3.Bölüm(Sen zaten Benimsin)

"Ve aynı yerde aynı havayı soluyorken de dahi

Beni defalarca öldürsen de ölememem gibi..."

... 

Evden hızla çıkan genç kız, çagırdığı taksiye binerek hastaneye gidiyordu.

Tam bir kaç km ötede, taksinin önünü kesen lüks arabayla neye ugradıgını şaşırmıştı.

Öndeki arabadan inen adamla, yeni yeni anlıyordu ne olduğunu.

Deva çatık kaşlarla , taksinin içinden Mahir'e bakıyordu.

Genç adam, hızla taksinin parasını ödemiş ve Deva'yı kolundan tutup indirmiş ve kendi arabasına oturmuştu.

İki genç tekrar yoluna devam etti.

Deva,derin bir nefes alarak konuşmaya başlamıştı.

"Nereye gidiyoruz? " diye sormuştu.

Genç adam, soğuk bir ses tonu ile,

"Hastaneye" demişti.

Deva ise "Neden, niye?. Hani aldırma diyordun, ama şimdi sende istemiyorsun değil mi? " demişti, yandan bir gülüş atarak.

Genç adam "Hayır, yanılıyorsun Deva Arslan. Biz bebeğimizin, kontrolü için gidiyoruz" demesiyle,

Bunu duyan ,Deva deliye dönmüştü.

"Pardon da kim olarak karışıyorsun."

SÖYLE, KİM OLARAK KARIŞIYORSUN?!!!.

SEN SADECE APTAL TAKINTILI BİR SAPIKSIN!!!!

İĞRENİYORUM SENDEN!"

Mahir karşisinda ki öfkeli kadına bakarak,

"Kim olarak mı karışıyorum.

Karnındaki çocugun, babasıyım. Tanışma faslı bittiyse, sus!!! " demişti dişlerinin arasından tışlayarak.

Deva sinir bozukluğuyla gülmüş ciddileşip karşısındaki bedene dönmüştü.

"Gerizekalı, isteyerek olmadı.Ben sarhoştum sende sarhoşluğumdan yararlandın".demişti.

Mahir yavaş yavaş sinirleniyordu, ve bunu direksiyonu sıkarak bastırıyordu.

"Hayır, hayır Deva Arslan. Sen inkar etsen de, o gecenin her zerresini hatırlıyorum" demişti.

"Hayal dünyandan uyanmalısın çünkü dediklerin asla olmayacak Mahir." demiş ve dışarıyı izlemeye başlamıştı genç kadın.

"Göreceğiz. Deva Arslan. Herşeyin bir başlangıcı ve birde sonu vardır. Ama sen hep benimdin" diyerek,

Mahir ,bir kaç dakika daha Deva'nın suratına bakmış ardından , tekrar yola dönmüştü.

Deva dolmaya başlayan gözleriyle , hala camdan dışarı bakıyordu.

Çaresizce ağlamaya başlamıştı. Elbette ki çocuğu aldırmak istemiyordu.

Ancak doğarsa herşey daha kötü olabilirdi.

Hatayla ,olması bir çocuğun düşüncelerini değiştirebilirdi.

Deva,bunun farkındaydı.

. 

. 

. 

. 

. 

Hastaneye gelen çift, birlikte doktorun odasına adımlamıştı. Deva, aldırmak ve Mahir de kontrol için ordaydı. Ne garip bir çelişki.

Genç adamın, çalan telefonu ile Deva'dan geride kalmıştı. Hem konuşuyor ,hemde Deva'nın nereye gittiğini gözlemliyordu. Bir anda ,genç adamın arkasını dönmesini ,fırsat bilen kadın kendini, kürtaj yaptırılan odaya doğru dönerken buldu.

Genç adam, telefon görüşmesini bitirir bitirmez, telefonu ceketin cebine koyarken. Bir anda, Deva'yı aradı gözleri. Etrafa baksa dahi görememişti. Ama, tam o esnada karşıdaki güvenlik ,şu tarafa gitti yanınızdaki hanımefendi diyene kadar. Mahir hemen o tarafa koşarak, içeri giren Deva'nın koluna yapıştı.

Mahir,öfkeden deliye dönmüş bir şekilde,"Çocuğumuz hakkında sadece sen karar veremezsin."demesiyle,

Genç kadın,tanıdık sesle arkasını dönmüş karşısındaki bedeni iyice süzmüştü.

"Birazdan, o çocuk olmayacak! Sen ve ben asla biz olmayacağız Mahir Arslan". demişti umursamaz bir tavırla.

Mahir, Deva'nın elini tutmuş gülerek konuşmaya başlamıştı.

" Yanılıyorsun.Sen katil olamazsın.Kendi bebeğinin katili olamazsın. Ama istersen git ve dene

Sende yapamayacaksın,sen asla annesi olduğun çocugun ,ölmesine izin vermesin " demişti.

Deva,bir kaç dakika daha durmuş ve arkasını dönerek odaya adımlamıştı.

Mahir'in, dediklerini düşünüyordu.

Genç kadın, kolunu Mahir'den çekerek içeri adımlamıştı.

. 

. 

. 

. 

İçeri giren, genç kadinla doktor eliyle işaret ettiği yere oturmasını ve uzanmasını istedi Deva'dan.

"Hazır mısınız?" Doktorun sorusuyla Deva,kafasını hayır anlamında sallamıştı.

Kendi çocuğunun katili olmak üzereydi.Hatanın katili olacaktı. Bu düşünceler beynini çelerken Deva derin derin nefesler alıyordu.

Genç kadın bir anda "Yapamayacağım.Katil olmak istemiyorum.Hatanın katili olmak istemiyorum."demiş ve

Deva, daha fazla dayanamayıp odayı terk etmişti.

Onu bekleyen Mahir tekrardan kolundan tuttu.

"Aldırmayacağını biliyordum"

Deva,sert bakışlarla karşısındaki bedene bakıyordu.

"Evet aldırmadım.Ama sana da mahkum olmayacagım. Bu hikaye başlamadan bitmeli ve bitecek."

Mahir'in , kaşları çatılırken genç kadın kolunu hızla çekmiş hastanenin çatı katına çıkmıştı.

Aklına ilk eseni yapmış kendini boşluga bırakmak için çatıya çıkmıştı.

Hatanın katili olacağına kendisinide kurban edecekti.

Şuan tek istediği yok olmaktı.Yaşasa sadece acı çekerdi.

Biliyordu o piskopat herşeyi yapardı.

Mahir ile evlenmek zorunda kalırdı.Biliyordu.

Genç kadın dolan gözlerini elinin tersiyle silip kollarını iki yana açtı.Gözlerini sıkıca yumdu.

Hem ağliyor,hemde karnını tutan genç kadın

"Bu gün ikimizin de son günü bebeğim. Özür dilerim. " demiş ve

tam kendini boşluğa bırakacak iken , belinden sertçe tutulup çekilmesi ile ne uğradığını şaşırdı.

Derin derin nefesler aldı.

Hemen ardından, bedenini sıkı sıkıya sarmalayan, ellerin sahibine baktı.

Mahir, genç adam son anda peşinden gelmeseydi eğer , ahhhh!!!! düşünmek bile istemedi.

Bir süre öyle bakıştılar yaralı iki genç , sanki herşey, her bir varlık onlar için susmuştu.

Sadece konuşan iki çift gözdü.

Bir süre sonra, genç adam kalkmış, hemen ardından Deva'yı kucaklayıp arabaya koymuştu.

Deva, o an buga girmiş. Öylece bir noktaya bakıyor tek kelime etmiyordu.

Mahir, anladı ses etmedi. Onuda anlıyordu, tabi böyle olması genç adamın suçuydu, genç kadının değil.

Uzun bir yolculuktan sonra, Mahir, Deva'yı kendi evine getirmişti.

Yeniden kucaklayıp, eve girdi.

Evdeki çalışanlar tam hoşgeldiniz diyerek eğilip selam verecekti ki ,

Mahir'in susun işareti ile çıt çıkmadı kimseden.

Genç adam, sevdiği kadını odaya çıkarıp, yatağa koydu.

Deva, gözleri kapalı olsada, yatakta olduğunu anlamış olacak ki hemen cenin pozisyonu alarak kıvrıldı.

Genç adam sevdiği kadının bu hareketine tebessüm ederek, üzerini örttü.

Ve aşagı indi.

DEVAM EDECEK...

Yorum yapmayı ve beğenmeyi unutmayın lütfen. ❤✍️