11. BÖLÜM: ZOR SEVDA ✨

Ulaş'ın alnındaki, ter damlacıkları artıyordu. Bir tanesinin sırtından kaydığını hissetti ve ardından gözlerini sımsıkı yumdu. Yer değiştirmişlerdi ve Leyla kurtulmuştu.

Şuan, hayatı tehlikede olan Ulaş'tı. Yapacağı tek bir yanlış hareket hayatına mâl olabilirdi. Leyla için mayının üzerine geçmeyi kabul etmişti teğmen. Hemde hiç düşünmeden yapmıştı bunu.

Gözleri kapalıyken dudaklarını araladı " Leyla.. Leyla git buradan! Anlıyorsun değil mi? Buradan gitmen lazım çok tehlikeli! "

Leyla, Ulaş'ın birkaç adım ötesinde ne olduğunu anlayamayan bakışlarla etrafı izliyordu. Kendini bu durumun içinde olduğuna inandıramıyordu. Her şey bir anda olmuştu.

" Leyla! Kendine gel! Hadi! " Ulaş'ın bağırmasıyla kendine gelen doktorun gözünden bir perde kalkar gibi olmuştu.

" Ulaş.. " diye mırıldandı ve oldukları duruma baktı dehşetle. " Ulaş, sen.. " gözleri dolmuştu.

" Ben iyiyim.. Ama senin burada olmaman gerekiyor. Uzaklaşman gerekiyor. Bir an önce gitmelisin hadi! "

Ulaş, kızarmıştı ve dengede kalmayı sağlamak onu zorluyordu. Gücünün son raddesine kadar ayakta ve dengeyi bozmadan beklemesi gerekiyordu.

Leyla kafasını salladı " Hayır! Bunu isteme benden. Seni bırakıp nasıl giderim.. " sona doğru yanağından bir damla süzüldü.

Ulaş sıkıntılı bir nefes alıp sinirle bağırdı " Leyla! Burası çok tehlikeli. Görmüyor musun? Gitmen gerekiyor hadi! "

Ona bir şey olmasından korktuğu için sinirliydi. Acilen bu alandan uzaklaşması gerekiyordu.

Leyla, Ulaş'ın telaşlı haliyle daha çok endişelendi ve saçlarını parmaklarından geçirdi.

" Hadi Leyla.. "

Bakışları tekrardan teğmen ile buluştu " Ulaş.. "

Teğmen gözlerinin dolmasına engel olamadı " Git.. Yalvarırım. "

Leyla hıçkırıklarla ağlamaya başladı " Yapamam Ulaş seni burada bırakamam. Bunu benden isteme.. "

Ulaş derin nefes aldı ve ikna edici ses tonuyla konuştu " Buradan kurtulmamı istiyorsun değil mi? "

Leyla kafa salladı " İstiyorum.. "

" O zaman uzaklaş ve Arda'yı ara. İlçedeki bomba imha ekipleriyle buraya gelsin. Mayının çok derinde olmadığını söyle. "

" Ben gelene kadar.. " diye mırıldandı Leyla. Devamını getirmek öyle zordu ki. Sustu.

Ulaş zorda olsa gülümsedi " Dayanacağım Leyla. Sen gelene kadar burada bekleyeceğim. Gözlerini tekrardan görene kadar dayanacağım. "

Bunları duyduktan sonra kalbinde bir ağırlık hissetti doktor.

" Geleceğim.. Birlikte gideceğiz buradan."

" Birlikte.. " diye mırıldandı teğmen. Sevdiği kıza burukça gülümsedi. Belkide bu ona veda edişiydi.

Leyla yaşlı gözleriyle teğmene son bir defa bakarak alandan uzaklaştı. Arkasını döndüğü an nefesi soluğunu kesmişti. Gözyaşları ardı ardına dökülüyordu pınarlarından.

" Kurtulacaksın. " diye mırıldanarak yolları geride bıraktı.

💫

Arda, masada otururken bacağını hızla sallıyordu. Bir yandan dudağını kemirmekle meşguldü. Aklı hâlâ hemşiredeydi.

" Artık onu seviyor, " kafasından bu düşünceler geçerken sakin kalmak onu zorluyordu.

" Beni sevmekten vazgeçmiş. " derin bir nefes aldı ve parmaklarını masaya vurdu hızla. " Allah kahretsin beni! "

Öteki sandalyede kitap okuyan arkadaşı, gözünün altından bu hâlini izledi.

" Şşş ne oluyoruz? "

Arda, kendisini izleyen Hüseyin'e baktı " Uğraşma benimle Sarı. Hiç havamda değilim. "

Sarı, sırıttı dudak büzerek " Onu görebiliyoruz? Neyin var onu soruyorum. "

Arda kafasını pencereye çevirdi ve sustu.

Sarı, diretti " Söylesene oğlum."

Arda ellerini iki yana açıp konuştu " Gökçe bir imama aşık olmuş. " dedi kısaca.

Sarı kaşlarını çattı " İmama mı? "

" Evet. "

Sarı sırtını dayadığı sandalyeden doğruldu " Bizim burada bir imam var. Oda evli barklı adam. Müezzin olmasın o? "

Arda inanamaz gibi güldü sinirle " Sağol kardeşim, şuan bunu tartışalım seninle burada. " ekledi devamına " Din kültürü hocasıymış. "

Sarı anladığını belirten ses çıkardı. " Ömer Hoca mı? "

Arda yeniden öfkelendi " Bu adam halk kahramanı falan mı hayırdır ya? Herkes tanıyor bi ben görememişim gözümün önündekini. "

" Cumadan biliyorum ben de. "

Arda söylendi " Bu cumada ben göreyim bakalım. "

Sarı arkadaşının bu haline gülerek sordu " Sen nereden biliyorsun yengenin, Ömer Hoca'yı sevdiğini? "

" Kitap vermiş. " dedi kısaca. Az önceki sevdiği kelimesi onu rahatsız ettiğinden yumruğunu sıktı.

" E yani? "

" Ömer denilen herifin ismi yazıyordu. "

" Yazsın. Benimkinde de yazıyor. "

Arda alayla sırıttı aslında içi hayal kırıklığı ile doluydu " Ya bu adam kim anasını satayım. Yayınevi falan yönetiyor herhalde. Herkese isimli kitap dağıtıyor lavuğa bak. "

Sarı kahkaha attı " Oğlum sen harbi malsın biliyorsun değil mi? "

Arda gülüşünü bozup ne oldu dercesine onu izledi.

" Adam okulun kütüphanesini açtı. Hatta kitap eksiği vardı bende okuduklarımdan verdim bir katkımız olsun diye. Sonra bu kitabı aldım bir haftaya kadar süresi var. "

" Halka açık kütüphane yani? " dedi Arda. Gözleri ışıldıyordu.

" Evet sazancığım, bir daha böyle atlama her şeye oldu mu canım? "

Arda heyecanla ayağa kalktı " Yani Gökçe'ye o adam özel olarak vermedi kitabı. Oh be! Rahatladım çok şükür. "

Sarı da ayaklandı " Sen aşıksın arkadaş. " ağzıyla melodi vererek arkadaşının omzunu sıvazladı.

" Çok korktum onu kaybettim diye. " Arda, samimi itirafını arkadaşına yapmıştı

" Helal valla Gökçe Yenge'ye seni adam etti. Ben bile şaşırıyordum, bu bayır domuzunun hali ne olacak diye ama.. Aşk işte adamı böyle mum eder. "

Arda küçümseyerek kendini izledi " Ne varmış halimde benim? "

Sarı, sırıtarak cevap verdi " Sen eve ekmek getirmezsin. "

" Hadi lan oradan! Senden önce evleneyim de gör. "

" Var mısın iddasına?"

" Varım, neyine? "

Arda'nın telefon sesi muhabbetti kesmişti. Arda, bekle diye işaret etti.

" Alo? "

Sarı, kim o der gibi kaş göz yaptı. Arda bilmediğini belli edercesine dudak büzdü.

" Leyla. Dur sakin ol ağlama. " Hemen hoparlöre aldı sesi.

" Arda yardım edin. Ulaş mayının üzerinde kaldı. İlçededeki ekiplerle buraya gelmeniz gerekiyor durum çok ciddi. "

Sarı bunu duyduğu gibi, hemen telsizden ilçeye anons geçmeye başladı.

" Tamam Leyla. Biz ekiplerle geliyoruz sen oradan uzaklaş ve bizi bekle. "

Telefonu kapattı ve telaşla arkadaşına baktı. " Aradın mı ilçeyi? "

Sarı kafa salladı " Aradım. Yola çıktılar. Bende mayınlı alana geçiyorum ekiplerle. Sağlık ekiplerine anons geç sen de, çıktım ben. "

Sarı silahını alıp komutanlıktan ayrıldı.

💫

Ekipler teğmenin etrafındaydı. Bomba imha ekibi elindeki imkanlarla bombayı kontrol altına almak için çabalıyordu. Ulaş, gücünün azaldığını hissediyordu.

" Az kaldı komutanım, halletmek üzereyiz. "

Ulaş dişlerini sıkarak gözlerini yumdu. " Elinizi çabuk tutun, gücümü yitirmeye başladım. "

" Komutanım, çok az kaldı biraz daha sabredin. Birazdan bitecek. "

Ulaş gökyüzüne baktı ve yüzündeki terlerin boğazına akmasına izin verdi.

Leyla uzaktan onun izliyordu. Tüm ekipler olası bir durum için buradaydı. Arda, durumu izleyen halkı alandan uzaklaştırmakla uğraşırken Hüseyin ekiplerin başındaydı.

" Veee komutan ölecek miymiş? "

" Yazık oldu daha yeni geldi gencecik adam. "

" Sağ çıkması mümkün değil. "

" Allah ailesine sabır versin. "

Köylünün konuşması Leyla'nın kulağına kadar geliyordu. Her söylenende başından aşağı kaynar sular dökülüyor gibi hissediyordu.

Leyla, Ulaş'ın yüzüne baktıkça gözyaşlarını tutmakta zorlanıyordu.

" Allah'ım ne olur ona bir şey olmasın. Yalvarırım. " elleri kalbinde onu bekliyordu doktor.

Ekipler son hamleleriyle mayını etkisiz hâle getirebilmişlerdi.

" Komutanım, mayın etkisiz. "

Ulaş derin bir nefes aldı. Gözleri, onu uzaktan izleyen kıza baktı hemen. Ekipler bittiğini işaret etti ve sağlık ekiplerinin gelmesini söyledi.

Leyla bu anı beklediğinden hızla koştu. Ulaş kitlenmiş ayaklarını ileri iterek bir kaç adım attı. İlk başlarda tökezleseyerek yürüsede kaslarını zorlayıp yürümeye devam etti.

Leyla kollarını sımsıkı sardı teğmenin boynuna. Ardından ağlamaya başladı.

" Çok korktum. Sana bir şey olacak diye çok korktum. "

Ulaş gözlerini kapatıp ellerini doktorun saçlarında gezdirdi.

" Ağlama.. Bak buradayım iyiyim. "

Leyla kalbine dolan sıcaklıkla teğmenle gözgöze geldi. " Çok şükür iyisin. "

Ulaş, tebessüm ederek avuçlarını doktorun yüzüne getirdi. Şefkatle okşadı " Bu gözleri görmekten bir kez olsun vazgeçer miydim doktor hanım? "

Leyla dolu gözlerini kırpıştırdı ve " Hiç vazgeçme.. " diye fısıldadı.

Ulaş tebessümünü bozmadan doktorun alnından öptü ve onu göğsüne çekti.

Köylü komutanın kurtulmasını alkışlarken bir yandan ikiliyi izleyenler gülümsemesini gizleyemiyordu.

" Komutan kurtuldu. "

" Çok şükür. "

" Doktor ve komutan birbirine aşıktır göriysiniz değil mi? "

" Pek yakışırlar. "

Sarı, sırıta sırıta arkadaşının yanına ilerledi. Arda onun geldiğini görünce dik dik izlemeye başladı. Bu geliş onunla uğraşacağının habercisiydi.

" Ne oldu oğlum? Niye sırıtıyorsun? "

Sarı, doktor ve komutanı işaret etti. " Bunlar bizden önce evlenir demedi deme. "

Arda güldü " Yakışır komutanıma. "

Sarı, arkadaşını omzundan iterek sırıttı. Bir belayı daha kendilerinden uzaklaştırmışlardı.

💫

" Tahliller temiz, bir saat sonra sizi taburcu edebilirim Ulaş Bey. " yaşlı doktor, komutanın durumunu değerlendiriyordu.

" Teşekkürler doktor bey. " yatakta uzanmış hâlde istirahat eden teğmen kendini daha iyi hissediyordu. Saatlerdir hastanede gözetim altındaydı.

Tebessüm eden doktor " Geçmiş olsun. " diyerek odadan ayrıldı. Leyla ve Ulaş'ı baş başa bıraktı.

Leyla bakışlarını teğmenden alamıyordu. Birkaç saat önce büyük bir felaketten kurtulmuşlardı. Etkisini atlatabilmek onun için kolay değildi. Parmakları sedyenin üzerinde duran ellere değdi yavaşça.

Ulaş dokunuşu hissedince kafasını oraya çevirdi. Kendisine şefkatle bakan kıza gülümsedi.

" Daha iyiyim.. Korkma geçti. "

Leyla gülümsemeye çabalayarak dolan gözlerini gizlemeye çalıştı. Yapamayınca kafasını önüne eğdi hemen.

Leyla, yanağına dokunan parmaklarla bakışlarını tekrardan teğmene çevirdi.

" Ağlama artık.. "

Leyla hafifçe gülümseyerek burnunu çekti " Ağlamıyorum ki.. "

Ulaş belli belirsiz güldü " O halde neden burnunu çekiyorsun? "

Leyla eliyle geçiştirir gibi cevapladı " Ben.. " cümlesini devam ettiremiyordu çünkü boğazında geçmeyen bir yumru hissediyordu.

" Ben çok korktum Ulaş. " hıçkırıkları dudaklarından dökülmüştü " Sana bir şey olacak diye çok korktum. "

Ulaş doğrulduğu yerden tutunarak oturur hâle getirdi bedenini. Ardından, karşısında ağlayan kızı göğsüne çekerek sakinleştirmeye çalıştı. Leyla burnuna dolan kokuyla gözlerini yumdu.

" Bir şey olmadı ama. Daha fazla hırpalama kendini. "

Leyla kafa salladı ve sakince nefes aldı. Komutanın parmaklarının saçlarında gezdiğini hissetti.

İçinden geçirdi doktor " Sana bir şey olsaydı ben ne yapardım bilmem.. İçimde yaşadığım duygu sevdaysa eğer, o..beni esir tuttu. Ben senin sevdana esir düştüm.. Bunu sana söylemeye henüz cesaretim yok. Bir gün geldiğinde söyleyeceğim elbet. Bir gün gelirse tabii. "

Bu sessizliğe gülümseyen teğmen sordu " Ne düşünüyorsun? "

Leyla kendine gelerek toparlandı " Hiç.. Sadece aklım o anlara gitti. " yanakları kızarmıştı.

Ulaş yanağını, kızın saçlarına sürttüğü zaman gözlerini kapadı. Yüzüne vuran nefesi hisseden Leyla da gözlerini yumdu.

" Bir gün.. " Ulaş sakince sordu. " Bir gün, sana gidelim desem benimle gelir miydin Leyla? "

Leyla usulca kafa salladı " Gelirdim.. Seninle her yere gelirdim Ulaş. "

Tebessümüne engel olamadı genç adam " Teşekkür ederim. "

Leyla gözlerini adama çevirdi " Peki ya bensiz gidersen? " bunu düşünmek bile istemiyordu.

" Sensiz gideceğim tek bir yer var. "

Leyla meraklandı " Neresiymiş orası? "

" Ölüm.. Beni senden sadece ölüm ayırabilir. Ellerim seninle tabutta vedalaşır."

Leyla bunu duymayı beklemiyordu. Onu kaybetmeye bu kadar yakın olma gerçeğine kendini inandıramıyordu. " Böyle söyleme.. "

Ulaş yüzünü asan kızı izledi " Kalbim senin için atacak. Bunu unutma Leyla. Kalbimin bir sahibi olmadı şu vakte kadar. Ama artık var ve ben onun için yaşayacağım. "

Leyla kollarını Ulaş'ın omzuna sardı ve sertçe yuktundu. " Canım.. "

Ulaş huzurla gözlerini yumdu ve derin bir nefes aldı " Bana sevmeyi hissettirdiğin için teşekkür ederim Leyla. Ben daha önce hiç sevilmedim.. Senin sayende sevilmenin nasıl bir duygu olduğunu anladım. "

Leyla geri çekilerek tebessüm etti " Ben seninle sevmeyi öğrendim biliyor musun? "

Ulaş da Leyla'nın tebessümüne karşılık vererek yanağını okşadı nazikçe.

O sırada kapı açılmıştı. İçeriye Savaş Doktor girdi. İkilinin bu yakın hâlini görünce bakışlarını yere kaçırıp selam verdi.

" Geçmiş olsun, "

Leyla, ayağa kalktı yavaşça. " Savaş.. Hoşgeldin. "

Ulaş gelen adamı süzdü dikkatle " Sağolun. "

" Bu hastanenin cerrahıyım. İsmim Savaş. "

Kendisine uzatılan ele bakan Ulaş, karşılık verdi " Memnun oldum. Ulaş ben de."

Sıkışan avuçların karşısında duran Leyla sessizliğini korudu.

" Büyük bir tehlike atlatmışsınız. "

Ulaş kafa salladı. " Evet. "

" Sanada geçmiş olsun Leyla. "

Leyla gülümsedi " Teşekkürler Savaş. "

Savaş soğuk bir gülümseme ile ikiliye baktı " Bu arada hayırlı olsun. " ikilinin yakınlığına bir anlam koymuştu doktor.

" Sağolun, " diye yanıtladı Ulaş. Bu adamdan hoşlanmamıştı.

" Ulaş Bey'in çıkış işlemlerini ben hallederim. Yarım saat sonra taburcu edebiliriz. "

" Çok teşekkür ederim Savaş. "

Savaş baş sallayarak selam verip odadan ayrıldı.

💫

Gece çökmüştü. Yıldızlar tekrardan yerlerini alıp karanlık geceyi aydınlatıyordu azda olsa.

" Komutanım, zor bela gelmişem. Remzi herifi yüzünden teğmenin gözü bendedir. Bir şeyler uydurdum inanmıştır amma.. "

Masaya elini sertçe vurdu terör örgütü lideri. Bu darbeyle Cengiz yerinde zıpladı.

" Ne demek gözü bendedir!? Sen benimle alay mı edersin Cengiz ha!? "

Cengiz köşeye sinmiş bir şekilde kekeledi " Vallah benim bir suçum yoktur komutanım. Remzi önüme atlayıp bana yardım et demiştir. Ben de ne yapayım.. Bulduğum bir yalanı uydurdum. "

Lider yüzünü sıvazladı ve sıkıntılı bir nefes aldı " Eğer bir çuval inciri berbat edersen..Kayalıklarda cesedini çakallar, kurtlar yer bilesin Cengiz. Ben oyunu kurdum. Piyonlarımı oyuna dahil edemezsem, sonlarını yazamazsam gebertirim seni anladın?! "

Kalp atışlarını kulaklarında duyan Cengiz kafa salladı " Siz heç merak etmeyin efendim.. Ben size istediklerinizi bir bir verecem. "

Lider, yanına eğildiği adama son defa öfkeyle bakıp doğruldu.

" Başka haber yok mudur köyde? "

" Vardır. Aslında bunu demeye gelmiştim.. "

Lider kaşlarını çattı " Ne oldu? "

" Teğmen mayının üzerinde kalmıştır. "

Alnına avcunu yapıştıran adam sinirle nefes aldı " Bana durumu ağırdır ölecektir deme sakın! "

" Yok yok kurtuldu. Fakat.. "

" Fakat ne!? Ula lafı dolandırmadan desene! "

" Mayının üzerinde olan doktormuş. Teğmen doktoru kurtarmak için kendi mayının üzerine çıkmış. Yer değiştirmişler.. "

Lider sinsice sırıttı " Bak sen... "

" Bunu söyleyecektim komutanım. Başkada bir malumatım yoktur vallah. " Cengiz gergindi hâlâ.

Gözünün ucuyla karşındaki adama bakıp söylendi " İyi.. Şimdi git gözüm görmesin seni! Sakın bir hata yapayım deme. " sona doğru dişlerini sıkarak konuşmuştu.

Cengiz hızla kafa sallayıp oradan ayrıldı.

Tek başına kalan adam sırıttı ve elindeki tesbihi kaldırdı " Demek kendini feda ettin.. "

" İnsanlar çok sevdiklerine böyle fedakarlık yapar. Öylesine biri için niye hayatını tehlikeye atsın değil mi? " büyük bir kahkaha attı.

" Oluyor.. Oluyor planım tıkır tıkır işliyor. Ama daha zamanı vardır. Sen doktora iyice alış teğmen. Ben onu beklemediğin bir anda senden alırım. "

Karşısındaki aynadan kendisine bakıp sırıtmasını büyüttü " Acın seni öldürecek teğmen. Seni bir gün değil her gün öldüreceğim.. "

💫

gün sonra..

Ulaş kamyondaki eşyaları aşağı indiriyordu. Bugün kızlar askeri lojmana taşınacaklardı. Onların emniyetinden emin olana kadar böyle bir tedbir almışlardı. Sarı, nöbette olduğu için yardıma Arda gelmişti. Gökçe ile birlikte olmanın heyecanını kaçırmamıştı elbette.

" Dolap ilk odaya girecek. " Ulaş görevlilere seslendi.

Arda eğdiği belini doğrulttu " Belim.. Ne ağırdı oğlum o koltuklar.. "

" Şuncacık şeyde bile yoruluyorsun yani öyle mi? " birden yanında beliren sesle arkasına döndü hemen. Gökçe, kollarını birbirine sarmış ve alaycı bir şekilde gülümsüyordu. Arda da onu görünce sırıttı.

" Ne yorulması canım.. Zımba gibiyim. " dedi bedenini geriye doğru çekerek, gövde gösterisi yapıyordu kendince.

Gökçe gözlerini devirdi " Kesin öyledir hım hım.. "

Arda kaçamak bakışlarla onu izledi " Gökçe şey ben diyecektim ki.. "

Gökçe bekler gibi nefes aldı.

" Ben yarın Kuran'a geçiyorum biliyor musun? " Arda heyecanla bir tepki vermesini bekledi.

" Tebrikler.. Allah hafızlığı da nasip etsin. " Gökçe samimi bir gülüşle onun heyecanını karşıladı. Arda bunu görünce mutlu hissetmişti.

" Amin. Teşekkür ederim yani inşallah. Ne diyeceğimi bilemedim.. " utanmıştı.

Gökçe güldü " Şuan kızardın. Çok tatlı görünüyorsun. " Gökçe ne dediğini fark edince gözleri kocaman açıldı.

Arda bunu duyduğu gibi yerdeki bakışlarını kızın gözlerine çıkardı. Gözleri parlar gibi bakıyordu. " Ben mi? " dedi masumca.

Gökçe yüzünü diğer tarafa çevirip yüzünü buruşturdu " Aferin sana Gökçe. Aptalsın! "

" Şey ben.. " diye geveledi hemşire.

" Tatlın olduğuma sevindim uzun zaman sonra bedduan dışında bunu duymak çok güzeldi. " Arda sırıtıyordu.

" Şımarma hemen. Ben onu betimleme babında söyledim bi kere. " Gökçe kendini aklamaya çalışıyordu.

Arda kahkaha attı " Peki benim duygularımı da betimleyebilir misin? Sevinçten havalara uçuyordu.. Sevdiği kız ona tatlı demişti.. Tatlı mıydı gerçekten? Neydi? Hangi tatlı? Baklava mı künefe mi? Yoksa sütlaç mıydı? "

Gökçe utançla kızarırken, Arda'yı kolundan ittirdi " Sus! "

Arda kolunu tuttu " Bana dokundun da. Bir tatlı diyorsun bir dokunuyorsun evlenmek zorundayız artık biliyorsun değil mi? "

" Üfff! Seninle uğraşamayacağım gidiyorum ben. " diyerek içeriye döndü hemşire, ardından geri dönüp parmak salladı " Ayrıca tatlı da değilsin tamam mı? Senden olsa olsa otlu peynir olur. "

Arda son duyduklarından sonra durakladı " Otlu peynir mi? " Gökçe ayağını yere vurup oradan ayrıldı.

Arda kızın gidişini izleyip tekrar güldü " Seviyorum seni. Otlu peynir olsamda seviyorum. "

Kendi kendine rollere giren adamı yandan izleyen teğmen kamyonun kasasından inip yanına yürüdü yavaşça.

" Tatlı mıyım.. Abi kesin beni seviyor.. " karşısındaki duvara bakarak hayal kuran Arda, Ulaş'ın geldiğinden habersizdi.

" Ben seni burada bir severim.. Öyle bir severim Arda! "

Ulaş'ın bağırışıyla ürken Arda öksürüp kendine geldi. " Ko.. Komutanım. "

" Komutanım ya.. Ulan benim orada pestilim çıktı sen burada hayallerde te Allah'ım ya. "

Arda kafasını önüne eğerek " Çok haklısınız komutanım.. Hemen götürüyorum. " dedi

Ulaş, giden adamın arkasından bakıp el salladı " Çok işimiz var bu deli oğlanla. "

💫

Sarı, nöbetteydi. Her zamanki gibi sessiz bir nöbetti. Ortalığı gezdikten sonra odaya geçti. Sandalyeyi altına çekerek oturdu genişçe.

Cebindeki telefonunu kontrol etti. Bir cevapsız arama görünüyordu.

Hemen geri döndü aramaya. Üçüncü çalışta açtı.

" Gülüm.. "

" Canım.. Açmayınca korktum biraz.. " kızın sesi tedirgin geliyordu.

Sarı, gülümsedi " İyiyim canımın içi. Sen nasılsın? "

" İyiyim. Uyumadan önce sevdiğimin sesini duyayım dedim.. "

" Senin sesin bana cennet.. " Sarı, derin bir nefes alıp sustu.

" Çok özledim.. " kızın ağlama hıçkırığı geldi kulaklarına. Kendisi de dolan gözlerini yumdu sıkıca.

" Bende çok özledim sevgilim. Bir gün bitecek bu hasret. " Sarı, elindekine baktı. Sevgilisiyle çekindiği son fotoğraftı.

" Eğer eniştem izin verseydi evlenmemize hiç ayrı düşmeyecektik.. "

" O gün geldiğinde en güzel gelinliklerin arasından alacağım seni. Davulla zurnayla geleceğim yanına. "

Kız güldü " İnşallah sevgilim. "

" Burası tehlikeli bölge. Şehit düşersem eniştenlere tekrar yük kalırsın diye böyle yapıyor o herif. Ama ben geleceğim oraya, isteyeceğim seni. Kurtaracağım o evden. " sinirle soludu adam.

" Hüseyin.. böyle söyleme, "

" Ben her şeyi anlıyorum Gül. Her şeyin farkındayım. "

" Ben seninle her yere gelirim anlıyorsun değil mi? Ölüme bile.. "

Sarı sıkıntılı bir nefes verdi " Ölüm yok. Biz çok mutlu olacağız sevgilim. Her şeye herkese inat çok mutlu olacağız. "

" Senin dediğin gibi bahçemiz olacak. Domateslerimiz.. Ben onlarla sana menemen yapacağım.. "

Sarı, güldü " Hayallerimizi tek tek gerçekleştireceğiz. "

Arkadan duyulan kapı sesiyle kaşlarını çattı Sarı, " Teyzen mi geldi? "

" Evet sevgilim.. Uyuyalım mı artık? Yarın tekrar konuşuruz okulda ararım ben seni. "

Arda yorgun bakışlarını pencereye dikti " İyi geceler gülüm. Seni seviyorum. "

" Bende.. Bende sevdiğim. Hayırlı geceler. "

Kapanan telefonun ardından elindeki fotoğrafa baktı Sarı. Burukça gülümsedi.

" Herşeyim.. " diye sevdi, sevdiği kızı..

💫

" Her şey tamamlandı çok şükür. " Leyla terleyen alnını eline yaslayarak nefes aldı.

Tabakları yerine yerleştiren Gökçe hâlâ yaptığı hatayı düşünüp kendine kızıyordu " Aptalsın aptal. Nasıl söylersin böyle şeyi? "

Leyla anlamamış gibi o tarafa baktı.

" Tatlısın ne demek. Bilmiyormusun gibi huyunu şimdi her gördüğü yerde uğraşacak benimle. "

Leyla hâlâ onu izlerken yanına eğildi yavaşça " Kim tatlıymış? "

Gökçe, arkadaşını birden dibinde görünce irkilip ona baktı " Bismillah.. "

Doktor, onun bu haline gülerken söylendi " Ne işler karıştırıyorsun sen bakayım? "

Gökçe şirince gülümsedi " Ben mi? Ne işi canım.. Ee şey ben.. "

" Hım böyle kekelediğine göre büyük bir şey yapmışsın. "

" Hayır ya ben Arda'ya şey dedim.. "

Doktor durakladı " Arda mı? Yoksa yine ters konuşup üzdün mü onu? Çok kalbini kırıyorsun bak sonra pişman olursun.. "

Gökçe dudağını büzüp anlattı " Pişman oldum zaten.. Ben ona dedim ki.. "

Leyla beklentiyle izledi.

" Tatlısın dedim. Ama yanlışlıkla oldu.. Tatlı olduğundan değil yani.. Dilimin ucuna geliverdi.. "

Leyla, endişesini tebessüme bıraktı " E ne güzel işte.. Böylelikle aranızdaki buzlar erimiş olur. "

Gökçe sızlandı " Leyla bilmiyormuş gibi konuşma sende. Tatlı dedim adama ya. Küsüm ben onunla. Onu süründüreceğim yere iltifat ettim aferin bana. "

Leyla arkadaşının omzunu sıvazladı " Unutur gider sıkma canını. Hem belki bu adım sizin barışmanıza vesile olur.. "

Gökçe dolu gözlerini kırpıştırdı " Ben şu bardakları yerleştireyim tek onlar kaldı. " diyip kutuları toplamaya başladı.

Leyla kollarını birbirine sararak nefes aldı. Onu üzgün görmeyi sevmiyordu.

💫

" Komutanım, Baran Komutanım kapıdadır. "

Lider eliyle gel işareti yaptı. Bez çadırın girişinde beliren Baran, kafasıyla selam verdi.

" Gelesin Baran. "

" Biraz geciktim kusura bakmayın efendim. "

Lider belli belirsiz güldü " Ne kusuru geç otur şöyle.. "

Baran boş sandalyeye geçti ve masada duran ellerini birbirine kenetledi.

" Planınız ne durumdadır? "

Lider memnuniyetsiz bir şekilde Cengiz'in dediği şeyleri hatırladı. " Cengiz az daha yakalanırmış. "

" Nasıl mümkün olur? "

" Cengiz şerefsizi olduktan sonra her bok mümkündür. " devamına ekledi " Remzi ağzından kaçırmış bir şeyler. Teğmen de şüphelenmiş. "

" Plandan vazgeçmeyeceğiz değil mi? "

Lider elini masaya vurdu sertçe " Asla! Teğmenin şüpheleri normaldir. O düzelene kadar yavaş ilerleyeceğiz. Sonrasında.. " susup sırıttı canice.

" Siz en iyisini bilirsiniz efendim.. "

Lider memnun gibi kafa salladı " Bana olan sadakatini takdir ediyorum.. Bu işin sonunda sende mükafatını alacaksın elbet. "

Baran kafasını önüne eğdi " Tek isteğim anamla buluşmak. Onun intikamını almak. "

Lider yumruğunu sıkıp derin nefes aldı gözlerini kısarak uzağa baktı " Anan çok çile çekti Baran. Ha bunu yapanda kim bilirsin. Kucağında sen varken kutsal mücadelemiz için savaştı. Sonra esir düştü. Seni bu davamız için bana bıraktı. Kendi gibi cesur savaşçı bir heval yetiştireyim diye.Vakti gelince oğlunu görecek. "

Baran dolan gözlerini yumdu. " Sizin uğrunuza canım feda efendim.. "

Lider gözünün altından adama baktı. Epeyce öfkeli görünüyordu.

" Heç üzülme. Anan şimdi iyidir. Bu görevi tamamlayıp yanına gelmeni bekler. "

" Tamamlayıp onun yanında olacağım. " kendi kendine konuştu genç adam.

Lider sırıtmasını büyüterek bıyığını kıvırdı. İşler onun istediği gibi ilerlediğinde ondan mutlusu yoktu.

💫

" Hadi Allah kolaylık versin kardeşim. " doktoru kapıda uğurlayan hemşire elindeki poşeti uzattı. " Yiyecek bir şeyler hazırladım acıkınca yersin. "

Leyla gülümsedi " Ne diye zahmet ettin. Ellerine sağlık kardeşlerin bir tanesi. " doktor hemşirenin yanaklarını sıkarken karşı kapı açılmıştı.

Arda elindeki çöpü kenara koydu.

" Hayırlı akşamlar, " dedi.

Leyla gülümsedi " Sana da. "

Gökçe duymamazlıktan gelerek ellerine bakıyordu. Arda kızın bu haline üzülmüştü.

" E ben gittim görüşürüz, " Leyla hızla merdivenlerden inerek ikisini yalnız bıraktı.

Gökçe kapıyı kapatacakken Arda öne atıldı " Gökçe.. "

Kalbinin hızlı atımını geri plana atan hemşire dudağını ısırıp kapıyı araladı " Ne vardı? "

" Gökçe, ben seni çok mu üzüyorum? "

Arda masumca onu izliyordu.

" Yok, bu nereden çıktı? " Gökçe telaşlandığından dudaklarını birbirine bastırdı.

" O zaman niye üzgünsün? "

Leyla yaptığı hatayı unutturmak için biraz sert çıkıştı " Bu seni ilgilendirmez Arda! Benden de hayatımdan da uzak dur artık! Biz ayrıldık anlıyor musun?! "

Arda bunu beklemediğinden afalladı. " Ben sadece iyi misin diye sormak istemiştim.. "

" Sorma! Lütfen hayatıma dâhil olma bir daha. "

Arda bunu duyunca yıkılmış gibi hissetti. Yavaşça kafa sallayıp yutkundu " Özür dilerim Gökçe.. "

Gökçe onu böyle görünce kalbinde bir sızı hissetti. Gözleri doldu ve çenesi titredi.

Arda, hemşireyi orada bırakıp içeri girdi. Omuzları düşmüş, yıkılmış gibi kapıya sırtını yasladı.

Gökçe, arkasından izlerken durdurmak istemişti ama cesaret edemeyip öylece bekledi. Kapının kapanma sesiyle gözlerini sımsıkı yumup o da içeriye girdi.

Sırtını kapıya yaslarken boğazındaki yükle yutkunmaya çalıştı.

" Niye üzülüyorsun ki? Böyle olmasını isteyen sensin, " diye fısıldadı. Yanakları ıslanmıştı. " Ama kalbim bunu kabullenmiyor.. "

💫

Leyla ara yollardan ağır ağır yürürken saçını geriye savurdu. Bugün nöbete kalacaktı. Yanından yavaşça geçen ambulansı görünce bekledi.

Ambulansın penceresi açılınca iş arkadaşı Emre sarktı dışarıya.

" Nöbete mi reis? "

Leyla onu görünce gülümsedi " Evet, sen vakadan mı geliyorsun? "

Emre kafa sallayıp yanını işaret etti " Atla götüreyim seni de. "

" Çok iyi olur, "

Leyla emniyet kemerini bağlarken arkadaşının durgun yüzüne baktı " Yorgun musun? "

Emre daldığı yerden çıkıp önüne döndü " Ha.. Biraz yorgunum.. Birde.. "

Leyla kaşlarını çattı " Birde ne? "

Emre tam konuşacaktı ki telsizden ihbar geldi. " Yeni Mahalle. Vadi Sokak. Numara beş, yeni vaka bildirimi. "

" Anlaşıldı tamam. " Leyla'ya baktı tedirginliği yüzünden belli oluyordu.

" Zeliş'in evi değil mi? " Leyla da garipsemişti.

" Orası.. Orası da inşallah o ibne bir bok yapmamıştır.. "

Ambulans olay yerine giderken ikiside susuyordu. Leyla ne yapmış olabilir ki diye geçirdi içinden. Beş dakikada ulaşmışlardı.

Herkes, evin önündeydi. Emre bunu görünce açık bahçe kapısından içeri girdi. Leyla da peşinden ilerledi hemen.

Girişte ağlayan yaşlı kadın kendi kendine mırıldanıyordu " Kızım.. Yavrum.. "

Merdivenlere geldiklerinde öfkeli bir adam ve onun elinde her yeri mosmor olmuş bitkin kız duruyordu. Her an bayılabilirdi.

Yaşlı kadın kızı görünce adamı durdurdu " Oğlum yapma kardeşindir.. Yapma yazıktır.. "

Adam kızı sarstı " Bu k*hpe mi benim kardeşimdir? Şerefsizlerle köşede konuşan mı? Ailemizin şerefi bu kadar mıdır ana?! "

Emre merdivenleri koşarak çıktı ve adamın karşısında dikildi.

Adam onu görünce iyice delirdi " Sen ne yüzle gelirsin lan buraya?! Namussuz! "

Emre, kızla gözgöze geldi. Baygın bedenine baktı.

" Gel Zeliş, gel canım.. " Leyla onu ambulansa götürmeye yeltendi.

" Bırak lan! Ana götür şunu şifacıya iki güne eyi etsin. İki güne evlenecek! "

Leyla kızı kolundan tutup kendine çekti " Bırak! Ölmesini mi istiyorsun?! "

Adam, Leyla'ya yürüyecekken Emre onu yakasından durdurup kafa attı. Burnunu tutarak geriye sendeledi.

Köylü sesin olduğu yere gelince kalabalık etrafı sarmıştı hemen. Leyla bu fırsatta kızı ambulansa bindirip oradan uzaklaştırdı.

" Kazım! " ailenin babası kavgayı ayırmaya çalışsada becerememişti.

" Aşşağılık pislik! " Kazım Emre'ye yumrukla karşılık verince dudağı patlamıştı.

Elinin tersiyle kanını silen Emre, öfkeyle bağırdı " Öldüreceğim lan! "

Tam ona doğru adım attığı an adam belindeki silahını kendisine doğrulttu.

" Kımıldama lan, patlatırım beynini. "

Leyla, bayılmış kızla ilgilenirken bir yandan da Emre'yi kontrol ediyordu.

" Zeliş.. Canım aç gözünü. " taktığı serumu demir askılığa yerleştirip dışarıya çıktı. Köylüler yine konuşuyorlardı.

" Boğuşurlar. "

" Kazım'ın elinde silah var veee "

Leyla hemen bahçe kapısından baktı. Gözleri büyüdü, Emre ve Kazım boğuşuyorlardı.

" Ulaş.. Ulaş'ı arayacağım.. " cebinden telefonunu çıkarıp teğmeni tuşladı.

" Ulaş.. "

" Sevgilim, nasılsın? "

Leyla nefes nefese konuştu " Ulaş hemen buraya gelmelisin. "

Ve arkadan silahın sesi duyuldu.

Ulaş bunu duyduğunda elindeki kalemi yere düşürdü kaşları çatıldı yutkunamamıştı teğmen.

Leyla yavaşça arkaya döndüğünde yere damlamış kanları gördü.

" Leyla! " Ulaş'ın telefondaki bağırmasından habersizdi doktor.

Dizleri yere değmiş iki adama bakıyordu. Arkadaşıyla göz göze geldiği zaman sertçe yutkundu.

💫💫💫

Bölüm bitmiştir. 🥲

Bölüm aralıklarını iki haftada bir şeklinde düzenledim çünkü şu sıralar epeyce yoğunum ve gerçekten yetişemiyorum.

Yorumlarınıza çok ihtiyacım var 💕 Lütfen fikirlerinizi benimle paylaşın olur mu 🐣

Kitabın gelişmesi açısından yapıcı eleştirilerinize ve fikirlerinize açığım. 🫂

İki hafta sonra görüşmek üzere. ❤🌸