1. Bölüm

Merabalar canlarım yeni kurgumla karşınızdayım inşallah güzel bir başlangıç olur destektek olursanız sevinirim

Seviliyorsunuz🤍

....

Hayat bazen aldığımız kararların tam tersini uygulanabiliyor tıpkı bu andaki gibi şuan mahallenin sokaklarında boş boş geziyordum kulaklıgımdakı şarkıyı dinliyordum

Kendimi tanıtıyım ben Aybüke Taşkaya 26 yaşında gencecik bir askerim asker olmaktan şeref duyoyorum bu hayatta en güzel verdiğim kararlardan biri, hatta birinci sırada

Sokak sokak geziyordum evde annemlerin baskısı yüzünden biraz dolaşmaya çıktım tutturmuşlar yarın görücü usulü evlen diye evde kaldığı mi düşünüyorlar herhalde askeriyeden iki gün izin aldım kafamı toparlamak için bu aralar fazla karışık kendileri

Şarkı bittiğinde telefonumun melodisi geldi kulağıma ekrana baktığımda bıkkınlıkla nefesimi verdim annem 10.cu defa arıyordu içimden açmak gelmiyordu ama ne yapalım annelerin ne yapacağı belli olmaz açtım en sonunda ve beklenen an annemin kızgın sesi "kız ben seni kaç saattir arıyorum neden açmıyorsun sen! yine nerelere kayboldun!"

Sakinlikle cevap vermeye çalıştım "biraz hava almaya çıktım malum evde olunca işler karışıyor" diyerek sinirimide belli ettim bu sefer sesini biraz daha yumuşak çıkardı "kızım bende bir anneyim senin kötülüğünü istermiyim senin için yol bilmeye çalışıyorum gel sen beni dinle he evetde oğlan işinde gücündeymiş tam senin yaşında he olmazmı"

Kafamı kaldırarak büyük bir sabır çektim "ya anne ben evdemi kaldım ne beni hemen vermeye çalışıyorsunuz sabır ya yeter yengemle senin seçimlerinde artık ilgilenmiyorum beni bi rahat bırakın salın beni gidin yengemin kızını evlendirin beni rahat bırakın istemiyorum" diye çıkmıştım te allahım sen bana sabır ihsan eyle

Ordan yengem araya girdi "öyle deme benim kınalı kuzum daha küçük" AA nasılda güzel kıvırıyo kızı benden 2 yaş küçük sadece çok uzatmak istemedim "tamam ben ne dersem diyim bildiğinizi okuyacaksınız daha uzatmıcam" diyerek konuyu kapatmaya çalıştım ama onlar birden bağırmaya başladılar telefonun yere atılma sesi geldi ve annemin yengeme bağırışı "Aybüke kabul etti de yarın gelsinler istemeye"

Ben ne demeye çalışıyorum acaba anneme bağırmaya çalıştım "anne öyle bişey sakın yapmayın valla giderim buralar..." Sesimi bölen şey telefonun kapanmasıydı off allahım yardım et

Aklımı fikir getirmeye çalıştım ama olmadı mecbur evin yolunu tuttum sabah erkenden kendimi askeriyeye atıcaktım tek kurtuluş yerim irası canım askeriyem.

...

Alarımın sesiyle erkenden kalkıp hazinlanmaya başladım kendimi soğuk suyun altına attım bir güzel yaptıktan sonra asker kıyafetlerimi giyinip siyah saçlarımı tepeden sıkı bir at kuyruğu yapıp evden sesizce çıktım arabama binip askeriyeye sürmeye başladım

15 dakika sonra

Sonunda askeriyeye geldim sert adımlarla bahçeden geçtim binanın içerisine yanıma bir asker gelip selamını verip konuşmaya başladı

"Komutanım albay sizi odasına çağırıyor" dedi merak etmeye başladım kolay kolay yanına cağırmazdı düşüncelerden sıyrılıp askere dönüp başımı salladım hemen yanımdan kayboldu bende hızlı adımlarla albayın odasının önüne geldim derin bir nefes alıp tıkladım içeriden gür bir sesle "gir" sesi geldi bende girip kapıyı kapattım

"Aybüke Taşkaya bursa emret komutanım" diye gür sesimle bağırdım albay "rahat kızım gel otur şöyle" dedi hemen dediğini yaptım karşısına oturdum albay halimi hatrımı sorduktan sonra asıl konuya geldi

"Şimdi seni buraya neden çağırdığımı merak ediyorsun dur" dedi bende sadece kafamı salladım anlatmaya koyuldu "atanman çıktı burdan Şanlıurfa'ya çıktı ordaki albaya söyledim seni çok güzel karşılıcaklar senden istediğim adının daha güzel yerlere gelmen beni gurulandırman unutma burda bir baban var arada gel ziyaretime" dedi sonları buruk söylemişti bende bı yandan seviniyorum bı yandan ailemi burada bırakacaktım baba kelimesinede vurgu yapmıştı

Yıllar önce babam bizi bırakıp gitmişti annem o zamanlar hiç iyi değildi sevdiği adamdan kazık yemişti kim olsa şokun etkisinden baya uzun zaman çıkmamıştı çıktıktan sonra her gün düzelmesini beklerken daha kötü oluyordu bende acımla karışık nefretimi içimde yaşamıştım ve ben daha 15 yaşındaydım her şeyi kavrayacak yaştaydım

Albayın sözleri düşüncelerin arasından çekti beni başımı kaldırdığımda "yarın sabah erkenden yola çıkarsın bi sıkıntı olursa çekinme ara" ayağıya kalktı bende hemen kalktım yanına gelmemi işaret verdi bende yanına gittim babacan bir tavırla omzuma iki defa vurdu

"Herşey için teşekkür ederim albayım sizlerle çalışmak benim için bir onurdur hep öyle olacak"

....

Evet ayrılık vakti gelmişti burda sevdiğim bir timim vardı hepsiyle çok samimiydim onlarla vedalaşmak biraz zor oldu ama bir şekilde hallettikten sonra eşyalarımı arabaya koyup evin yolunu tuttum en büyük fırtına evde kopucaktı o yüzden kendimi hazırladım

Eve girdiğimde elimdeki kutuyu odama koyup rahat bişeyler giyinip salona geçmeden önce mutfağa girdiğimde çok güzel yemekler yapılmıştı ama bu yemekler fazlaydı hemde baya meraklanıp solana geçtim annem yengemle yine dedikodu yapıyordular geçip karşılarına oturdum bişey söylicegimi anladılar meraklı gözlerle bakıyordular bende "o kadar yemeği kime yaptınız" diye sordum

Yengemde mutlu mutlu cevap verdi "ee akşama özel misafirlerimize yaptık" kim gelicektiki akşam "kim bu özel kişiler" diye sordum beynim durmuş durumda ilk atamamdı sonuçta normal bence sorumu es geçerek bana soru sordu yangem "ee sen çıkar bakalım agazındaki baklayı" dedi o kadar bellimi oluyordu bişey söyliceğim bend en sonunda konuşmaya başladım "atamam çıktı gidiyorum Şanlıurfa'ya"

Dedim demez olaydım annemin gözyaşları göz Pınarcıklarına dolmuştu bile bu ne hız hemen konuşmaya başladı "hayır kızım gitme kal benim yanımda bı hareketimmi oldu yapma bana bunu" diye ağlamaya başladı bende yanına gidip sarıldım "hayır annecim o nasıl söz öyle ben bırakmıyorum her izin aldığımda gelicem söz"

20 dakika sonra

Evet benim dertli başım annem, ben , yengem oturmuş kara kara düşünüyorduk neyimi düşünüyorduk annemler bana görücü gelicek tarafla konuşup anlaşmışlar bu akşam konuşmaya geliyorlarmış o yemeklerde onlar içinmiş ahh benim dertli başımı aldım ellerimin arasına şakaklarıma baskı yapıp düşünmeye çalıştım

Şöyle bir öneri sundum "kadını ara istemediğimi söyle gelmesinler bu kadar kolay işte" dedim annem direk kafasını hayır anlaminda salladı "kadınlar yola çıkmışlar" hay ben böyle işin içine yengem coşkuyla söylendi "ben ne yapacagımızı biliyorum şimdi beni iyi dinleyin"

....

Hiçbir zaman bişey için asla demememiz gerekiyormuş hayat ban bunu acımasız bir şekilde öğretiyordu sağolsun

Elbise giyinmiş bir şekilde bekliyordum yengemin fikri şuydu herkez gelicek konular açılınca ben mutfağa gidipcekmişim o sırada yengem kadına asker olduğum için çocuğun ayrı kalır diye bişeyler gevilecekmiş planımız bu şekilde inşallah kafın oğluna almaktan vazgeçer

Kapı çaldı hepsi koşarak gittiler yerimden bile kalkmak istemedim ama annemin zoeruyla kalkıp kapıyı açtım gördüğüm kişilerle şekilde rahat nefes aldım arkamı dönüp salona gidiyordum o sırada Helin peşime takılmıştı bile ayak üstü sırala tuttu "oo abla kim istiyo seni bakalım" dedi alayla

Dönüp bakmadım ruhsuzca kendimi koltuğa bıraktım ben bunları yasiyacak ne yaptım Allah'ım o sırada yine zil çaldı annem bağırdı "Aybüke kızım hadi gel" diye bu tatlı bir bağırış değildi annemi tanıyordu gelmezsen ağzına ağır sıçıcam demek istiyordu o sırada helinde elbise giyip gelmişti

İstemiye istemiye elim kapıyı açtı katşımda aşiret duruyordu resmen bı an afalladım karşımda durana baktım alık alık sırıtıyordu kapıyı tam açıp geçmelerini sağladım geçerken elime buket bıraktı ve geçti Allah yar ve yardımcımız olsun

....

Yengemle annesi derin bir konuşmadaydı annemde arada dahil oluyordu hepsi şık giyinmişlerdi bütün aşiretlerini toplayıp gelmişler bune kalabalık anca sığdılar hepsine göz gezdirdim 16 erkek 15 kadın vardı daha ne olsun hepsine bakarken damat denen adam bana bakıyordu te allahım salak salak sırıtıyordu yine tam o andan kapı çaldı

Hemen kalkıp kapıyı açtım ve bizim ailenin en küçük çocuğu da geldiğine göre bizim kadro tamam "abla bu ayakkabılar ne böyle yoksa birine biseymi oldu" ah salak yavrum bu kalabalığı birden görünce şaşırdı

"Yok ağzını hayra aç içerde birileri var" dedim sonra eklememide yaptım "gelsene sen benle bı işim var" diyerek mutfağa çektim kapıyı kapattım

"Şimdi Okan içeriye git yengeminp kulağına eğilerek deki ablam mutfakta bekliyo de o anlar ne demek istediğimi" diyip gönderdim bir belada baştan gidiyirdu

Bı kaç dakika sonra Okan geldi "noldu Okan" diye sordum "bişey olmadı abla söyledim geldim" dedi

"Okan şimdi içeriye geç ne konuşuyolar öğren gel hadi" diyerek tekrar gönderdim Allah'ım lütfen gitsinler bende hayırlısıyla işime geri başlıyım

Dakikalar sonra Okan girdi içeriye kapıyı kapattı ne oldu diye başımı salladım "abla içerdekiler senimi istiyorlar" evet manasında başımı salladım oda üzüntüyle başını salladı "işin biraz zor gibi abla" anlamaz gözlerle bakıyordum oda açıklamaya başladı

"Diyorumki içerdeki kadına söyledi yengem asker olmanın zorluklarını kadın tutturdu oğluma alicam gelinim yapıcam bişey olmaz diyo yengem ikna edemedi" ellimi şakağıma koyup bir iki dakika ovdum başım ağrımaya başladı he ,mutfağın kapısı açıldı Helin girdi içeriye hemen yanıma geldi oturdu

"Abla bunlar baya inatçı çıktılar seni alıcam diyo başka bişey demiyo ne yapıcaz"

Cevap vermeden kalktım ayağıya mutfağın ortasında tur atıyordum annem geldi "anne ne oldu durum ne?"

Diye sordum "kadını ikna edemedik oğlan seninle kinuşmak istiyor istersen sen onu vazgeçir söğüt kendinden dahada istemezler tamammı" dedi bende başımı salliyarak çiktim ağzına sıçmassam bende Aybüke değilim

....

"Bak ben askerim tehlikeli bir meslek biliyorsun daha fazla zorlama olmaz bizden" diyerek sabahtan beri kestirip atmaya çalışıyorum ama gel gör ki adamda tık yok bana mısın demiyor ismi yavuz muş

Bende sabır namına bişey kalmadı artık yeter be siktir ol git işte be adam en sonunda patladım "yeter be istemiyorum işte neyi zorlamaya çalışıyorsun" diye sesimi yükselterek konuştum yavuz "bak şuan sinurlrndin ama sende beni istiyorsun biliyorum" dedi bu adam şaka gibi ya hayla beni istiyorsun diyo ters psikoloji yapmaya çalıştım

"Bak ben temas sevmem, uzun uzun görevler çıkar haber etmeden giderim benimle yasayamazsin anladınmı olmaz istemiyorum" llah'ın cezası inat oldu kalkmıyor hay ben senin amına ko...

...

Deli ettiler lan beni en sondunda dışarı çıktılar oh be kapıyı kapattım kendimi yatağın içine attım adam ne inat etti yok diyor başka bişey demiyor en sonunda ben kendim çıkarmak zorunda kaldım kendilerini ee ne yapalım çıkmayanı böyle çıkartırlar aslanım eşyalarım hazırdı herkez uyuyordu kardeşlerime söylediğimde çok üzülmüşlerdi Helin 20 yaşinda atanmayı bekleyen çiçeği burnunda bir ilkokul öğretmeni, Okan 18 yaşında çok güzel hayalleri var oda benim gibi asker olmak istiyor ve olucakta lise bitti geriye zor kısmıda geçerse olucak inşallah

Yarın yeni hayatımın ilk günü olucak

Aybüke başına geliceklerden bir hayli habersiz...

EVett aşklar nasıl buldunuz sizce Aybükeyi ne gibi zorluklar bekliyo?

🤍🇹🇷

​​​​​