Şaka mı bu?

Eve gittiğimde hiç aşağıdakilerle muhattap olmadan üst kata kendi katıma çıktım. Evimi seviyordum üst katta deniz manzaralı bir odam vardı. Kendi balkonum, giyinme odam , tuvalet banyom ve küçük de bir mutfağım. Bütün ihtiyaçlarımı bu katta sağlayabildiğim için pek aşağıyla işim olmuyordu. Çantamı odama koyduğum gibi mutfağa geçip ketıla su koydum peşine ılık bir duş almak için banyoda hazırlıklarımı yaptım.. Yüz maskemi sürerken aklımda sürekli o isim dolanıyordu, "Mustafa Ali Toprak.." Çok enteresan bu kadar isim soy isim benzerliği gerçekten tesadüf olabilir miydi? Hayret ediyorum şu hayatın sistemine... Nasıl olacak simdi? Ben Mustafayı unutabilecek miyim bu çocukla haşır neşir olurken. Birden aklıma telefona bakmak geldi.

Hızlıca telefonun kilit tuşuna bastım ve bin kişiden mesaj ama Mustafadan yine yok. Yaklaşık son bir yılım böyle geçiyordu. Her gelen mesajda bile Mustafa mı değil mi diye kontrol etmekle geçti ömrüm. Ama artık kabullenmeliydim. O yok. Yok. Bir daha gelmeyecek. Gelemeyecek. Önüne bak kızım artık önüne !

Derin bir of çekerek girdim banyoya maskemi güzelce yıkadıktan sonra duşumu aldım. Bornozumu kendime iyice sarıp, kaynayan suyla kahvemi yapıp odama geçtim. Bilgisayardan direkt sosyal medyama girip arama butonuna, " Mustafa Ali Toprak" yazdım..

Ohoo herkes buradaymış mübarek çocuğu okuldan bitane takip etmeyen kalmamış. Sayfasını biraz daha aşağı kaydırdım.

Iyyy ne bu şimdi havalı mı olduğunu sanıyor.

Neyse bir yudum kahvemdem yudumladıktan sonra mesaj kısmına sonunda girebildim .

" Merhaba. Ben edebiyat klübü için rahatsız ediyorum sanırım başkanı siz mişsiniz ve kayıtları siz alıyormuşsunuz. Nasıl yapalım?"

Entır.

Ne yazdım simdi ben? Bu yani dünyanın en saçma yazım şekliydi..

Tık tık tık..

" Efendim anne? Gel müsaitim."

" Kızımm ne yapıyorsun?"

"Hiç öyle sosyal medyaya bakınıyordum..."

O sırada annem bilgisayara doğru bakındı. Mustafa Ali'nin profili açıktı.

"Aa kim bu?"

"Bilmem okuldan bir çocuk işte ne oldu?"

Annem bilgisayara yaklaşıp fotoğrafına iyice odaklandı.

" Bu çocuğun adı Mustafa Ali mi?"

" Evet ne oldu ne alaka?"

" Bu kim biliyor musun?"

Off içim sıkılmaya başlamıştı.

"Kim anne nerden tanıyorsun sen bunu?"

" Hani şey vardı ya yani hatırlatmak istemiyorum ama yani.."

" Anne uzatma da söyle kim vardı?"

" Mustafa vardı ya senin eski.."

Sözünü kestim.

" Evet ne olmuş ona?"

" Onun annesiyle ben çocukluk arkadaşıydım zaten bunu biliyorsun. Bu çocuğun yani, Mustafa Alinin annesi de bizim Mustafanın annesiyle ikimizin okulda öğretmeniydi. "

" Nasıl yani şaka mı bu? Çok saçma yani şuan ne alaka?"

" Yo annesi beni çok severdi hatta yanına gitsem hala hatırlar beni."

" Yani annesi yaşlı mı?"

" yok çok değil ama bizden bi on yaş daha büyüktü bu Mustafa Ali onun en son çocuğu. Muhtemelen çok geç doğduğu için hemen hemen sizle akran.."

Derin bir nefes alarak devam etti.

"Hatta Mustafanın annesi varya arkadaşım olan Fatma, heh işte bu hocamızın çocuğu olduğunu duyduğunda onu çok sevdiği için Mustafa'nın adını onunkiyle aynı koymuştu. Tabi o zaman okul çoooktan bitmişti ama bu hocamız Fatmayla hemen hemen aynı mahallede oturduğu için ara ara onu ziyarete giderdi o irtibatı koparmamıştı. Sonra birden kendininde hamile olduğunu öğrenince bende o ismi koyacağım diyerek koydu..."

İçim dehşet derecede sızlamaya başladı. Göz yaşlarımı akmaması için zorla tutuyordum. Kaç yılım geçti Mustafayla o mahallede yani of çok aptalca her şey..

" Anne ya ben bir lavaboya gideceğim sonra devam ederiz"

Diyerek ayaklandım. Annemde aşağı kata indi. Terasıma geçip bir sigara yaktım. Derin bir nefesle içime çektim. Çaresiz o dumanı verirken dumanın akışını seyrettim.

Gerçekten gitti de beni mi buldu bunca tesadüf..

Bir yanım deli gibi çocukla iletişim kurmak istiyor. Biliyorum sırf isimleri aynı diye yine onu tekrar tadmak, sanki oymuş gibi içimdeki şu açığı kapatmak istiyorum... Bir yanımsa kaç kurtul bırak boşver diyor..

Offf offf!