🌟14.BÖLÜM🌟

14 .bölüm: yalanlar

selamlar bebeklerim nasılsınız ben çokça iyiyim sınavlar falan bitti sonunda ...

size bu sıralar bolca bölüm gelecekkk

Bölüm sonuna doğru bir süpriz varr

oy :10 yorum:10

bölüm şarkısı : velet ,dilan açelya - sarıl bana ,seksendört yorma

buyrun bölüme geçelimmm

LAVİN YILDIZ AK ANLATIMI İLE

Hayal kırıklıkları insanların güvenlerinide kırabilecek güçte bunu bilen insanlar bu iki duyguyu en derinlerine kadar tatmışlardır .bundandır insanlara güvenmemeleri ,boş hayallere dalmamaları , hayal kurmamaları .insan kendini korumak isterdi .insanlar bu yüzden kendini koruma iç güdüsü ile hareket eder.

bazen bu harekeler kötü sonuçlanır .sonuçları acıdır ,hüzündür ama günün sonunda kendine bakarsın ve dersinki .

" ben çok güçlüyüm ,beni kıran ,üzen herkesi hayatımdan çıkardım,sildim artık hiçbiri bana yaklaşamayacak kalbime zarar veremeycekler " dersin . dediklerin ile kendini avutursun ama ufacık bir hatırlatma ile kendilerini bulunmaz , çıkmaz bir yerde bulurlar .bağırırlar ,çığlık atarlar ama bunu yapmak istedikleri an bir el onu suyun içine sokar sesinin çıkmasının izin vermez .

işte hayal kırıklığı bu kadar güçlüdür ilk önce sesini sonra duygularını en sonda ruhunu alır ve sanki sana hiç uğramamış gibi çeki gider ama bilirsin elbet bir gün geri gelip senden aldığı şeyleri geri verir diye beklersin ,ama o sende daha çok yara açar...

" iyi misiniz ? " bana seslenen kişi ile başımı omzumdan sola döndürdüm . en az 25 - 26 yaşlarında benden oldukça büyük ve iri yapılı , hafif sarıya çalan saçları ve griye benzeyen göz rengi ile birbiriize oldukça benziyorduk.

onunda beni süzmesi ile bu benzerliğe şaşırdığı belli oluyordu . tekrardan önüme dönüp göz yaşlarımı sildim ve ayağa kalktım. adama tekrar dönerek " teşekkür ederim sorduğunuz için ben iyiyim size iyi günler " dedim . adam sadece başını sallasada kafasına takılan başka şeyler olduğu belli idi .yerden ceketimi ile çantamı aldım. ceketimi silkeleyip üstüme giydim . çantamıda alınca adama son kez bakıp gittim .

biraz ilerledikten sonra gördüğüm boş bir banka oturup kafamı gökyüzüne kaldırdım . yaşadıklarım bana zor geliyordu hemde çok zor geliyordu . zorluğa alışmayan benliğim , bünyem bana göre en büyük zorluğu atlatıyordu.

yanıma oturan bir beden ile başımı kaldırıp anıma çevirdim aynı adamdı . " iyi gözüktüğün pek söylenemez , istersen rahatlayacaksan anlatabilirsin " dedi nedensizce bu adama güveniyordum . başımı sallamala yetindm.

derin bir nefes alarak " daha bir kaç hafta önce ailemle beraber çok mutlu , huzurlu bir hayatımız vardı ancak bir gün babama bir telefon geldi hastanede daha bebekken karıştırıldığımı söylemişlerdi . düşünene bu zamana kadar aile , yuva olarak bildiğin insanlar senin öz ailen değil .

o zamandan belli olmuştu belki ben anlamak istememiştim aman neyse . sonra buraya geldik oradaki arkadaşlarımı , kuzenim her şeyimi orda bırakı buraya gelmiştim . kuzenlerim , ailem , dedem falan hepsi düzelecek dese de benim buna inancım artık yok sanki biri gelip o umut dolu balonumu eline alıp patlatıp bana verdi "

göz yaşlarımı daha fazla tutamayıp serbest bıraktım . oysa daha bir kaç dakika önce ağlamamı durdurmuştum. içime kesik bir nefes çeki " bunu bana nergis diyen biri söyledi ya benim ikizim varmış be , benim bundan yeni haberim oluyor ya " diyerek sinir ile soludum.

ben bunları söylerken üstümde bir çift göz olduğunu anlıyor ama onu es geçip titreyen ellerimi yumruk yapıp biraz daha sıkıyor sanki bütün sinirimi avuçlarımdan , kendimden almak istiyor gibi . tam biraz daha yumruklarımı sıkacaktım ki ellerimin üzerine kapanan eller ile durdum başımı ona çevirirken bana adlandıramadığım bir ifade ile bakıyordu .

" yapma tamam sen bu nergis kim ? onu söyle " dedi ona bakıp düşünmeye başladım " nergis şey ee korkmaz evet nergis korkmaz niye sordun ? yoksa onu tanıyor musun ? " dedim benden gözlerini çekip " ben onun ..." diyeceği şeyi söyleyemeden sesini başka bir ses kesti ." lavin ! " ardından başka bir ses daha geldi " yıldız ! " bu sesler lodos abim ile arın abimindi .

onlar biraz daha yaklaşıp görüş açımıza girince beni gördüler beni gördükleri anda dahada hızlanıp koşarak yanıma geldiler . lodos abim elip bana sarıldı sarıldığı hızla ayrılıp " abicim iyi misin bişey oldu mu ? can ile okula gitmiş ona sarıldıktan sonra biyolojik ailenden hani senin ikizin olan kişiye sarılmışmışsın neden ? " dedi .ona gülümseyip " iyiyim abi sadece ben can'a sarılıştım sarılırken onu gördüm öyle içli bakmıştiki bilirsin beni dayanamadım sarıldım ama ondan sonra

hani karıştığı kız nergis beni aradı buraya yakın olan bir kafede buluştuk bana ikizim olduğunu ve öldüğüü bunu da benden sakladığıızı söyledi abi annem babam gerçekten bunu benden sakladımı , gerçekten ikizim varmıydı ? " hızlı olan konuşmama gülüp " abicim biz senden bu zamana kaar ne sakladık , gerçekten kızın dediklerine inandın mı ? ayrıca baban ve annen sana psikolojik olarak da zarar verse psikolog yardımı ile söylerler ve senin bunu atlatmana yardımcı olurlar " dedi .

dediklerini düşünürken mahçu bir şekile gözlerine baktım " ya ben nerden bileyim çok ciddi söylemişti " dedim arın abi benim bu hallime gülerken ona kötü bakışlar attım tam bu sırada lodos abi banktan kalkmış adama baktı . " sen kimsin bilader " dedi tek kaşını kaldırarak . adam alaylı bir şekilde gülüp yanıma geldi .

" ben sarıldığın kişinin öz be öz abisiyim sen kimsin ? " dedi . abilerimin adamın dedikleri ile hem sinirlenip hemde şaşırdıklarına emindim söyledikleri söz beynimde yankılanınca " ne ! " diyerek yüksek ses ile konuştum .

adam bana bakarken gözlerimde ne gördüyse biraz üzüldüğü belli olsa da iç çekip yeniden alaylı bir ifade takınıp abilerime baktı. lodos abim arına beni işaret edince arın abim benim yanıma gelip beni arkasına aldı lodos abim sıktığı yumruğu adamın yüzüne savururken bir kırılma sesi yankılandı . adam beklenmedik hamle ile geriye doğru bir kaç adım geriye giderken kanayan burnunu tuttu .

lodos abim yakasını kavrayıp yüzüne doğru konuşmaya başladı " bana bak benim kardeşim senin kardeşin falan değil o benim ve sadece benim kardeşim olacak o öyle yok o benim kardeşim falan diyerek bize atarlaamassın " dedi ve adamın daha konuşmasına izin vermeden birde kafa attı .

yaklaşan siren sesleri arkaya baktım buraya gelen üç polis lodos abim ile arın abimi görünce kaşlarını çattılar .yanımıza yaklaşarak " komiserim adamı neden dövdüğünüz ile ilgili birde işiniz yoksa şimdi kara-" derken lodos abim onu susturdu.

konuşan polis sustu . lodos abim adamı işaret ederek " nezarethaneye atın yarın akşama doğru 5 buçukta çıkartın " dedi ve beni kolunun altına alıp ilerlemeye başladı. biraz ilerlerken en son arabayı gördüm . arın abim " bitanem sen benim arabayla gel lodos abim karakola gidecek " dedi ona başımı salladım .lodos abime dönüp " abi ben seni ,sizi bırakmıycam o adamında biyolojiklerden olduğunu bilmiyordum " dedim .

bana başını sallayarak bakarak " biliyorum belli şaşkınlığından şimdi işlerim var konağa gelince konuşalım hadi görüşürüz bebeğim " dedi ve başımın üstünden öpüp arabasına gitti. Bende arın abi ile arabaya binip konağa doğru sürmeye başladık.

selamlar nasılsınız ben çokça iyiyimmm

son nasılll

ay bölüm çok güzel olduu inşallah sizde beğenirseniz

bölümleri her boş vaktimde yazmaya ve atmaya çalışacağım .

sizleri çok sediğimi unutmayın öpüldünüz 💗