🍷9. BÖLÜM🍷

AKARSU MEZARLIĞI ÖNÜ / SAAT 04.20

Yaşam neydi ?

Mutlu olmak mı ?

Veya mutsuz olup herşeyin tam olması mı ?

Peki mutluda değilsin ,herşeyin tam da değil nasıl yaşayacaksın ki ?

Annen ve baban yok .olması bi şeyi değiştirir miydi ?

Mutlu olur muydun ? herşeyin tam olur muydu ?

Aile mutluluk vermezdi . arkadaşlar mutluluk vermezdi . herşeyin tam olmasu mutluluk vermezdi .mutluluk yaşam vermezdi .

Yaşam bir yere ait olduğunu hissermekti. Ve bu hayatta bir yere ait olmak her zaman ve herkese denk gelmezdi . bazı kişilere denk gelirken onlar değer bilmezdi . kimse fazla acı çekmezdi onların acı çekmesine sebeb olan yaşamdı . hayattı.

Peki kimler acıyı en derinlerinde tam kalbinin ortasında hisederlerdi . annesi tarafından şansız olan mı ? babası tarafından şanssız olan mı ? yoksa her ikisininden de şansız olan mı ?

İnsan sevgi hissetmeyince nasıl yaşardı ... her gün ağlayarak mı yoksa güçlü durmaya çalışır mıydı ? güçlü durmaya bile zaman tanımayan hayat varken mi ? bu biraz zor .

Almira dolunay soylu, sevgisizliği en derinlerinde tatmıştı . acıların en dibine gömülmüştü . cehennemde doğuş ve orda yaşamaya alışmıştı . cenneti aramış bulamamış ve aramayı bırakmıştı . o ; vücuda buluna istenmeyen yaraydı , ağlayınca kendine lanetler yağdıran kalpti , o ; acıydı , en derinlerde olan ve acısını en çok hissettiğin yaraydı . o; cehennemdi , yakan ve yanılandı . hiç sevilmeyen ve cezaları için oraya ait kişilere özeldi . o cezası ne bilmiyordu . doğduğunda başlamıştı bu bedel ve sürüyordu . o sevilmeyendi istenmeyendi .

O , hem ateşti hemde yağmurdu . o yanardı ama kendinide söndürmeyi iyi bilirdi .

O, hem yaraydı hemde yarabandıydı . o yaraalırdı ama kendi yarasına kendi yarabandını yapıştırırdırdırdı .o nasıl yara açılacağını ve saracağını iyi bilirdi .

Ağlardı , teselli edeni olmazdı . oysa o tanımadığı kişi bile ağladığı için teselli ederdi .

Almira dolunay soylu ; cehennemi kendine cennet edinmişti .

Şimdi ise önündeki manzaraya bakıyordu . boştu gözleri bu sefer dolu değillerdi . ağlamak için yer aramıyordu . en sevdiği kişiler onun için ağlıyorlardı . o ise izliyordu . gerçek anne ve babası ağlıyordu . sahi tanımadığı biri için ağlanır mıydı ? almira bunu bilemezdi . o teselli ederdi . sadece teseli ederdi onlarla beraber ağlamazdı .

Sahi ne çok onunla beraber ağlanmasını ve teselli edinilmesini istemişti . ama o biliyordu sadece o ve acıları vardı .

Şimdi gidip onlara bağırarak ölmediğini söylemek ne çok istiyordu . aralın gözlerindeki yaşları elleri ile silse ne olurdu . kuzeyin omzuna elini koyup destek olsa ne olurdu . neden çok şey olurmuş gibi hissediyordu . ysa sadece bir kaç adımdı kim bilir koşar ve aralarındaki mesafe hemen kapanır ve onların yaralarını sarardı .

Tam o sırada omzunda bir el hissetti . kafasını ani bir şekilde döndürdü ve omzundaki eli büktü .arşısındaki adam yüksek sesle bağıracaktaki almira onun ağzını kapatıp bulunudğu yerden uzaklaştılar .

Adamın ağzından elini çekti ve büktüğü eli bıraktı . adam almiraya bakıp “sen kimsin ”dedi ...

ALMİRA DOLUNAY SOYLU / AKARSU MEZARLIĞI / 05.00

Karşımdaki adam “ sen kimsin ” dedi .tek kaşımı kaldırarak ona bakarken sorusuna cevap verdim .”burda durmana sebeb olan kişiyim “ dedi .

Bana inanamazca bakıp mezara baktı .” benimle dalga mı geçiyorsun mezarda yatan sen misin ? inanmamı bekleme ” dedi .

Herşeyi en baştan anlatsam ne olurdu , ne kaybederdim . hiç bir şey hem tanımıyordum nerden karşılasacaktık .o bana bakarken “ herşeyi anlatacağım ama sen bu anlattıklarımı kimseye söylemyecek ve ben kalkıp gidene kadar ne lafımı kesecek ne de beni araycaksın “ dedim .

Başını sallarken konuşmaya başladım . “ arkadaşım ismi gece idi . onu intihar eder iken gördükten sonra toparlanmam zor olmuştu . şimdi ise karşıma çıkıp bana herşeyin bir tuzak ve yalan olduğunu söyledi . ardından beni kalbimden vurdu . ben onu vursamda beni vurması ve benim ona güvenmem kadar hiç birşey canımı bu kadar yakmamıştı .

Hastaneye götürüldüm . ameliyattan sağ salim çıksamda beni ölü gösererek birisi beni kaçırmıştı . biraz zor kurtulsamda kendimi bu mezarlığın önünde bulum . merak ederek girsemde kendi cenazeme katılacağımı tahmin etmmiştim . “ dedim ve güldüm .ben zaten acılarıma hep gülerdim .

Belki bilmez diye parmağımla onları gösterdim . “ bu ağlayn erkek aral , yanında omuzları çökmüş olan kişi kuzey . bu sağdaki biolejik olarak açıklanan annem ve soldakide babam oluyor . aa dikkat biolojik olarak yani onlara anne ve baba demeye hiç niyetim yok . neyse ben şimdi kendimi onlara gösteririsem aral ve kuey ben iyileşine kadar olsada iyileştikten sonrada bırakmazlar ve bende rahatça beni kaçırtan kişileri araştıramam bu yüzden şimdi ykum onlar için . “ dedim ve ayağa kalktım .

Arkamı dönerek mezarlıktan çıkarken , ben çıkana kadar bakışlarını sırtımda hissetmiştim .

YAZARDAN / AYNI SAATLERDEN FARKLI BAKIŞ AÇILARI

Adam arkasını dönüp giden kıza baktı bir süre önüne dönmüştü ancak annesinin çığlığı ile mezarın o araya baktı . annesi ağlıyor ve beyaz çarşafa sarılmış adama kızının yüzünü görmek için yalvarıyordu .

adam her ne kadar itraz etsede annesi yalvarmaktan geri durmuyordu . en sonunda dayanamayıp onlara doğru yürüdü . cebindeki polis kimliğini adama doğrultu ve sert sesi ile konuştu " bakabilir miyiz ? " bu rica cümlesi daha çok bakacağız anlamı taşıyordu .

adam istemeyerekte olsa mecburen yüzünü açtı ancak bu yüz almiranın değildi . karşılarındaki yüz almiraya her şeyiyle tersti .

kahverengi saçı , siyahi teni ve kaşındaki büyük iz ile almiraya zıttı .

almira sarı saçı ve beyaz teni vardı ancak yüzünde her hangi bir iz olmasada vucüdunda fazlaca yara vardı .