🌟15.BÖLÜM🌟

selam bebeklerim size yeni bir bölüm ile geldim ...

nasılsınız ?

size çok teşekkür ederim şuan içimdeki mutluluğu tarif edemem .

kitabım yani bu kitap 5k okunmuş size çok teşekkür ederim .

aslında ilk başta tutmaz diye düşünmüştüm ama sizin sayenizde pek çok okuyucu okuyor bu kitabı .

✨ sizi çok teşekkür ederim ve sizi çok sevdiğimi asla ama asla unutmayın ✨

şuan kitap yazanlar ve ya yazmak isteyenler emin olun pes etmeden yazın devam edin kendinize güvenin destek vereniz yokmu ben veririm .

emin olun sadece kendinize güvenin emin olun kendinize güvenine yapamayacağınız hiç bir şey yok .

neyse konu çok dağıldı inşallah bu bölümü beğenirsiniz 💗

oy :15 yorum : 15

bölüm şarkısı : emir can iğrek - beyoğlu

buyrun yeni bölüme geçelim

ARIN KORHAN ALATIMI İLE

uzun bir nöbet sonucu hastaneden çıkıp arabama bindim . bu sıralar kafam çok doluydu .

ilk önce nergisin karıştığını öğrenmiştim sonrada ailem ben nöbeteyken kız kardeşimi vermeyen ailenin konaklarını basmışlardı .

bunu en küçük kardeşi olan yılmaz anlatmıştı .

yılmaza ne kadar kardeşini sorsam da sadece " güzel abi çok güzel hem de , nergise asla benzemiyor çok sevecen , çok güler yüzlü ama iş ailesine gelince ne sevecen oluyor ne de güler yüzlü . " demişti .

o zaman anlamıştım zaten ailesine düşkü olduğunu .
belkide o yüzden bizim ailemizi istemiyordu .

( konuştuklarından sonra , yazmaya üşendim )

polisler ile konuştuktan sonra onların gittiği yönde bende arabama doğru gittik .

bir süre sonra ilerde onları gördüm bana yumruk atan adam kız kardeşimin başını öpüp endi arabasına bindi .

kız kardeşimde yanlarındaki diğer adam ile onun arabasına binip gitti .

kendi arabama binip bizim konağa doğru sürmeye başladım.

konağa varınca arabamı park ettirip konağa girdim ilk gördüğüm elinde telefonla konuşan nergisin benim halimi görüncedeki o pis sırıtışı ile göz devirmemek için büyük bir çaba sarf etmem gerekti.

biraz uzaktan gelen ses ile bakışlarımı oraya çevirdim .annem beni gördüğü an çığlık atmış ve koşarak yanıma gelmişti .

" oğlum noldu sana ? kim niye vurdu sana ? " annem telaşlı ve endişeli bakışlar ile yüzümü inceliyor ve ardı arkası kesilmeyen cümleler sıralıyordu .

. "iyiyim annecim bazı şeyler yaşadım o kadar " dedim gülümseyerek . belkide hayatımda en iyi yaşadığım şey onunla karşılaşmaktı. onun bana dertlerini anlatmasaydı.

ayaz abimi arkalarda gördüm. tek kaşını kaldırıp bana baktı sadece göz kırpmakla yetindim. tam o sırada nergisin alaylı sesi kulaklarıma doldu .

" ah abicim yoksa kız kardeşinin abilerimi sana vurdu " dedi herkes hem nergise hemde ban bakarken sinir ile yumruklarımı sıktım .

" kıza yalan söylemişsin ve ağlatmışsın şimdide gelmiş sana vurdumu falan diyor . " diyerek öfke ile soludum.

babam bana bakıp " ne oluyor oğlum ne diyor nergis " dedi . derin bir nefes alarak .

" nöbet dönüşü idi araba çok basık olunca biraz hava almak istedim ve yolun kenarına çekip biraz yürüdüm sonra sarı saçlı bir kız yerde oturuyor du yanına gittim nedensizce .

yaklaştıkça ağlama sesleri artıyordu . bende ona iyimisin falan dedim o da iyiyim dedi ama hiç iyi gözükmüyordu .

göz çevresi ile burnu kızarmıştı ve hala gözleri dolu idi . sonra önüne dönüp göz yaşlarını sildi . " dedim ve derin bir nefes alarak devam ettim.

"göz yaşlarını silip kalktı ve gitti bende onu bırakmaya içim elvermeyince peşine takıldım .

sonra bir süre sonra bir banka oturdu bende onunla birlikte oturdum .

banka sonra biraz konuşunca bana olayları anlattı ben nergis dediği zaman anladım .

kardeşim olduğunu söyleyemeden abileri geldi aralarındaki bağ çok güzeldi

tam kıskanılacak şekilde idi sonra abisi olduğumu söyleyine sinirlenip bir kaç yumruk attıı .

diğer abiside önüne kapattı . görmesin diye . " dedim .

herkes için açıklayacı olduğu için hepsi susmuş derin düşüncelere dalmışlardı .

tam o sırada herkesin bildiği bir ses duyuldu bu ses nergisin kahkahası idi " ahh abicim yazık sana çok üzüldüm sana " dedi .

tam o sırada arkamda olan kapı açıldı ve ince ancak zarif bir ses duyuldu .

" bende sana üzülüyorum nergiscim ,yazık değil mi ? sana ne öz ailen seni istiyor ne de büyüdüğün aile seni istiyor " dedi .

herkes arkama bakarken bende arkama döndüm .

ve onu gördüm ayrıldığımızın yanı sıra saçını iki yandan örmüş ve uçlarına toz pembesi kurdereler ile bağlamıştı .

üstünde mont yerine yine toz pembe bir örgü hırka giymişti . üstünde ise beyaz bir üst giymiş beyaz da jean giymişti . bu hali ile o kadar tatlı idi ki .

ben ona bakar ken o sadece alaylı gözler ile nergise bakıyordu .

tam o sırada nergis " bence burada sadece sana yazık olacak söylesene ağlamanı nasıl durdurdun ? " dedi ve ardından alaylı bir şekilde güldü .

bunu beklemediği açık olduğundan ilk birkaç dakika durdu ardından " senin yüzünden ağladım bana yalan yanlış şeyler anlattığın için " dedi .

bunu söylerken bile gözleri dolmuş sesi titremişti .

nergis " ezik birini daha fazla ezmek bence suç değil " dedi daha fazla konuşacaktaki en yaşlıları - tahminimce dedesi - konuşmaya sesi sert ve sanki bakışlarında bile nergisi ezen bir bakış vardı .

" sakın sakın benim torunuma ezik demeye yaklaşma zaten ona yalan yanlış şeyler anlatmışın .

onu üzmüş bu da yetmezmiş gibi ağlatmışsın " dedi ve ardından ekledi " göz çevreleri ile burnu kızarıktı şükret ki hasta olmadı yoksa seni elimden kimse alamazdı " dedi .

nergis gür ses ile yüzündeki ifade korktuğunu gösterse de hızlıca kendini toplayıp " ne o yoksa üvey olan torununu mu korumaya başladın dedecik " dedi ve başını yan yatırarak tek kaşını kaldırdı.

dede bey sinirlendiği belli ederek " bana dede falan diyemezsin sen benim ne torunum ne de kanım dan olursun ayrıca bu üvey dediğin benim

torunum kanımdan olmasına gerek yok ben onu seviyorum ve oda beni seviyor sen daha düne kadar yokken kimi ne diyorsun be " dedi .

bu hali yanında ki kız kardeşimi de korkutuğunu fark ettiğinde de ona sarılıp bir kaç cümle söyledi ardından başınıda öpüp ondan ayrıldı .

kız kardeşim artık ne söyledi ise ona kocaman bir gülümseme ile bakarak yanındaki adama dokundu adam isteğini anlamış gibi kız kardeşimi belinden tutup onu dedesi ile aynı boya getirmişti .

kız kardeşim dedesine yaklaşıp yanağını öptü tam inecekken aralarından en küçüğü " abla beni de öpey misin " dedi .

kız kardeşim ona gülümseyip indiği an onun yanına gidip iki yanağından öptü ardından burnunun ucunu da öpmesi ile küçük çocuk kahkaha atmıştı .

bu kahkaha bütün hepsinin yüzün de bir gülümsemeye sebep olmuştu .

anlık bir şekilde bizi unutup kendileri olmuşlardı bu durum ne kadar güzel olsa da aralarındaki bağın ne kadar güçlü oluşu ve güzelliği ile kıskanılacak cinsten idi unu benle birlikte herkesin kıskandığı belli idi .

kız kardeşim tekrara küçük çocuğu öpüp bu sefer abilerinin yanına gitti .

abilerinin ortasına geçip bana yumruk ata adama sarılıp göğsüne sindi .

adam ise halinden memnun bir şekilde gülümseyip kızın başını öptü .

bu görüntü canımı yakmıştı belki nergis ile karışmasa idi biz de böyle olabilirdik.

ya da olmamıza izin verir miydi ? bize bana bir şans verir miydi ? karışmasa isi bizimde böyle hayatımız olabilir miydi ?

yara almadan , kırılmadan tam tersi daha çok severek alınana yaraları ise hep beraber sarar mıydık ?

düşüncelerim beynimde dolaşıyor canımı yakıyordu . canımın yanması sinirlenmeme sebep oluyordu .

hayır bu sinirlenmem neden mutlu oldukları için değildi bizim böyle bir şansımızın olmaması idi .

onların bir tane bile yarası yokken bizim kapanmayan yaralarımızın olması ve daha çok var olmaya başlayan yaralarımız olması idi sinirlenmem .

onlar her beraber oldukları güne şükrederken biz en azından kırık dökük , yara almışta olsak hayattayız dememizde .

bu hayatın herkese huzuru mutluluğu varken en çokta o aileye varken bize olmaması idi sinirlemem .

ama en çokta onlar öz olup olmaması değilde onu sevmeleri sanki o onlar için temel bir ihtiyaçtı da bırakırlarsa yok olacakları gibi sevmeleri idi

oysa nergis ne bizim sevmemize izin vermiş kendini ise ailesi değilde düşmanı gibi bize davranması bundandı sinirlenmem .

düşüncelerim daha çok başımı ağrıtmaya , kalbimi acıtmaya , boğazımda olan yumrunun daha çok büyümesi ile derin bir nefes almaya çalıştım .

tam o sırada nergis " ne o sevginizi mi gösteriyorsunuz ama söyleyeyim kızım sen benim aileme benim olanlara sarılıyorsun senin tarafın burası " dedi ve başı ile bizi işaret etti .

bize bile bakmadan sadece dolan gözleri ile sarıldığı abisine daha çok sarıldı . tam o sırada tanımadığım biri konuşmaya başlayıp " bana bak kızım sana bir şey yapmıyorsam kadınlara , kızlara saygımdan ama sen sınırlarını fazlaca zorluyorsun .

benim , bizim bir şeyimiz değilsin sen asıl o tarafa ait sin o benim , bizim biriciğimiz bu tarafa ait ve her zaman da bu tarafa ait olacak " dedi .

nergis daha ne olduğunu anlamadan hastane kantininden çıkışını gördüğüm adam yanı kız kardeşimin üvey babası nergisin karşısına geçip konuşmaya başladı .

" bak biz biriciğimizin sadece güvende olmasını , üzülmesin mutlu olsun istiyoruz ve sen olduğun sürece ben kızım , bitanem mutlu ve güvende olamayacak şimdi odana çıkıp saat yedideki uçağına hazırlanacaksın " dedi .

nergis bir süre durup " ne diyorsun be " dedi .

adam zerre mimik kıpırdatma dan " gideceksin buradan demiyor musun onlar benim ailem diye o zaman söyleyeyim ailen seni saat yedide Hindistan'a bir yetimhaneye bırakıyor " dedi .

nergis son kez hepsine öfke ile bakıp giderken sert adımlar atıyordu.

kız kardeşim nergis gittiği an sarıldığı abisinden ayrılıp hepimizde tek tek göz gezdirdi .

tam o sırada ali abimin çocuğu asrını gördü ona gülümseyip göz kırptı .

tam o sırada aradığını bulmuş olacak ki hızla yanıma doğru bakıp koştu koşarken " ikizim " diyerek neşe ile şakımıştı .

koşarak yılmaza sarıldı . yılmaz bu hareketine gülüp oda ona sarıldı .

tam o sırada ondan ayrılıp yanağını öptü ve bana döndü .

" sana da sarılmamı ister misin ? "

ayy sonunda bitti buyrun bölüm size sunulmuştur .

hiç düzenlemeden atıldı .

inşallah beğenirsiniz .

ayrıca başta da dediğim gibi çok teşekkür ederim size ✨

oy ve yorum yapmayı unutmayın.

kendinize iyi bakın ve sizi çok am çok sevdiğimi unutmayın 💗✨