3.GİDİŞ

5 Haziran saat 18:30

Gidiyorum bütün aşklar ezberimdee...Ne kadar komik abi ya.Evet gitme zamanı geldi artık hedef Hava harp değil hedef Hakkari.Abim Yaman,yengem Damla ve küçük yiğenim Su ile beraber havaalanına doğru yaklaşıyorduk,yengem öğüt vermeye başladı,abim komik olduğunu sanarak şarkılar söylüyor ve Su da tabiki ağlıyor,ben ise sadece heyecanlıyım sadece demek zayıf kalır ama bazen hissi tanımlamaya laf yetmez ya o yüzden sadece heyecanlıyım.Havaalanına geldik,herkesle vedalaştım abimi,yengemi, yiğenimi öptüm de öptüm sarıldım da sarıldım, bu aileyi nasıl geride bırakacaktım ki? Çok sade bir asker uğurlaması oldu her adeti bu kadar yükseltmek çok iyi değildir.Anksiyetem var aaa ne yapıyım yani? Neyse şimdi bütün kontrollerden geçtim ve uçağı beklemeye başladım.İlk bir kahve aldım ve bir sandviç, uçakları gören yere oturup tekrar beklemeye koyuldum.Daha sonra yanıma hafif turuncu saçlı, gözleri yeşil,orta boylarda bir kız geldi, kısa bir süre bakıştık;

-Merhaba, yanınıza oturabilir miyim?

-Tabii buyrun lütfen, diyip yana kaydım.

​​​​​​Kız ise konuşmaya devam etti;

-Bu arada ben Selen, yolculuk nereye?

Çok tatlı bir kızdı tanışmamak olmaz,

-Bende Azra,memnun oldum, yolculuk Hakkari'ye siz?

-Aaa ne tesadüf bende oraya bir işiniz mi var orada?

Bak şimdi gururlandım,

-Savaş pilotuyum ben.Orada annem ve babam var annem binbaşı babam yarbay olarak görev yapıyorlar,beni de oraya çağırdılar bir komutan istemiş beni.Sen?

Gözleri aniden büyüdü:

-Bende dış mimarım.Dediğiniz komutan Yunus komutan mı?

-Evet de sen nereden biliyorsun?

-Yunus benim abim olur.Ona ziyarete gidecektim bende, telefonda senden bahsetti aslında Hava Harp Okulu birincisiymişsin, doğru mu?

-Evet, doğru.Ne güzel benim de bir abim var o da mühendis.

-Yaa çok güzel maşallah dolu dolu bir ailesiniz.

Güldü,bende güldüm.

-Siz de aynı şekilde.

Biraz da havadan sudan konuştuk çok tatlı bir kızdı Selen, çok başarılı ve zeki idi.Şu birkaç dakika da hayatımın en yakın dostunu bulmuş falan olabilirim,Melike'den sonra tabii...Ve uçak anonsu geldi herkes sıraya geçti bizde hemen geçiverdik Selen ile.Hâlâ konuşmaya devam ediyorduk konuştukça daha da konuşma isteği geliyordu sanki Selen'le.Daha yeni tanımış olabilirim evet ama en azından oraya gidince de arkadaşlık edebileceğim birini oraya gitmeden buldum,fena mı? Uçağa geçtik artık herkes yerlerine geçti, talimatlar verildi falan Selen arkalarda otururken bende önlerdeydim.Yolculuk başladı.Bende öylece havayı izledim.İnsanın bu hayatta gerçekten de o hayata bağlayacak bir şey olmalı yoksa insan da hayatta ki bağları da kopar gider.Benim de hayata bağlayanım;

Hava.

Daha ortaokul okurken başladı bu sevgim,askerlere ayrı takıntım, askerliğe ayrı takıntım,havaya ağrı bir bağım vardı.Ama bu yaşamımda arkamda olan annem ve babama da ayrı bir minnetim var,ne kadar uzakta olursa olsun,ne kadar km,m,cm olsun onlar benim sadece bir milimetre yakınımdaydı.Geceleri uyurken teyzem değil annem okurdu bana masalları, zorlandığım tek matematik sorusunda abim değil babam yardım ederdi bana.Yani bana öyle gelirdi en azından.Bazen insanlar erken olgunlaşır,erken bir şeyleri anlarlar,erken eleştiriye başlarlar.Onlardan bir tanesi de bendim Azra Adal.Şimdi ise Azra Adal Teğmen Azra Adal oldu ve bu uçakta gidince en gururlanacağı ikinci yere gidiyor.Birincisine zaten gitti.

"Sayın Yolcularımız,inişe geçiyoruz."

Geldim anne, geldim baba, artık dört yaşındaki en son ki Azra değilim, artık yirmi beş yaşındaki Teğmen Azra Adal'ım.

​​​​

​​​

​​​​​