Saygımdan - Bengü

Sabahın erken saatlerinde, hafifçe açan pencereden süzülen yumuşak ışık, evin sessizliğine karışıyordu. Berkan’ın sıcak kollarında uyanan Talya, henüz gözlerini tam olarak açamamış, rüyaların ve gerçeğin arasında savruluyordu. Kalbi hala dün gece yaşanan fırtınanın izlerini taşıyor, ama Berkan’ın nazik dokunuşları, ona yeniden umut veriyordu.

Berkan, Talya’nın alnına öpücük kondurarak:

"Bugün yeni bir gün, güzelim. Daha iyi olman gereken bir gün." diye fısıldadı.

Talya, gözlerinde hafif bir ışıltı, dudaklarında beliren ince bir tebessüm ile cevap vermişti, sadece.

Ancak evin sessizliğini bozan bir telefon sesi, o anın huzurunu yarıda kesti. Arda'nın, endişe dolu sesiyle:

"Talya, acil bir durum var. Dün gece olanlar… Her şey daha karmaşık hale geldi."

denildiğinde, Berkan’ın yüzündeki kararlılık, Talya’nın içindeki kırılgan umudu biraz olsun sarsmıştı.

Berkan, derin bir nefes alarak telefonun ucunda konuşurken, Talya gözlerini kapattı ve hatırladı; o acımasız gecenin, onun kalbinde bıraktığı izleri, ve Berkan’ın onun için ne kadar değerli olduğunu.

"Senin yanında olduğum sürece, hiçbir acı bizi ayıramaz," diye mırıldandı Berkan, telefonun sesini kapatıp Talya’ya dönerken.

Evdeki diğer odalarda da hâlâ dün gece yaşanan kaosun yankıları vardı. Yatak odasının kapısı hafif aralıktı; Berkan ve Talya’nın arasındaki bu özel anın dışında, dış dünya her zamanki gibi acımasız ve belirsizdi. Ancak o an, yalnızca ikisinin dünyası vardı.

Berkan, Talya’nın elini nazikçe sıktı:

"Bugün ne yapacağımızı birlikte belirleyeceğiz. Ben senin için buradayım, her zaman."

Talya, gözlerinde hem sevgi hem de hafif bir korku barındıran bir bakışla: "Belki de bu acıların içinde, yeniden filizlenen bir umut var. Senin sevgin, bana güç veriyor." diye yanıtladı.

Dışarıda, hafif rüzgâr ve yağmur damlaları, kendini belli etmek istercesine vuruyordu, pencerelere.

Ve evin içinde, aşkın ve bağlılığın sessiz dili, geleceğe dair umut dolu bir adım atmaya hazır iki kalbi birbirine daha sıkı sarıyordu...