Hele bi gel - Pinhani

Uyandığımda gözlerim yavaşça açıldı; Berkan hâlâ sıcak kollarında, beni sarmıştı. Yorgunluk ve hafif bir sersemlik hâlinde, kendimi toparlamaya çalışırken, Berkan’ın endişeli bakışları içimi ısıttı. Zamanın nasıl geçtiğini anlamadan, o anın karanlık gölgeleri yavaşça siliniyor, yerini bir umut filizine bırakıyordu.

Berkan, sessizliğin içinde yavaşça başını kaldırdı ve hafifçe gülümsedi:

"Talya, şimdi nasılsın?"

Sesi hem yorgunluk hem de derin bir sevgiyle doluydu. Kelimeler boğazımda düğümlenmişti; ne söyleyeceğimi tam olarak bilemiyordum.

"Neyse, biraz hafifledim," dedim usulca, "ama içimde hâlâ o fırtına var. Her şey gerçek mi, yoksa bir rüya mı gibi geliyor?"

Berkan, beni nazikçe kollarından sımsıkı kavradı. "Seni korumak, her zaman senin yanında olmak için buradayım," diye fısıldadı. "Bu gece ne yaşandıysa, geride bırakacağız. Birlikte güçlüyüz; unutma, her şeyin üstesinden gelebiliriz."

Sözleri, içimdeki acıyı ve belirsizliği hafifletmeye yetiyordu. O an, geçmişin karanlık yaraları arasında, sadece Berkan’ın varlığıydı. Yavaşça doğruldum ve ellerini sımsıkı tuttuğumda, kalbimdeki kırılganlığı, umudu ve sevgiyi aynı anda hissettim:

"Berkan… Bu gece yaşadıklarımız hepimizi derinden yaraladı," dedim, sesim titreyerek. "Ama senin yanında, her şeyin üstesinden gelebileceğimi hissediyorum. Seni seviyorum. Lütfen, beni bırakma; birbirimize tutunarak, bu zorluğu aşalım."

Berkan’ın gözlerinde hem kararlılık hem de derin bir hüzün belirdi. "Talya, ne olursa olsun seni koruyacağım. Geçmişin acıları, geleceğimizin yolunu kapatmasın. Biz birlikte daha güçlüyüz. Belki şimdi, yeni bir başlangıca adım atmanın tam zamanı," diye ekledi.

Tam o sırada, kapıdan hafif bir tıkırtı duyuldu. O an, dış dünyanın varlığı sessizce içeri sızıyor, bizi bir an için alıp götürmek istercesine sesi duyuruyordu. İkimiz de birbirimize baktık; o bakışlarda, belirsizlikle karışık yeni bir umut saklıydı.

Berkan, sesin kaynağını anlamaya çalışırken, ben de kalbimde yeniden filizlenen umuda odaklandım. Belki de bu, yeni güne birlikte “merhaba” demenin, yaralarını sarmanın bir işaretiydi. Her ne kadar geçmişin acısı hâlâ iz bırakmış olsa da, Berkan’ın sıcak kollarında yeniden ayağa kalkmak, geleceğe dair ufuklarımı açıyordu.

O an, tüm karanlıkların ardında yeni bir günün doğduğunu hissettim. Ve biliyordum ki, ne olursa olsun; Berkan ve ben, birlikte bu zorlu yolculuğu aşacaktık.

Devamında ne yaşayacağımızı, kalbimizin bize neler fısıldayacağını zaman gösterecekti...