Kollarımda kudret kalmadı

Tanrım tutamıyorum ellerinden

Boşluğa düşüyor dizlerim

Boşlukta senin değil mi?

Beni yakalar mısın düştüğüm yerden

Dizlerim yara bere güvenmekten

Kalbimde bir sancı

Neden nefes almak bile bu kadar acı?

Ciğerimi deliyor her bir hava tanesi

Sanki asitten

Ya da ben küle dönmüş biçareyim

Bence ben kaybetmiş bir viraneyim

Yıkıldı evim ben altında kaldım

Çöktü bedenim

Taşıyamadım

Tanrım neden böyle oldu

Oysa ömrümün daha en güzel günlerine ulaşamadım

Hayalini kurduğum yarınlarım vardı

Hayalini kurdurduğun şeyi almazsın

Ben o ipe öyle bir tutundum ki

Ellerim kana bulandı

Tutunduğum ip boğazıma dolandı

Yinede bırakmadım

İnsan bırakır mı hayalini?

Başka türlü yaşamayı bilmem ki

Tanrım ben yaşamayı bilmiyorum

Bu dünyada acemi bir çaresizim

Yolumu kaybettim

Yönümü kaybettim

Bir seni bilirim bir de hislerimi

Yüreğimi delen mermileri

İnsan onu yaralayanı bilmez mi

Yaralayan belli de

Yarayı saran

Yok mu kanı durduran

Tanrım açılan yaraların üstünden yıllar geçmiş

Ama ruhumdaki yarıklar o kadar büyük ki

Kapanmayı geç kanlanmış

İyileşmek bana uzak bir kelime artık

Tedaviyi kabul eder miyim

Peki ya beynim

Senin bu dünyadaki cehennemin

Dayanamıyorum

Ama dayanmalıyım

Onu biliyorum

Ben düşe kalka yaşıyorum