98. Lidena "Tanrı'nın Hediyesi 'Ölüm'"

"Hmhıhım..."

"Hmhıhım... "

"Hmm hıhım hı hıhım... "

"Küçük kelebekler sıcak rüzgarları sever... Sarı çiçekler hep kırlarda yer eder..."

Ufak, ürkütücü ve oldukça yaşlı bir mırıltı. O karanlık koridor boyunca yürürken, kendisini selamlayıp, yolundan çekilen birkaç vızıltı. Ellerini sırtına atmış, ağır ağır yürüyordu. Arada ıslık çalıyor, arada garip bir şarkı mırıldanarak Sarayın yüksek tavanını izliyor.

"Donumuş bir dere üzerinde, birkaç çocuk kayıp gider..."

Muhafızlar şaşkınlın içerisinde Sed Aruz'u izliyorlardı. Onu ilk defa şarkı söylerken ve böylesine amansızca yürürken görüyorlardı. Çünkü Sed Aruz her zaman asık suratlı, meymenetsiz ve herkesi küçümseyen yaşlı bir adamdı. Şimdi ise şarkılar eşliğinde koridor boyunca yürüyordu.

"Güneş gülümserken en tepede, Lidena en sevdiği yemeği yer."

Hepsi "Lidena" ismi üzerine hızla ona döndüğünde Sed Aruz kılığındaki Lidena elini şöyle bir savurdu. Koridordu bütün muhafızlar, muhteşem bir hava dalgası ile, duvarlara yapışmıştı. Lidena gözlerini şöyle bir gezdirdi ve ağır ağır kendisine en yakın olana ilerledi.

"Zeord ne tarafta?" dediğinde muhafız şaşkınlık içerisinde çırpındı. Çünkü Sed Aruz ruha hükmedendi. O havaya böylesine hüküm veremezdi.

"Sen kimsin?" dediğinde Lidena uzunca muhafıza baktı ve sonra gözlerini sıktı. İçindeki bütün havayı çekip dışarı aldığında zavallı adam bir kağıt gibi buruşmuş ve boş bedeni yere düşmüştü. "Yanlış cevap."

Aynı şarkının mırıltısı ile diğer muhafıza yöneldi.

"Zeord, ne tarafta?" diye sorduğunda, bir önceki muhafıza ne olduğunu gören, muhafız korkuyla konuştu.

"Koridorun sonundan sağda... " dediğinde Lidena hafifçe kafasını salladı ve tarif ettiği yöne ağır ağır yürümeye devam etti.

"Hm hıhım... "

Duvara yapışıp kalmış adamlar ise ölmedileri için Tanrı'ya binlerce kez şükrediyorlardı.

Lidena koridorları yürürken İmparator Zeord önünde birkaç kağıt ve bir fincan çay ile bir şeyler okuyordu. Kendisine gelen mektuplardan başka bir şey değildi bu kağıtlar. Sıkılarak bir başka mektup için elini kaldırmıştı ki odasının devasa kapısı sessizlik içerisinde açıldı.

"Kim bu destursuz gelen?!"

Öfkeli gözleri kapıyı bulduğunda Sed Aruz'u görerek kaşlarını çattı. Sed herkese kaba olabilirdi ama imparatoruna asla. Çok önemli bir şey olduğunu düşündü. Ellerini dizlerine koydu ve yaşlı adam mırıltılar ile önüne gelişini izledi.

Lidena ise sessizce etfrafı inceliyordu. Demek babasından çalınan, kendisinden alınan Saray böyle bir yerdi. O vasıfsız liderin gösterişli makamı.

"Ne bu haller Sed Aruz?" dedi İmparator Zeord sinirli bir ses ile. Lidena bakışlarını etraftan çekti ve kendisine bakan ak sakallı adama baktı. Babası da ona benziyor muydu? Ya da babası mıydı? Ölmemişti nasıl olsa? Burada da bir yalan var mıydı?

"Selamlarımı bizzat getirmek istedim." dediğinde İmparator Zeord anında anladı. O Sed Aruz değildi. "Bir uşağı yanınıza göndermek...saygısızlık gibi olur." diyen Lidena gözlerini uzun uzun adamda gezdirdi.

"Sen de kimsin?" deyince Zeord Lidena kafasını eğdi ve dilini dudaklarının üzerinde gezdirdi.

"Beni benden daha iyi tanıdığına eminim amca."

Zeord kanı donmuş bir şekilde baktı Sed Aruz'a. En iyi adamı. En iyi adamını alt etmişti.

"Sen ne yaptın?" diye bağırarak ayağa kalktığında Lidena gözlerini korkusuzca gözlerine dikti.

"Senin aksine bizzat geldim. "

İmparator Zeord dişlerini sıkarak genç kıza baktı.

"Lidena."

Lidena gözlerini uzun uzun amcasında gezdirdikten sonra derin bir nefes aldı.

"Bu lüks hapishanede saklanmaya devam et. Gelmeme sebebim gelemememden değil." diyerek gözlerini kapattı. "Avlanmayı delicesine sevdiğimden. Yavaş yavaş, diri diri, en eğlenceli haliyle öldüreceğim seni."

"Sen kimi tehdit ettiğini sanıyorsun!? Karşısında imp-"

Lidena alayla sözünü kesti.

"Ölmüş bir adama kim saygı gösterir?" dedikten sonra hafifçe yaklaştı. "Sen... öldüğün fikrine alışmalısın." diyerek ellerini açtı. "Tıpkı Sed Aruz gibi." Hemen sonra garip bir rüzgar esti. "Heyecanla bekle." Sed Aruz'un yaşlı bedenini bırakıp giderken her yerde son sözleri yankılanmıştı.

"Senin için geleceğim..."

Sed Aruz'un boş bedeni yere yığıldığında büyük bir enerji hızla geldiği koridordan geriye gitti. İmparator Zeord koşarak koridordan çıktığında bütün muhafızları duvarlara çarpmış buldu. Sinirden gözü dönmüş bir halde bağırdı.

"Siz neden varsınız!?"

Yumruklarını sıkmış, kızarmış gözleriyle etrafa baktı.

"Sizi ne diye diktik buraya!?"

Delirmiş bir halde etrafa bakındıktan sonra öfkeyle arkasını döndü ve bir başkasına bağırdı.

"Hemen zindana götürün beni!"

Birkaç muhafız yeni geldikleri gibi şaşkınlıkla etraflarına bakmış ve İmparator Zeord'u zindana kadar götürmüşlerdi. Öyle ki elleri titreyen Zeord öfkeden ne düşüneceğini bilmiyordu. Delirmiş gibiydi. Aklını yitirmişti. Hızlıca merdivenleri inmiş ve rutubet kokulu zindana girmişti. Elinin tersiyle savurduğu alev meşaleleri aleve vermişti.

"Guan!" diye bağırdı zindanın kapısı koparıp atarken. Aciz düşmüş adam kardeşinin hiddeti ile zorla ayağa kalktı.

"Ne oldu?" dediğinde Zeord gözü dönmüş bir halde tam karşısına geçti.

"Ne mi oldu? Ne mi oldu?" diyerek delicesine güldü ve abisinin tam karşısına geçti.

"Lidena. Yanıma geldi." dedikten sonra tek kaşını havaya kaldırdı. "Öyle elini kolunu sallaya sallaya. Hiç çekinmeden. Utanmadan." diyerek eğildi ve abisinin gözlerine baktı. "Öylece gözlerimin içine bakarak. Beni öldürmeye geleceğini söyledi." derken elleri sinirden titriyordu. "Beni öldürmeye gelecekmiş!"

Guan sinirle kardeşine baktı. Yıllardır içinde tutuyordu zaten! Yıllardır içinde tuta tuta çürümüştü!

"Sen de onu öldürmek istedin!" diye bağırdı. "Annesinin karnındayken bile!" dedikten sonra bir adım attı ama zinciri onu durdurmuştu. Zaten adım atsa bile asla Zeord ile kavga edebilecek bir güçte değildi ama kızı... Kızı için her şeyi yapardı. Yapmıştı da. "Bir anlaşma yaptık. Taht senin olduğu sürece ona dokunmayacaktın!"

"Ona zaten dokunmadım!" diye karşılık verince Zeord Guan daha fazlasını kaldıramazmış gibi çıkıştı.

"Yalan söyleme!" dedi öfkeyle. "Gözlerime baka baka yalan söyleme. Zaten elimden bir şey gelmiyorken ne manası var bana söylediğin yalanın? " dedi sinir içerisinde. "Sen kızımı defalarca kez öldürmeye çalıştın Zeord. Sırf kadimler tahtın ona geçeceğini söyledi diye kızımı defalarca kez öldürmeye çalıştın." diyerek eğildi ve kardeşinin gözlerine baktı. "Sana yalvardım. Halk beni kötü bilsin, karım beni kötü bilsin, kızım beni hiç tanımasın ama yaşasın diye sana yalvardım." dedi acı içerisinde. "Senelerce, senelerce burada durup çürüdüm ve sen bana yüzlerce kez ihanet ettin. Yüzlerce kez Lidena'yı öldürmek istedin. Şimdi gelmişsin bu sefer de o sana karşılık verdi diye bana ağlıyorsun."

Zeord çenesini sağa sola hareket ettirdi.

"Senin kızın Tanrı'nın bir cezası." dediğinde Guan hırsla soludu.

"Asıl benim kızım Tanrı'nın bir hediyesi. Size Tanrı'nın varlığını hatırlattı! "

Zeord bu sözlerin üzerine ağır ağır abisine yaklaştı. O kadar sinirli, O kadar gözü dönmüştü ki karşısındaki abisi olarak bile görmüyordu artık.

"Kaderimde senin kızın tarafından öldürüleceğim yazıyordu. Bunu bile bile doğmasına izin verdin. Şimdi ben ölüp de kızın tarafından kurtulacağını mı düşünüyorsun? Hayır abi. Anlaştığımız gibi olacak her şey. Tıpkı o gün bahsettiğimiz gibi. Sen bana her şeyini vereceksin bense kızına yaşaması için bir hayat."

"Tıpkı anlaştığımız gibi." diyerek kafasını sallayıp onu onayladı Guan. "Ben sana her şeyimi verdim. Artık kızımı rahat bırak." dediğinde Zeord dişleri arasından mırıldandı.

"Henüz her şeyini değil... "

Bir anda karnına saplanan bıçak ile nefesi kesilen Guan acıyla dudaklarını araladı. Zeord tam karşısında durmuş, gözlerinin içine bakıyordu. Küçükken yemeğini paylaştığı, aynı gölde yüzüdüğü, korkunç kabuslarda yanına sığındığı kardeşi gözlerinin içine bakıyordu. Yabancı bir suratla.

"Ben ölüp gideceksem bile kızın asla babasına kavuşup da sevinemeyecek, abiciğim... "

ᕦʕ •ᴥ•ʔᕤ

Merhaba!

Şu kappeye bakın hele!

Neler yapıyoorrr

Evime baskın yapamazsınız. (Nokta)

Tüm teorileri şuraya almak istiyorum --->

O zaman...

Nasipse bir sonraki bölümde görüşmek dileğiyle!

LadyReBeL

ᕦʕ •ᴥ•ʔᕤ