" Neyle darbe aldı. " Dedim.

"Bıçakla." Dedi.

" Peki, gelirken çok kan kaybı oldu mu? " Dedim. Gözlerimi üzerinde gezdirirken. Bıkmış bir ifade ile bana baktı.

" Hep böyle soru sorar mısın? " Dedi. Gözlerini devirdim.

" Soru soruyorum çünkü yaraya ona göre müdahale etmem lazım. " Dedim ters bir sesle.

Elime uyuşturmak için iğne aldım. İğneyi batırmak için hamle yapacakken. Elini elimin üzerine koydu ve iğneyi yapmamı engelledi. Kaşlarım çatık bir şekilde, elimi çektim.

" Ne yapıyorsun? " Dedim.

" İğne yapmana gerek yok, doktor. " Dedi tok bir sesle.

" Nasıl iğne yapmana gerek yok? Yarayı uyuşturmassam canın yanıcak. " Dedim

" Benim canım yanmaz, doktor. " Dedi ve gözleri gözlerime değdi. İlk defa göz rengini farkına varmıştım. Koyu kahverengi. Normal kahverengine göre fazlasıyla koyuydu.

" Niye sen insan değil misin? " Dedim.

" Evet, insanım ama her yara aldığımda ağlayıp zırlayacaksam asker olmanın bir anlamı yok. " Dedi. Ve o an asker olduğunu anladığım içim sesimi çıkarmadım.

Elimde ki iğneyi çöpe attım. Sonra elime ip aldım ve yarayı dikmeye başladım. Aradan geçen 15 dakika sonra yarayı hem dikmiş hem de sarmıştım. Eldiveni çıkardım ve çöpe attım.

" İşlem bitti, eğer başka bir şey yoksa gidebilirsiniz. " Dedim. Cevap vermeden üzerini giyinmeye başladı.

Üzerine ceketini giydi. Bu sırada bana doğru gelen kargocuyu gördüm.

Elindeki kargo kutusunu bana doğru uzattı.

" Hilal Türkyılmaz siz misiniz? " Dedi.

" Evet, benim. " Dedim ve kargo poşetini elinden aldım. Masaya bıraktım.

Bana doğru şaşkınlık içinde bakan dev adamı fark ettim. Kafamı ne oldu dercesine salladım.

" Sen? " Dedi işaret parmağını bana doğru sallayarak.

" Ben? " Dedim anlamamış bir şekilde.

" Sen? Hilal Türkyılmaz mısın? " Dedi.

" Evet. " Dedim. Hiç bir şey anlamamıştım.

Kafasını sağa sola doğru salladı. Ve hızlı adımlar ile acilden çıktı. Arkasından şaşkınlık içerisinde baka kalmıştım.

Neden ismime bu kadar çok takılmıltı anlamamıştım.

Yeni bir bölümden sellamlar. Umarım beğenmişsinizdir.

OY VE YORUM ATMAYI UNUTMAYIN!