7.Bölüm(Hayatın silesi)

"Beni bir yerde bir kadın bulmuş gibi

Tıkanan gönlüm görmüş dibi

Beni bir yerde bu kadın gömmüş gibi"...

Taladro 🚬

{Yıllar sonra... }

4 yıl geçmişti.

Emir Arslan,4 yaşına gelmişti.

Her ne kadar istemediğim bir çocukta olsa ara ara ona iyi davranıyordum.

Alışamıyordum, hâlâ. Ama görseniz çok düşgün bir çocuktu bana. Ama ben, yapamıyordum bir türlü.

Mahir,benim bu hallerimi görünce bana çok kızıyordu.

Ona annesi olduğumu,hissettirmemi söylüyordu ama ben yapamıyordum.O günler aklıma geldikçe ona alışmam daha uzun sürecekmiş gibi hissediyordum.

sadece yanima geldiğinde ona kısa cevaplar veriyordum.

Mahir, eve gelince onunla oynuyor. ona çok iyi babalık yapıyordu, ama ben.

sanki , ona her baktığımda o güne gidiyordum. Çok kötü bir duyguydu. yapayalnızdım o'da öyle...

.

.

.

Sabah, Mahir'in beni uyandırmasıyla uyandım, daha doğrusu Mahir'in kucağındaki Emir ile,

"Günaydın!" demiştim soğuk bir tonda.

Emir, benden karşılık alınca hemen boynuma atlamıştı. Ama ben sarılmak yerine itmiştim.

"Yaklaşma"

Ama ,baya sert olmuştu galiba. Tekrar özür dilemek için yanına yaklaşmak isteyince, korku ile babasına sarılmıştı.

Mahir, sinirli ve bir o kadar sakın bir tavırla Emir'i kucağından indirmişti ve onun boyuna eğilip konuşmaya başladı.

"Oğlum , hadi sen salona git. Biz kahvaltı için yanına geleceğiz. "demişti ,öfkesini bastırır bir tonda.

Emir ikiletmeden "Tamam babaa" Diyip koşarak aşağı inmişti.

Mahir,bana sinirli bir şekilde bakıyordu ardından konuştu.

"Ne yaptığını sanıyorsun?! Ona düzgün davranacaksın! O senin oğlun! Ona eğer bir daha böyle davrandığını görürsem senin için iyi olmaz Deva Arslan!

Şimdi üstünü giyinip aşağı kahvaltıya gel! Ve ordada sakın oğlumuzu üzecek şeyler söyleme!" demişti.

Gözlerimi olabildiğince açıp,

"Hayır değil!!! O benim oğlum değil. Anla bunu " demiştim.

"DEVAAA!!!!!Sanırım seni cayır cayır yakmamı istiyorsun. Yüzünü eleğe çevirmemi istemiyorsan ,düzgün davran oğlumuza! " demişti, piskopat.

O öyle diyince,

İşlerimi halledip üstümü giyinmiştim şimdi aşağı iniyordum.

İndiğimde yemek masasında Mahir ve Emir vardı.

Benim geldiğimi gören,Emir konuştu.

"Anne! Günaydın!"

Yemek masasına oturmuş kahvaltıya başlamıştım .

Mahir'e , baktığımda bana öldürücü bakışlar atıyordu derince yutkundum ve Emir'e döndüm.

"G-günaydın"

Emir,hızla önünde ki kahvaltıya dönmüştü. Mahir bana kızgın kızgın bakıyordu sonra derin nefes alarak kahvaltısına döndü.

Sessizliği bozan Mahir olmuştu.

"Minik Aslanım bugün senin Okulu'ndaki aile toplantısına geleceğim"

Emir, büyük gözlerle babasına dönmüştü.

" Gerçekten mi?"

Mahir,gülerek.

"Gerçekten minik aslanım" demesi ile , bu seferde bana dönmüştü.

"Annem'de gelecek mi peki?!!.

Rededercesine Mahir'e dönmüştüm, gitmek istemiyordum tabiki.

" Annenin evde işleri varmış. Daha sonra birlikte gideriz şimdi olmaz aslanım "

"Hayır! Annemi de istiyorum! O gelmiyorsa bende gelmiyorum!. Yoksa her seferinde olduğu gibi benimle dalga geçerler. "

Mahir, derin nefes alarak bana baktı.

"Benim önemli işlerim var, siz bu sefer babanla birlikte gidin. Hem onlar kim oluyor da seninle böyle konuşabiliyor"demiştim. Asla oraya gidemezdim. Hele ki o birbirlerinin yanlışlarından beslenen sosyete bozuntularına tahammülüm yoktu.

Emir'in, gözleri dolmuştu bunu fark eden Mahir,Emir'i kucağına almıştı ve onun sırtını okşuyordu.

"Şşşt bebeğim ağlama annen de gelecek tamam demi annesi. Hem ben onlarla konuşurum. Bir daha benim oğluma kimse bir şey diyemez."

Mahir, bana keskin bakışlarını gönderdi bu onu onaylamamı söylemesi oluyordu. Cevap vermedim. Mahir daha da sert bakıp öksürmüştü. Sessizce bana yaklaşarak konuştu.

"Sana dediklerimi ne çabuk unuttun Deva!!!."

Mahir, eski haline dönüp tekrar sormuştu.

"Bebeğim ağlama annende geliyor öyle değil mi annesi" Diyip bana bakmıştı yutkundum.

"Hayır, hayırrrrrr " büyük bir,hiddetle kalktım masadan.

Mahir, bu hareketime karşı,öfkeden deliye dönmüştü.

"BELKIS!!! BURAYA GEL VE EMİR'İ OYUN ALANINA GÖTÜR, BEN GELİN DİYENE KADAR ORDA KALIN" dedi. kükremişti resmen.

Bakıcı olan kadın, korku ile Mahir'in kucağında hıçkırıklar ile Anne diye ağlayan Emir'i alıp gitmişti.

Emir'in tamamen gittiğinden emin olunca, bana hızla yaklaşarak saçlarıma yapıştı.

Öyle bir tutmuştu ki,O an saçlarımın derisinden ayrıldıgını zannettim.Ben yalvardıkça daha çok yüklendi.

" MAHİRRR!!! MAHİR YALVARIRIM BİRAKKKKKKK"diyebilmiştim canımın acısı ile.

"BIRAKMAK!!???

NE BIRAKMASI!!???

DAHA DUR SEN O DİLİNİ TUTMASINI DA, OĞLUMA ANNELİK YAPMASINIDA ÖGRETİCEM "demişti, tüm öfkesini kusarak.

"ASLA, ASLA SUSMAYACAĞIM. HAYATIMI MAHVETİN ŞEREFSİZ!!! . HAYATİMİ SİKTİNNN!!!.

YETERRRRRRR, NE SENİ NE DE O PİÇİ SEVECEĞİM. İKİNİZİNDE CANI CEHENNEME" demiştim asla pişman olmadan.

Öyle bagırmıştım ki, eminim tüm korumalar duymuştu. Saçlarım hala ellerinde iken,beni tutup merdivenlerden aşağıya bodruma götürdü.

Saç diplerimi öyle bir acı kaplamıştı

Ki, Gözümün önü karardı.

Sonunda bodruma geldiğimizde birden tutuğu saçlarımından içeri savurduğu an yere kapaklanmam bir oldu.

Ellerim hemen kafama gitti. Dokunmamla çekmem bir oldu. O kadar çok acı vardı ki ellerimi hafif bile dokundurmama rağmen kan vardı.

"SOYUN!!!.

Demesi ile dumura uğradım.

" NE!! ASLA YAPMAM!!!SENİ ORUSPU ÇOCUĞU "

"YAAA ,DEVA ARSLAN ÖYLEMİ ? "

Birden üzerime yürüdü, elbisemi bir hamlede yırtması ile kemerini çözmeye başladı.

Önce elinde bir kez denedi, daha sonra sırtıma, yüzüme bacaklarıma gelecek şekilde hızla vurmaya başladı.

" Mahir, Mahir,dur yalvaririm "desemde hâlâ devam ediyordu.

Okadar sert vuruyordu ki sanki derim soyuluyordu.. Sonra durdu.. ben bedenimin ağrısı ile sert beton zeminin üstünde ağlıyordum..

kemerini bir kenara atıp saçımdan tutup kaldırdı.. saçımdan çekerek , başımı sert zemine bir kaç kez serçe vurmuştu.

" Sen kimsin lan ha?!! kimsin?!!! diyerek, şakakımdan akan kanları elleriyle siliyordu.

Ben ,canımın acısı ile çırpınırken o ise sinirle bir şey söylüyordu. Ama ben hiç birşey duymuyordum.. Kafam tamamen, bulanmıştı.

" hah!! ah! YETERRRR!!! YALVARIRIMMM! "diyebilmiştim, zar zor.

"Sen, oğlumuzu kabul edene kadar ve bana kadınlık yapmadığın sürece sadece şiddetle yaşayacaksın!!.

kalk ve yanıma gel?!!!!"

Dışarı çıkıp gitti ben ise yerimden kalkamiyordum denedim tekrar düştüm ..

Son sözüm ile tüm ipleri koparmıştı insalıkla İlgili.

" O PİÇİ ASLA OĞLUM OLARAK GÖRMİCEM!! diye bağırmıştım ama hala kafam yerinde değildi.

Hızla yanıma gelerek,

"DEVAAAA!!!!diyerek,yumrukla yüzüme vurmaya başladı..

"mmmhhhh "

"AAAAAAAĞĞĞĞĞ bağırmıştı, bütün öfkesini kusarak.

Ben resmen ölü gibiydim.. o an yaptığım tek şey nefes almaktı.. o kadar yorgundu bedenim..

Cevap veremiyordum.. halim kalmamıştı.

"Deva artık seninle bu dilden konuşacağız. seni öldürtmeden bırakmayacağım. Önce bedenin şimdi ruhun...

"Ben seninle evlendiğim gün bittim zaten .

sadece gözlerim açık.. " diyebilmiştim yarı baygın halde..

Devam edecek...

Yorum ve oylarınızı bekliyorum✍️🦋🦋🦋

Nasıldı? Yeni bölüm. ✍️