Durak

Sonunda son ders bitmişti ve otobüse binmek üzere durağın yolunu tuttuk.

Durağa gidene kadar kızlarla güle oynaya şakalaşarak gittik.

Durakta otobüsü beklerken durağın arkasında birisinin bize doğru baktığını farkettim. Hem kızlarla sohbet etmeye devam ediyordum arada bir de durağın arkasındaki oğlana göz gezdiriyordum. Tuhaf bir şekilde gözünü ayırmadan pür dikkat bize bakıyordu.

Kızlara “ çaktırmadan tek tek baksanıza şurdaki lavuk bize mi bakıyor ben mi yanlış görüyorum” dedim.

Bir yeri gösterir gibi kızları o alana cevirdim. Onlarda çaktırmadan baktılar.

“Harbiden birde gözünü kırpmadan bakıyor.” Dedi Burcu.

“Bana bakın herkes dikkatli olsun bize yaklaştığını farkettimiz an tetikte olalım.”

Hemen çantama elimi attım. Minnak çakım yerinde duruyordu. Oh harika. Elimle çantanın içinde çakıyı tamamen açıp çantamda kolay ulaşabileceğim bir şekilde bıraktım.

Allahtan kızlarla aynı otobüsle dönüyorduk yoksa aklım kızlarda kalacaktı. Biz Aslıyla aynı mevkide oturuyorduk. Burcuysa bizden bi kaç durak önce inecekti.

2 dakika sonra otobüs gelmişti. Otobüse bindiğim gibi camdan dışardaki çocuğa kitlendim. Her yerini inceliyordum ayakabısının bağcığına varana kadar… aklımda kazıdım her şeyini.

Şerefsiz , otobüs ilerlerken bile gözleriyle bizi takip etti. Neyse ki artık gidiyorduk…

“Burcu bana bak şu okulda ki çocuğun adı ne?”

“ Ne biliyim kızım.”

“ kızım bilmediğimiz kişiyi nasıl ayarlamamı bekliyorsun adını sanını bir bul bana.”

“ Ya sınıftaki kızlara sorsana.”

“ Yahu ben sorsam , ya flört etceğimi düşüncekler ya döveceğimi. Ama sen sorarsan merakından sormuş gibi oluruz.”

“ E flört etmeyecek misin zaten?”

“ Edeceğimde bunu herkesin bilmesine gerek dimi ama güzelim?”

“ Tamam tamam bende o iş, iyi benim durağa geldik ben iniyorum.”

Burcu indiği gibi telefonla aradık. Evine girene kadar telefon açık bekledik…

Bizde sonunda Aslı’yla ineceğimiz durağa gelmiştik. Otobüsten indikten sonra karşı kaldırımda birinin bakışı hissettim. Usulca başımı kaldırıo o yöne doğru baktım.

“ Aslı! Bu o, duraktaki çocuk.”

“Saçmalama biz bile otobüse binerken daha ordaydı ne ara gelsin buraya.”

Üstlüğünden bağcıklarına kadar inceledim net oydu. Ve aynı şekilde bize bakıyordu.

“ kızım eminim o bak net eminim.”

Aslı tekrar bi çaktırmadan göz gezdirdi.

“Harbidende o gibi duruyor. İyi de ne işi var burda?”

“Bilmiyorum gel söyle bira dolanalım direkt eve gitmeyelim.”

“ Niye?”

“ kızım evin açık adresini mi vercez lavuğa ? Gel diğer sokaktan gidelim.”

Hızlı adımlarla sokağı dolandık, arada bir arkamıza bakıyorduk çok şükür ki gelen giden yok. Sokağın ortasına geldiğimizde Aslıyla yollamız ayrılıyordu. Yine telefonlar açık bir şekilde evlerimizin bahçesine sonunda vardık.

Bahçe kapısından girerken garaja göz gezdirdim. Harika annem evdeydi…

Eve girdiğimde yüksek bir bağrışma duydum. Anlaşılan annemle babam yine kavgaya tutuşmuşlardı. Hiç seslenmeden direkt odama çıktım. Hiç biriyle uğraşamayacağım.

Yatağıma uzanıp mesajlarıma bakmaya başladım.

Öf…

Aras yine kahve içme teklifinde bulunmuş. Ben bu çocuğa anlatamıyorum herhalde.

Mesajına cevap verme gereği duymadım. Üstümü başımı değiştirip kendime bir tost yapıp çalışma masama geçtim.

Kitabımı yazmak için zihnimi toparlamam gerekiyordu. Önce tostumdan bir ısırık aldım ve başladım yazmaya…

🔥

Bir iki saat kadar geçtiğini annemin kapıyı çalmasıyla farkettim. Kaç saattir dikkat kesilmişim.

“ Gel annecim.”

“ kızım kitap mı yazıyorsun?”

“ Evet annecim sen iyi misin?”

“ iyiyim baban işte yine her zaman ki kavgalarımız…”

Annemi dinlerken ne kadar yorulduğumu farkettim. Bir yanım annemin anlatıp rahatlamasını istiyordu, bir yanımsa artık arada ki köprü olmaktan yorulmuştu…

Sahi bu ebeynler onların ebeveyni olmadığımızı ne zaman anlayacaklar?