💫

Parktan eve gidene kadar sürekli kavga ettik teyzemle. Mustafa'dan uzaklaştığım an öfke tekrar her hücreme tesir etmişti.

"Ya sen nasıl bunu yapabilirsin? Neydi o hallerin Allah aşkına çocuk mu var senin karşında ne oluyor sana şuan?"

"Sen neden bana haber vermeden bu saatte o çocukla oradasın."

"Ahahahah teyzeeee delirmee. Delirtmee bilerek mi yapıyorsun. Ben her hareketimde sana haber mi veriyorumda böyle konuşuyorsun teyze ne oluyor aklımı oynatacağım ya."

"Sevgilin mi o senin?"

"Hayır değil."

Eve varmıştık. İçeri girdiğim gibi anneannemik yanına koştum. Anneanne bak senin bu kızın gerçekten beni delirtecek artık.

"Ne yaptın yine?"

Diyerek teyzeme bir bakış attı.

"Ne yapsın beni rezil etti. Kendince bana hesap soracağını sanıyor." Diyerek hemen araya girdim.

"Öyle mi? Ne yaptığınıda anlat Mine'cim anneanne'nene ..."

"Anlatırım ne var?" Diyerek anneannemin omzundan başımı kaldırdım, "Arkadaşımla parka gittim anneanne sorunu tam olarak bu."

Anneannem teyzeme baktı tekrar.

"Ne var bunda?"

"Bu saatte orda oturduğu kişi erkekti birde anne. Onuda belirtsene.."

Anneannem hiddetlendi.

"Ayıp bir şeylerini gördün mü?"

Dedi teyzeme.

Teyzem biraz afallayarak,"yok hayır oturuyorlardı."

"Ne var bunda o zaman? Mine genç bir kız. Yaptığı yanlış bir şeyde yok diyorsun. Onun bu yaşta arkadaşlarıyla oturmasından daha doğal ne var?"

Sırıtarak teyzeme baktım.

"Heh aynen ne var bunda söyle bakalım bayan takıntı."

"Saat çok geç normal bir saatte otur, oturmamı diyoruz."

"Yav he he teyze he yine takacak bir şey arıyordunda ben mi denk geldim Allah aşkına.."

Teyzem arkasını dönüp mutfağa gitti.

Teyzem gittikten sonra anneannem kulağıma yaklaşarak fısılfadı.

"Sevgilin mi?"

"Hahahaha hayır ama olacak gibi duruyor."

"Vayy yakışıklı mı?"

"Hemdeee çoooookkk."

"Ahahahahah" diye bir kahkaha patlattı anneannem. O sırada annem oday girdi. "Ne oluyoruz ne bu gülüşmeler?"

"Hiç" dedi anneannem, "torunumla benim aramda siz işinize bakın hadi."

Gülümseyerek anneannemin dizine yattım.. Aşığım kadın sana aşık...

💫

Çay faslımızda bittikten sonra gece annemle eve döndük.

Babam L koltukta uzanmış tv izliyordu. Annem üstünü değiştirmeye odasına gittiğine emin olduktan sonra babamın yanına oturdum.

"Yani baba sormayayım diyorum ama yani aklımı kurcalıyor artık. Ne yaptın parayı verdin mi gereken yere?"

"Verdim kızım verdim."

"Tamam bitti mi artık halloldu mu her şey?"

Babam tv'nin sesini kıstı ve uzandığı yerden doğruldu.

"Bak kızım bu işler öyle ha dedik mi bırakabileceğimiz işlerden değil.."

"Baba ben çok yoruldum."

"Biliyorum."

"Bilmek neye yarıyor baba? Çok hırpalanıyorum, yıpranıyorum... Şu halime bak baba kaç tane insan şu yaşında böyle işlere koşturuyor?"

"E ne güzel işte sen farklısın. Hem ayrıca ne varmış halinde?"

"Hiç anlamayacaksın dimi beni?"

"Ben seni anlıyorum.."

"Anlamıyorsun. Ben hayatımı yaşamak istiyorum. Ben her gece yatağıma yattığımda acaba babam iyi mi? Veya bu gece hangi evi basacağız diye düşünmek istemiyorum. Ben her kız gibi hayaller kurmak istiyorum."

Tam babam söze girecekti ki,

"PEMBE HAYALLER."

Derin bir nefes verdi babam...

"Tamam son bir kaç işimiz daha var.."

Başımı eğdim..

"Sonra bitecek.. En azından sen olmayacaksın.."

Babamın yüzüne hiç bakmadan odadan çıkmak için kalktım.

"Bu gece 2 de hazır olmuş ol..."