Mahperi yataktan çıkıp camın önüne gelmişti. Ama sokak lambası olmasına rağmen K. 'yı hiçbir şekilde görememişti.
Mahperi: ama keşke gece gece uğraşmasaydın.
Mahperi: yine baktım ama göremedim seni.
K. : bakıp göremediğini gördüm.
Mahperi: gerçekten bekleyecek misin sabaha kadar?
Mahperi: eğer ararsam tamamen geçer.
K. : bir şartla aramana izin veririm.
K. : benim sesim kapalı olacak.
Mahperi: ama konuşamayız ki öyle.
K. : sen konuşacaksın ben mesajla cevap vereceğim.
Elleri titreyen Mahperi tam arayacakken K. aramıştı. Telefonu ilk açtığı an K. ' nın nefesini duyan Mahperi'nin kalbi hızlanmıştı. Ancak beş saniye sonra K. kendi sesini tamamen kapatmıştı.
Mahperi: nefesinin sesini duydum.
K. : en baştan kapatmam lazımdı sesimi.
Mahperi: bak en azından nefesinin sesini duydum.
K. : buna bu kadar sevindin mi cidden?
Mahperi: sana dair her şeyi çok merak ediyorum.
K. : nefesimin sesiyle nasıl bir merak gidermesi oldu acaba?
Mahperi: sevinişime karışmasana.
K. : karışmıyorum psikolog hanım kızmayın.
Mahperi: sigara içiyorsun değil mi?
Mahperi: nefes verişinden anladım.
K. : sen niye yazıyorsun hala?
K. : kulaklarım sesinin cıvıltısıyla dolsun.
Mahperi gülümsemiş sakin kalmaya çalışarak konuşmuştu.
- Keşke bende seni duyabilsem.
K. : özlemişim sesini duymayı.
Mahperi ne diyeceğini bilememiş susmuştu.
K. : utanmış konuşamıyorsun değil mi?
Mahperi gülmüş K. 'nın sesini duyduğunu hatırlayınca daha çok utanmıştı.
K. : gülüşünü de duyduğuma göre uyu güzelim.
- Bence sende biraz durduktan sonra git.
- Uyuyayım o zaman. İyi geceler canım.
K. : mesajda canım diyişin beni bitiriyordu şimdi bir de sesli duydum.
K. : nasıl sırıtıyorum sen tahmin et.
- Yaa yerim seni. Keşke görebilsem o sırıtışı.
K. : bir gün göreceksin.1
Mahperi gözlerini kapatmış başta uyuyamasa da K. ' nın yakınlarında olduğunu bildiği için kısa bir süre sonra huzurla uykuya dalmıştı. K. evin etrafında dolaşıyor bir yandan da sevdiği kadının nefes alışverişlerini dinliyordu. Gram uykusu yoktu ve sabah olup da Mahperi'nin korkusu geçene kadar bekleyecekti.
------------------------------
O kadar kötü hissediyorum ki ruhumdaki acıyı tarif edemiyorum bile. Kendimden uzaklaşmış kendime yabancı kalmış gibiyim. Bu bedende yaşayan başkası , ben değilim. Ruhumun sıkıntısı ne yaparsam yapayım geçmiyor ve ona belli etmeme konusunda çok zorlanıyorum. Galiba o da beni seviyor ama özümde nasıl birisi olduğumu bilmeden seviyor. Ona mesaj atıp cevap aldıktan sonra mutlu olmuş hayatla olan kavgamı kazandığımı sanmıştım. Ama hayat üst üste hamleler yapmaya devam ediyor. Ve benim hayatta kalabilmem için daha fazla dövüş tekniğine çalışmam gerek. Kendim için değil onun için. Psikolog hanım için...
-------------------------------
Mahperi sabah kalktığında telefonun kapandığını görmüş K. ya mesaj atmıştı.
Mahperi: gerçekten sabaha kadar bekledin mi?
K. : zaten annenler de gelmedi.
K. : eve giren çıkan birini görmedim.
K. : istersen annenleri bir ara.
Mahperi: hemen arayıp geliyorum.
Mahperi aradığında annesi açmamış bu Mahperi'nin telaşlanmasına sebep olmuştu.
K. : dur güzelim bir sakin ol.
K. : belki gittikleri yerde kalmaya karar vermişlerdir.
K. : saatte şuan erken olduğu için uyuyorlardır.
Mahperi: olabilir ama bana akşam birazdan geliyoruz demişti.
K. : sen uyudun diye haber vermediler belki de.
K. : sen şimdi kahvaltını yap sonra yine ararsın.
Mahperi: eve arabayla mı gidiyorsun?
Mahperi: o zaman telefonu bırak.
Mahperi: Allah korusun bir şey olmasın.
Mahperi: sözümü dinleyip telefonu bırakır mısın lütfen?
Mahperi: eve geçince mesaj at.
K. mesaja kalp bırakıp telefonunu kapatmıştı. Mahperi mutfağa geçmiş kendine kahvaltı hazırlarken dünkü konuşma aklına gelmişti. K. o rahat uyusun diye evinin yakınında nöbet tutmuştu resmen. Ne kadar bakarsa baksın onu görememiş ama en azından nefesini duymuştu. Çayını masaya koymuş kahvaltıya başlayacakken annesi aramıştı.
- Sizden haber bekliyordum. Nerdesiniz siz yaa?!
- Dün saat çok geç olunca teyzen kalın dedi bizde kıramadık. Sana haber verecektim uyuyorsundur diye arayamadım.
- Keşke mesaj atsaydın sabah görünce panik yapmaz rahatlardım.
- Hiç aklıma gelmedi anneciğim. Sen kahvaltını yaptın mı?
- Şimdi yapacağım. Siz yaptınız mı?
- Biz daha yeni hazırlıyoruz. Sana afiyet olsun anneciğim.
- Teşekkürler annem. Hadi görüşürüz.
Mahperi telefonu kapatmış rahat bir nefes almıştı. Normalde kahvaltı yaparken K. ile konuşuyordu ama o yoktu ve Mahperi boşlukta hissetmişti. O hayatına girmeden önce Mahperi ne yapıyordu? Konuşacak kimse mi yoktu? Hayır vardı. Begüm , İpek , hastaneden arkadaşı. Aklına birkaç gündür kızlarla konuşmadığı gelmişti bunu düşününce. Hemen K. ' nın aldığı ve fotoğrafını çektiği kitaplarını atmıştı gruba.
İpek: bilinmeyen eniştemiz mi aldı bunuu?
Begüm: bilinmeyen enişte ahshagshag
Begüm: cidden kim aldı kuzum bunu?
Mahperi K. ' nın yazdığı notun fotoğrafını çekip atmış eklemişti.
Mahperi: ben size söylemeyi unuttum.
İpek: K ile mi başlıyor o zaman ismi?
Mahperi: bende K. ile başladığını düşünüyorum.
Mahperi: ama bana illa seslenmek istersen K. diyebilirsin dedim demişti.
Begüm: yani adı K. ile başlamıyor olabilir.
Begüm: Mahperi seslenmek istesem nasıl sesleneceğim demiştir o da rastgele bir harf sallamıştır.
İpek: ama bence yine de adı K. ile başlıyor.
Mahperi: bana da öyle geliyor.
İpek: neden K. harfini seçsin mesela?
Mahperi: daha bir sürü şey olduu.
Mahperi: müsaitseniz arayayım.
Mahperi kızlara son zamanlarda olanları anlatmış kendini kaptırıp geç kalacağını anlayınca vedalaşıp telefonu kapatmıştı. Odasında hazırlanmaya başladığı sırada K. ' nın mesaj attığını görmüştü.
Mahperi: biraz geç mi gittin eve bana mı öyle geldi?
Mahperi: zaten benim yüzümden hiç uyumamışsın.
K. : senin için yaptığım bir şey bana zarar vermez.
K. : hem ben alışkınım uykusuzluğa.
K. : genelde düşünmekten uyuyamıyorum çünkü.
Mahperi: neyi düşünüyorsun o kadar?
K. : yaşanması gerekirken yaşanamayan şeyleri.
K. : geleceğimizi düşünüyorum.
------------------------------------
Oy sayısı 20 yorum sayısı 25 olmadığı sürece yeni bölüm gelmeyecek. Düzenli okuyan oy verip yorum atan okuyucularımın hatırına bu bölümü attım.5
Okur Yorumları | Yorum Ekle |