Bak Bana - Sena Şener

Yazar’ın gözünden…

Arda, Berkan arar aramaz yola çıkmıştı. Berkan, Talya’nın yanındaydı, bu yüzden içi az da olsa rahattı. Eve geldi. Talya’nın uyuduğunu biliyordu, bu yüzden koşarak yatak odasına girdi ve gördükleri karşısında şaşkın bir şekilde kapıda kala kaldı. Resmen sarmaş dolaş yatıyorlardı. “Berkan…”diye sayıkladı önce. Sonra ise adını haykırdı. İkisi de sese uyanmıştı, Talya abisini görür görmez yatakta doğruldu. Abisinin kızgın olduğunu fark edince içinden şansına hakaretler etti. “Abi…” diyebildi sadece. Sesi de kısık çıkmıştı zaten. Arda sadece Berkan’a bakıyordu ve bu, Talya’yı korkutuyordu. Berkan ise hala yatıyordu, sadece başını kaldırmıştı.

“Geldin mi Arda?” dedi Berkan, uykulu bir sesle. “Geldim! Ecelin olmaya geldim Berkan!” Abisinin yüksek sesi Talya’yı korkutmuştu. Elleriyle kulaklarını kapatmıştı. Arda, normalde Talya’nın bu hareketi yaptığını gördüğü an koşarak gelirdi kardeşinin yanına, ama gelmedi bu sefer. Onun yerine, hızlı adımlarla Berkan’ın yanına geldi ve yakasından tuttuğu gibi ayağa kaldırdı. Talya ağlıyordu, fakat yine abisinin umurunda değildi. “Abi dur… Lütfen…” Durmadı. Arda, Talya’nın ve Berkan’ın ondan hiçbir şey saklamamasını istemişti. Tek isteği buydu ama ona karşı gelmişti, ikiside… Arda Berkan’ı döverken Talya sadece ağlıyordu. Elinden bir şey gelmiyordu çünkü Arda’nın gözünü hiçbir şey görmüyordu. Talya, ona da vurur diye korkuyordu. Şuan abisinin yanına gelmesini, saçlarının üstünden öpmesini, onu sakinleştirip uyutmasını o kadar istiyordu ki… Talya onu abisi olarak görmedi o gün. Çünkü abisi ne olursa olsun onun yanında olurdu, abisi onu ağlatmaz, korkutmazdı. Ama Arda bugün bambaşka biriydi.

Arda biraz daha sakinleştiğinde Berkan’a baktı. Yüzü kan içindeydi. Seslerle birlikte Talya’ya döndü. Canını verebileceği kardeşi, ağlıyordu. Onlar yanlış şeyler yapmıştı evet, ama Arda’nın yaptığı da yanlıştı. Berkan’a sarıldı hemen. Gözleri doldu Arda’nın. Talya’nın yanına gitmek istedi. Talya’nın sözleri, içinde bir şeyleri kırmıştı. “Sen benim abim değilsin!” Hala ağlıyordu… “Benim abim benim her zaman yanımda dururdu! Beni korkutmaz, ağlama sebebim olmazdı! Bana abimi getir Arda! Benim abim en yakın arkadaşını, kardeşini sevdi diye dövmez… Kardeşi, arkadaşına aşık oldu diye onu korkutmaz, ağlatmaz!” Hala ağlıyordu Talya. Çok korkuyordu fakat Arda da pişmandı. Talya koşarak Berkan’ın yanına gitti. Arda ne yapacağını bilemedi önce. Sonra ise hızlı adımlarla dışarı çıktı. Nefes alamadığını hissetti. Telefonunu çıkardı ve hemen ambulans çağırdı. Bu dünya çok şey almıştı ondan. Kardeşlerini almasından korktu bugün.