25.Bölüm(siyah beyaz bir anı)

Öncelikle bölümü sevmediğim için baştan degiştirerek yazdım. Ve içime sinen bir bölüm oldu. Gerisi size kalmış.. Önceden okuyanlar tekrar okumalı çünkü bölüm degişti. İyi okumalar

Sabah saatleri....

Genç kadın, uykunun kollarından ısrarla çalan zil sesi ile uyanmıştı. Kapı defalarca kez çalmasına rağmen şimdi ise ses seda yoktu. Önce rüyamı gördüm acaba diyen Deva ,Terdütte kalmıştı ama emin olmak için mızmızlanarak yataktan kalkmış ve kapıya ilerlemişti. Dün birlikte olduğu eski kocası Mahir yatakta yoktu.Dün gece birlkte uyuduklarından emindi fakat, belkide salondadır diyerek,

"Mahir, Mahirrr!!! Nerdesin be adam?"

Kaçıncı kez seslendiğini unutan genç kadın, kendine gelerek tüm evi aramıştı ama Mahir ortalıkta yoktu. Yine hayal kırıklığına uğrayan Deva Kendini toplamış ve hemen kapıyı açmıştı. Etrafta kimsecikler yoktu ama yerde paspasın üzerinde kocaman bir kutu vardı. Deva korku ile yere çömelip kutuyu alarak içeri girmişti.

Kutunun üzerinde

küçük kız Deva'ya sevgilerle....

Yazıyordu...

Tabi öncesinde genç kadın tedirgin olmuştu ama açmaktanda geri kalmak istemiyordu. Merak ve korku arasında kalan Deva büyük gözlerle şaşkın şaşkın kutuya bakıyordu.

Tüm cesareti ile kutuyu yavaşça açmış ve bir kaç fotoğraf ve bir defter ile karşılaşmıştı... Ama fotoğrafları görmesi ile Dumura ugrayan genç kadın elleri titreye titreye almıştı fotoğrafları eline...

Yıl 2007 temmuz ayı istanbul

Deva kaya ve Mahir Arslan

Yıl 2005 mayıs ayı.... İstanbul fetiye...

Maşallah çocuklarıma...İnşallah gelecekte de birlikte olurlar..

Yıl 1994 mayıs ayı... İstanbul

Canımmm oğlum Mahir'im bu dünyada ki tek varlığım...

İyiki seni doğurmuşum seni çok seven annen Müjgan Arslan...

Yıl 2000 ekim ayı köyceğiz...

Müjgan Arslan ... Mahir Arslan

Yıl 2008 aralık ayı istanbul...

Canımın içi, kızım gibi sevdiğim Deva'm iyi'ki seni tanıdım yavrum..

Müjgan Arslan.... Deva kaya

Genç kadının titreyen ve buz gibi olan ellerinden tek tek düşmüştü tüm fotoğraflar...

Başından beri dökülen gözyaşları eşliğinde artık titremekten tutmayan bacaklarını yere çökmuş ve oturmuştu...

"Ağağağ!!!! Nedenn...sensin o sensin...buldun beni... Başindan beri sendin ama neden... O masum çocuk, bana yıllar önce söz veren o çocuk olamazsın.. "

(2.foto) 2005 Müjgan Arslan'nın oğlu için düzenledigi doğum günü partisinde....

"Deva bak bunu senin için yaptım"

"Aaa en sevdiğim çiçekten taçmı buuu.. Teşekkür ederim ...iyiki varsın"

(Müjgan Arslan)

"Bitanelerim hadi birlikte yürüyerek girin içeri herkes görsün... Ahh ne güzelsiniz Maşallah çocuklarıma"

..... 

(1. Foto) 2007 istanbul sahillerinde gezinti...

" Mahir bak ne buldum..."

"Deniz kabuklarımı cidden onları toplayacak misin? "

"Evetttt"

"Oğlum fazla uzaklaşmayın"

"Tamam anne"

"Tamam Müjgan teyze"

"Ahh!! Uff "

"Ne oldu Mahir ıyımısın? "

"Kabuklar elime batı ama senin için toplarım"

(Deva, Mahir'in yanagına küçük bir buse kondurur)

......

Genç kadının aklında gelen eski anıların sesleri eşliğinde daha da şiddetledi gözyaşları..

Kalan gücü ile elleriyle gözyaşlarını silerek burnunu hıxla çekmiş ve kutunun içinde duran günlüğü eline alarak açmıştı....

Kara kalem Çizimleri ve tek bir sayfada yazan satırlar....

. 

. 

. 

İlk sayfa 05/08/2011...

Ben Mahir Arslan 17 yaşındayım. Yavaş yavaş delirdiğimi hissediyorum evet doğru delirmek....

Neden bilmiyorum ama geçmiş beynimden siliniyor. Annem öldüğünden beri bir çok ilaç kullandım. Ve artık hatırlamqk istemediğim anıların yanında istediklerimde silindi. Ama bir şey var bazen onun gözleri geliyor aklıma.. O adını ve kim olduğunu bilmediğim kız çocuğu sesi gülüşü geliyordu..

Aslında günlük tutmam ama son zamanlarda en çok ihtiyacım olan tek şey çünkü bir şey hissediyorum...

Gerçek annem yıllar önce vefat etmişti çok iyi hatırlıyordum. Babam annemin 40 çıkmadan kucagında bir kız çocugu ve bir kadın ile eve gelmiş ardından o kadın ile hemen evlenmişti. Tabi bir süre sonra etrafta dedikodu sonucu, aslinda babamın annemi aldatıgını ve evlendiği kadının metres oldugunu hatta anneminde aslinda bu yüzden intihar etiğini ögrendigim gün, psikiyatriye gitmiştim .O günden beri hayatta yavaş yavaş soğuyordum..yeri geliyor kim oldugumu bile sorgular yeri gelir herşeyi hatırlardım. Beynim bana çok kötü oyunlar oynuyordu. Bende yazarak çare buluyordum bu derdime

Eğer ki bir gün unutursam herşeyi burdan bilecektim... Bir kız çocuğu vardı aklımda kalan ama yüzü net değildi. Yavaş yavaş siliniyordu da tıpkı beynimde silinen annemin yüzü gibi...Bu süreçte çok ilaç kullandım. Normal bir hayatım olsa dahi geçmişimi zerre hatırlamıyordum. Olanlarda sadece buydu. Ama çok eksik parça vardı bunda ama neydi bilmiyorum. Unuttuğum birileri yada biri varmış gibi hissediyordum....

Onu bulmak tek isteğim.. Sen kimsin küçük kız..???

. 

. 

. 

2.sayfa... 24/05/2014

Çok kötüyüm. Annemin mezarında sabahlıyor onun yanıma gelmesini ve beni bu illetten kurtarmasını istiyordum. Çünkü bu aralar Sürekli mide bulantısı ve baş agrısı yaşamaya başlamıştım. Aldığım ilaçlar beni kendimden geçiriyordu. Sürekli sinir krizi geçirip tekrar aynı adama dönüşmekten yorulmuştum..

İyice bulanıma girmiştim. Babam ile aramızda baya bir sorun olmuştu. Ondan nefret ediyorum onun yüzünden annem kendini öldürdü. Ve o kadın bana nedense çok iyi davranıyor anlamış değilim arabamın almadıgı ilaçları sırf benim için yurtdışından alıp geliyor. Bazende yanagımı okşayıp öpüyordu. Bunu neden yaptıgını sorduğumda ise bunu bizim geleceğimiz için yapıyorum der ve giderdi. Kafam git gide çok bulanık hale geliyordu. Geçmiş benim için artık hayaldi. Evet hayal çünkü sadece hayal ederek hatırlamaya çalışıyordum. Önceden annem ve benim yaşadıgımız mahalleden ayrılmıştık yıllar oluyordu. Hep gitmek isteyip gidemediğim o yer. Annem beni yaz tatilerinde ve arada tatilerde götürdüğü yermiş orası. Bizim bahçivan Tahsin amca anlatırdı. Annem orda doğmuş büyümüş, ve her özlediğinde soluğu orda alırmış ,bende ordaki çocuklarla oynarmışım. Ama şimdi Çevremde tek tük arkadaşım kalmıştı. Ailenin yüz karasıydım resmen..Bekledim tıpkı annemin o yerden çıkıp geleceğini beklediğim gibi.. Hep yüregimde bir umutla bekledim ama çoktan benim için tüm renkler siyah olmuştu. Evet belki baştan sona yanliş yaptım, affedilmesi zor hatalar yaptım ama bir şey var ki onu gerçekten yürekten yaptım, sevmek

O kız çocugunu gerçekten sevdim..

. 

. 

. 

. 

son sayfa.... 11/12/2016

O sesleri yine duymuştum. O küçük kızın kahkahası ve o tatlı konuşması... Bu kez annem de vardı sesler arasında.. Annem de tanıyordu o kızı ama ben hatırlamıyordum. Ama onu bulmaya yemin etmiştim... Elimde bir kaç fotoğraftan başka hiçbir şey yoktu onun ile ilgili....

Son olarak ben artık eskisi gibi değilim. Ve bundan çok korkuyorum.

. 

. 

. 

. 

Genç kadın hıçkırıklara boğularak hüngür hüngür aglıyordu yerde.... Tam O sıra içeri konuşa konuşa Mahir geliyordu,

"Güzelim bak senin en sevdiğinden aldım. Oooo daha çayı koymamışsın be yavrum. Hayır yani ne bu tembel-

Bilerek kızdırmak amaçlı Deva'ya söylene söylene içeri giren genç adam

Sevdiği kadını yerde mahvolmuş şekilde bulmayı beklemiyordu. Deva elinde defter görünümlü bir şey tutuyordu ve etrafa saçılmış bir kaç fotoğraf vardı. Mahir hıç birine aldırmadan koşarak sarıldı Deva'ya...

Genç kadın bu anı bekliyormuş gibi hemen sımsıkı sarmaladı genç adamı... Ve dilinden döküldü bir kaç cümle..

"O sensin... O... Sen.. sin. Sen benim sevdiğim o çocuksun.. Yıllar önce bana veda bile etmeden giden o çocuksun " demiş ama Mahir anlamamıştı ama tam o sırada yerde gözüne çarpan o fotoğraf sayesinde herşeyi anlıyordu sanki....

...... DEVAM EDECEK...

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen ❤❤❤

Destek veren herkese teşekkürler..

📍Bölümü nasıl buldunuz?

📍 Mahir Arslan ve Deva bir zamanlar zaten tanışıyordu bunu bekliyor muydunuz?

📍 peki Mahir ve Deva bu saatten sonra gerçek bir aile olabilecek mı?

📍 Siz bu durumda olsaydınız eğer ki bu şansı verir miydiniz?