🌟3.BÖLÜM 🌟

Selam bebeklerim bir süre yoktum

ama geri döndümmm

Bu yüzden Sınır hemen geçilirse yani beşi geçerse günün ikinci bölümünüzde atarım

Oy sınırı ve yorum sonucu koymuyorum ancak siz yine oy ve yorum yapın

off çok konuştum siz bölümle yanlış başınıza bırakıyorum

bölüm şarkısı : mabel matiz : aşk yok olmaktır - dedüplüman : belki

LAVIN YILDIZ AK ANLATIMI İLE

bütün herkes içeri girerken kuzenim dışarda durdu bende kot ceketimi alıp yanına gittim

( konuşmalar Fransızca lakin üşengeçliğimden çeviriye bakmadım siz onları Fransızca sayın )

Kuzenim bana dönüp " bahçe kapısına kadar yarış hile yok " dedi ona göz devirip

" biz hile yapmayız aslanım hakkımızla oynarız kaybedersek sesimiz çıkmaz " dedim o bana dehşetle bakarken .

" Hee aynen iki yaşındayken oyunda kaybettim diye ağlayan bendim " dedi

ben ona bakıp tip bir nakış attım ve yanımdaki koluna bir tane şamar çaktım

" lan daha iki yaşındaymışım be boş yapıyon " dedim o kolunu tutarken

karşıdan gelen abimi gördüm evet abim ne kadar kuzen olsakta çocuk olarak ilk kucağına alan oydu

Zaten aramızda beş yaş vardı ona gelişte kuzen diyemezdim . Abim beni görünce kollarını açtı .

Bende ona koşarak sarıldım oda beni belinden tutarak etrafında döndürdü ben gülerken yanımıza varan kuzenim homurdanıyordu .

" ya abi bıraksana kuzenimi " diye konuşmaya başladı anim beni yere indirip " al senin olsun doya doya kullan " diyerek beni ona doğru itti .

" ben eşya değilim! " diye cırladım her ikisinde kulaklarını kapatırken biraz ötesinde olduğumuz canım evimin kapısı açıldı .

ilk dedem arkasındaysa diğerleri çıkarak bize gördükleri için bize doğru yürümeye başladılar .

Tam o sorada kuzenimle bakmıştık kaçma planlarımız suya düşmüştü . Abim bu bakışımızı görüp sadece bizim duyabileceğimiz kadar kısık bir şekilde güldü .

Babam ve annem koşarak yanıma gelip bana bişey oldumu diye kontrol ediyorlardı " annecim bi tanem iyiymişim he " dedi daha ben konuşmadan babam" güzelim bak bakım seni kim sinir etti söyle dövüm " dedi .

arkasından dayım " evet prensesim söyle döveriz " dedi dövme kısmına baskı yaparak .

Babam tip bir nakış atarak " birader sana n'oluyo benim kızım o " dedi onlar laf dalaşına girerken kuzenimle beraber geri geri yürüyerek gizliden sıvışma gibi planlarımız vardı .

lakin dedemin bize bir bakmasıyla olduğumuz yerde durduk ve tatlı tatlı gülümsemeye çalıştık .

artık annemin " yeter eve geçin " demesiyle herkes eve girdi bu süreçte kuzenimle bizde girmiş bulunmaktaydık .

dedem ve anneannem konuşmaya başlayıp bize büyük bir şekilde söylenip bizi odaya postaladılar.

şuan kuzenimle oturmuş ne yapacağımızı düşünüyorduk .

" bence kurabiye yapalım basıl fikir " dedim oda beni onayladı ve ben kirlenmesini istemediğim için şortlu yakınlarından birini giydim .

Aşağı inip salondan geçmeden hemen mutfağa koştuk . Ben çekmecelerden birinden kap çıkarırken oda ona söylediğim malzemeleri çıkarıyordu .

herşey tam olduğunda istediğim malzemeleri veriyordu .

" Un ver şimdide " uzattığı unu alıp kaba döktüm birazdaha yoğurduktan sonra hala cıvık olduğunu görünce " kuzen biraz daha un " dedim .

oda yükselerek " ya un yok bitti bitti bu hamur hala olmadı " dedi ve bir bardak daha uzattı .

en sonunda uzun uğraşlar sonucu hamurumuzu yapmış fırın tepsisine dizmiştik .

" Kuzi fırın kaça açılıyor " dedi bende " ya aç en sona daha hızlı pişer " dedim bana kafa sallayarak fırını en sona açtı .

kurabiyeleri fırının içine koyarak kapağını kapattım . " gel bakalım şimdi masaya oturalım biz oyun oynarken o kurabiyelerde tahminimce pişer "dedim

beraber mutfak masasına oturup oyun oynamaya başladık .

aradan geçen iki saat sonra " kuzen bu fırından bi ses ve koku gelmeye başladı " ona kafa sallayıp " ya boşver biz çok güzel yapmış olduğumuz için o koku geliyordur o ses de piştiği içindir " dedim ve oyuna geri döndüm .

tam o sırada fırından daha fazla ses gelmeye başladı . Bu sefer ilk ben konuşarak " kuzen ben korkmaya başladım " o bi bana bi fırına bakarak " bende korkuyorum gel annemlere falan söyleyelim " hızlıca kafa sallayarak salona girdik .

" Anne biz kurabiye yapıyorduk fırından koku ve ses gelmeye başladı " dedim bir süre herkes bize boş boş bakarken .

yengem " fırın patlayacak sizin o kurabiyelerinizde yanıyor " dedi herkes hızla mutfağa giderken biz de arkalarından gittik kuzenimle .

daha mutfağa biz giremeden gırın büyük bir sesle patladı . En önde duran dedem , dayım ve yengem yüzleri siyah bir şekilde arkasını döndüler .

Ben ve kuzenim kahkamızı tutamaz ken babamın " ben kuzumu kimseye vermem " bağırmasıyla herkes babamın olduğu yere gitti kim beni almak istiyordu .

Evet bölüm bitti ...

bölüm hakkında düşündükleriniz

akrabalarımız hakkında düşündükleriniz

kuzenimiz hakkında düşündükleriniz

hepiniz kendinize iyi bakin oy ve yorum🪐