5.Bölüm(Çaresiz bir anne)

"Kul mu, köle mi, yapışkan mı? Bana ne dersin?

Gözyaşlarımı verirdim de değer bilmez yalan edersin

Zaman iyileşen tüm yaralarından bana önersin

Ben öldüm gittim geldim de anlatsam banane dersin..."

Taladro

.... 

Kaç saat geçti, ne zamandır uyuyordum, ahh hiçbir şeyden haberim yoktu, kaldı ki zaman kavramını bile unutmuştum.

Bir süre sonra, sapık herifin başıma dikdigi çalışanlardan biri odaya girdi.

"Ne var" dedim, soğuk sesimle.

"Efendim, Mahir bey sizin yemeğe katılmanızı bekliyor"

"GİT, O SİKİK!! PATRONUNA SÖYLE YEDİĞİ YEMEK ZEHİR ZIKKIM OLSUN!!!!" BEN ONUN KÖLESİ DEĞİLİM. DEFOL ŞİMDİ" Diyerek cevap vermesini bile, beklemeden kolundan tutup odadan dışarı attım.

Bu kendini ne sanıyor, yeter bıktım ya.

Yoruldum!! be adam, ızdırap vermekten, başka bir şey vermedin bana, gör be gör ölüyorum göz göre göre ölüyorum karşında.

Keşke bir kez bencil olmadan görebilsen beni o zaman anlıycaksın bunun aşk değil takıntı olduğunu.

Ellerimi, saçlarıma geçirmiş derin düşüncelerle boğuşurken , odanın kapısı, sertçe açıldıgında korkmuştum.

"DEVAAAAA"Kükreyerek giren bir adet Sinir küpü olmuş,Mahir Arslan vardı.

" NEEEEEEE VARRRRR"Aynı sertlikle , bağırarak söylendim.

"DEVA " Dedi.

O kadar sinirlenmişti ki, anlıyabiliyordum, çünkü her konuşmak isteyip agzını açtıgında söylecegi sözleri yutuyordu.

Hızla arkasına dönüp ,eliyle burun kemerini sıktı. Derin nefesler alıyordu duyuyordum ,sakinleşmek ister gibi ama bir anda ,duvarı deli gibi yumruklamaya başladi.

"AAAA AAAAA AAAAA"Kükreyerek bana çevirdi başını.

"NEDEN LANNN!??. "

NİYE, SÖYLE BANA!!!" dediklerinden hiçbirsey anlamıyordum.

Birden, yerinden aniden kıpırdanıp

Yanıma adımladı, iki kolumuda dirseklerimin hemen üstünden , sıkı sıkı tutu.

Başını eğdi, gözlerime kenetlendi, o koyu kahve gözlerini, korku ve acı vardı.

İlk kez, tehditler savuran hep beni zorlayan adam ,şuan karşımda sanki çocuk edasında, gözlerime yalavarırcasına bakıp,

"NEDEN sevmedin" önce bagırır gibi olsada sesi sonlarda çaresiz çıkmıştı.

"Ben seni, kendimden çok sevdim, sen benim yuvam, sen ki benim şu sikik!! hayatta tek yaşama sebebimsin

Nefesimsin be kadın, sen benim hayatıma girdigin ilk gün ben yaşadıgımı hissetim.

Gitme benden, ne olur"derken kollarımdaki elleri gevşemiş ve dizleri üstünde, önüme çökerek.

Önce, karnıma dokundu. Okşadı, öptü.

Ben, sadece izliyordum. Bana dokunmasına izin vermiştim. Her zerresininden nefret ettiğim, adama izin vermiştim.

Elleriyle karnıma dokunarak,

" Bak ,burda bizden bir parça var"

İzin ver, izin ver ki yavrumuza aile olalım, kahretsin!! Biliyorum, İgrenç yaratığın tekiyim. "

Bir şans ver ,kölen olayım kadın. "

Sonlara doğru, başını karnıma yasladı hemen ardından ,sımsıkı sarıldı belimden.

Ellerimle itmek istedim. Ama şaşırmama neden olacak ,birşey olmuştu.

O, sadist ruhlu takıntılı mafya, ağlıyordu. Evet ,ağlıyordu hemde beni sıkı sıkıya sarılmış bir şekilde.

Ellerimle saçlarını okşamak istedim. Sarılmak istedim. Ama aklıma ,bana yaptıkları geldikçe, ona olan nefretim katlanıyordu.

Duygusuz ve acımasız bir şekilde,

"Ben ki Deva Kaya , yaşadıgım sürece, Ne sana kadınlık, nede bu karnımdaki bebeğe annelik yapacağım. "

"BU SON SÖZÜM, MAHİR ARSLANNN"

Öyle bağırmıştım ki, kafasını , yasladığı karnımdan kaldırıp, öfkeli gözlerle bana bakmaya başladı.

"ÖYLE Mİ , SEN BENİMSİN!!"

ANLADIN Mİ LAN !!

BU EVDEN ,KAFANI DAHİ ÇIKARAMICAKSIN!!BAK GÖR"

Biliyordum, kahretsin ki biliyordum. Sadist ,pisliğin asla değişmeyeceğini.

Bir süre sonra, kolumdan tutup aşagıya indirdi. Yemek masasına fırlatır gibi oturttu.

Hemen ardından, o sadist ruhlu adam tekrar gelmişti. Yine istediğini almadan tatmin olmayacaktı belli.

"Bundan da yesene..."

Bu adam şaka mı? , Allah'ım sabır ver.

"Canım istemiyor...."demiştim.

"Peki sen yemezsen bebeğimiz ne ile beslenecek...?"

"Umrumda mı?"

sinirleniyordu ama sakin kalarak cevap verdi.

"Güzelim.... Ya yersin,yada çocuguma zarar vermeyecek ,ama senin biraz zorlanacagın şeyler yersin. Ama akşama ? Demişti sırıtarak.

Bu adam gerçekten hastaydı. Pisliğin teki.

"İğrenç yaratık!!!"demiştim, yüzümü ekşiterek.

"Hımm!! Oğlum yada kızım bir doğsun. Bak o zaman, yaptıgımızda yüzün ekşiyor mu. Tadını almadın tabi"demişti arsız arsız.

Her ne oluyorsa sakin kalmaya çalışıyordum. Yoksa bu pislik daha da uzatırdı , arsız laflarını.

Hiç düşünmeden ,yemeye başladım. Ve yedikten sonra kalkıp salona geçtim. . O da yanıma geçti. .. Hem de tam yanıma ...... Offf.

. 

. 

. 

. 

. 

. 

6 AY SONRA.

Mahir,çok sıkı kurallar koymuştu.

Ben ,her ne kadar bu kurallara uymak istemesemde hizmetçiler ,Mahir işe gittiğinde zorluyordu .

Şimdi ise bir oğlum olacağını öğrendim.

Benim değil , Mahir Arslan'ın oğlu ona asla bakmayacaktım, çünkü o hata sonucu hatada değil istenmeyen bir bebek olacaktı .

Sadist,adamın istenmeyen oğlu ikisinden de nefret ediyorum.

Mahir, yatak odasına girmişti.

Elinde kahvaltı tepsisi ile, manyak beni oyuncak bebek gibi kullanıyordu resmen.

"Ben geldim! Bebeğimm!! benim minik oğlum ve annesi nasılmış hmm? "

"Sence, @mına koyayım. Karnım burnumda, bu odada hapsolmuş bir şekilde, kalakaldım. Şimdi söyle Mahir Arslan, sence nasılım? " demiştim.

"DEVAAAA!!! (genç adam, derin bir nefes alarak,

Mahir,elindeki tepsiyi yatağa bırakıp yanıma geldi.

Kollarımdan tutup, kendine çekmişti.

"Deva Arslan, kes artık sesini! Çok olmaya başladın. Yoksa yakın zamanda, o dilini zevkle keseceğim" demişti.

"BEN O BEBEĞE ASLA ANNE OLMAM OLAMAM!! " demiştim öfkeyle.

Mahir'in, aniden bana tokat atmasıyla yatağa düşmem bir olmuştu.

Ve beni kaldırıp çenemden tutarak konuştu.

"DEVA ARSLAN ! SEN BENİM OĞLUMUN ANNESİSİN SAÇMA SAPAN KONUŞUPTA BENİ SİNİRLENDİRME!. "

Kükrediğinde ,vücudum kaskatı kesilmişti olduğum yerde donmuştum.

Bu, evden bu bebekten bu manyak adamdan nasıl kurtulacaktım nasıl?

"Daha fazla devam etmek istemiyorum! Edersem pişman olacaksın! Şimdi kahvaltını yiyeceksin! Uslu dur!.

Deva Arslan, bir saygısızlığa daha tahammülüm yok!.

Diyerek tepsideki çatalı alarak kahvaltılıklara geçirdi sonra ağzıma getirdi ve üzerime keskin ve sert bakışlarını yolladı ağzımı açtım ve yedim.

Diyip yataktaki boş tepsiyi de alıp çıkmıştı. Beter ol inşallah pislik..

. 

. 

. 

. 

. 

. 

___3 AY SONRA___

Her zaman oldugu gibi, salonda oturuyordum.

Mahir'in içeri, elinde bir kaç kağıtla girmesi ile. Ona dönmüştüm.

" Ne o. Boşanma kağıtlarını mı getirdin? Hemen ver zevkle imzalayarak defolup gideyim, sende rahat et, bende"demiştim.

"Bugün çok şakacısın, Deva Arslan. Ama moral bozmak yok. Hadi kalk!! "

demesi ile

"Boş işler müdürü, Mahir bey asla keyfimi bozamam lütfen gidin" demiştim önüme dönerek.

"Seni lunapark'a gösterecegim. Bak bilet aldım, ikimizede" diyerek kolumdan tutup kaldırmıştı, beni.

Oflaya puflaya, arabaya binmiştim. Sessiz,geçen bir yolculuk ile Lunapark'a gelmiştik.

Ama, inmem ile karnıma hafif sızı girmesi bir olmuştu. Ama geçer diye aldırmadım.

Tam çimenlere oturacagım sıra,

aniden,karnım kasılmaya başlamıştı.

" AAAAAAGGHHHH"

"DEVA, DAYAN YAVRUM "

DEVAM EDECEK...

Yıldızı yakmayı ve yorum yapmayı unutmayın❤

MAHİR ,DEVA'YI BÖYLE ZORLAYARAK DAHA NE KADAR YANINDA TUTAR SİZCE?

MAHİR ARSLAN KAREKTERİ İÇİN SÖVME BUTONU BUYRUN ⤵️✍️✍️