2. Bölüm

Hoşgeldiniz aşklar iyi okumalarrr...

Yorum ve desteklerinizi bekliyorum...

...

Sabah erkenden yola koyulmuştum yeni hayatım olucaktı, bu benim için bir ilkti, içim içime sığmıyordu yeni ev yeni arkadaşlar yeni insanlar herşey yeni

Telefonumdaki konuma baktığımda az kalmıştı yarım saat sonra orada olucaktım müziğin sesini açıp yoluma devam ettim bu gün güzel bir gündü elhamdülillah...

20 dakika sonra

"Hay ben böyle işin içine dışına şıçıyım" diye bağırarak konuştum ne lanet bir gündür agzımı açmama gelmiyor he, benim şom ağzım seninde....

Arabam yolun ortasında bozulduğu için kenarı çekmek zorunda kaldım ön tabutu açıp bakmaya çalıştım , birşeyde anlasam bari , dertli ellerimi saçlarıma atıp bir çözüm yolu bulmaya çalıştım

Yok amına koyim aklımada bişey gelmiyor , yoldan geçen arabalardan yardım mı istesem onlarda vızır vızır geçiyorlar hiç biri duracak gibi değildi, ah kaldım bok gibi burda bari ilk günden olmasaydı bu , telefonumu alıp bişeyler bulmaya çalıştım ama yok oda yüz üstü bıraktı beni, şarjım bitti, ben bununda içine şıçıyım

Ellerimi belime koyarak beklemeye başladım tam o anda bir araba benim arabamın önünde durdu, bunlar kim lan, kendi kendime konuşmaya başladım, "tamam sakin ol sana yardım etmeye gelmişlerdir"

İçimdeki sesi boş vererek arabadan inen üç şahısa baktım sırıtarak karşıma kadar geldiler gelişleri hiç hayra alamet değildi ortalarında olan konuşmaya başladı "yoldamı kaldınız?" Ciddi ciddi bunu sordu, "yok ya benim canım sıkıldı öylesine duruyum dedim iyi yapmış mıyım!" Dedim

Sabır ver Allah ,dediğime kahkaha atarak konuşmaya başladı "biraz gerginsin galiba biz sana yardımcı oluruz" dedi bunların tipinden hayır gelmicegi belliydi

"Yok kardeşim ben kendim bakarım siz işinize bakın hadi" diyerek göndermeye çalıştım arkamı dönüp tabutun başına geldiğimde hayla arkamdaydılar , te allahım sabır ver arkamdan biri konuşmaya başladı

"Bak inat etme sadece arabana bakıp gidicez ne inatçı çıktın ya" diye oda sitem etmeye başladı, lan sitem etmesi gereken bendim adam benden daha çok sitem ediyo işe bak ya

Arkamı dönme tenezzülünde bulunmadım hayla nerede sıkıntı var diye kontrol ediyordum o sıradada konuştum "yav kardeşim git belanı benden bulma" diye son ikazımı yaptım

Birden kolumu tutup kendine çevirmeye çalışırken konuşmaya başladı "bu güzelliği yolda bırakmak olmaz ne inat ediyor..." Devamını getirmesine izin vermedim

Bu ne göt bana dokunabiliyo lan , bende şalterler koptu sözlerinin yarısında yüzüne yumruğumu yedi şerefsiz göğsünden itip yere attım, iki arkadaşı korkuyordu ama yinede bana doğru gelmeye başladılar bi tanesinin kolunun büküp arkada birleştirip yere itmemle hemen kapaklandı yere

Ne kadar güçsüzler lan bunlar sinek gibiler diğeri bana gelmeye uğraşıma girmek bile istemeden arkadaşlarını kaldırmaya çalıştı bende yerde bana dokunanın yanına gidip tekmemi yapıştırdım bi daha kimseye rahatsız edemezlerdi korkarak üçüde yerden kalkmıyordu vurmadığım arkadaşa gidip karnına tekme attım oda yerle buluştu

Valla tüy kadarlar o sırada başka bi araç durdu , arabanın içinden iki kişi çıktı medeni insanlara benziyolardı yanımıza geldiler

3 dangalak yerden kalkmaya çalışıyolardı ee benimde bir iyilik yapmam lazım dimi gidip sonunda dövdüklerimi yakalarından tuttum tepki vermediler bu kadarını beklemiyolardı bi kadından , arabanın kapısını açıp önce birini sonra diyerini içine attım gerçek manada attım ama , yapıştılar diğer cama sülük gibi

Kaldı geriye bi tane benimle konuşan şerefsize sıranın kendisine geldiğini anlayınca kendi kalkmaya çalıştı ama izin vermedim onuda sürükleyerek arabasına götürdüm ön kapıyı açtım onuda koyunca kapıyı örtmeden

"Sizi takip ettircem lan bidaha böyle yaptığınızı görürsem sizi bununla bırakmam daha beterini yaparım anladınmı lan!" Diye konuştum korkarak cevap verdi "ta...mam abla bidaha yapmayız hepsi kardeşimiz bundan sonra" dedi

Bende kapıyı sert bir şekilde örtüp iki defa arabaya vurdum basıp gittiler sonunda , oh be bu beladanda kurtuldum

Daha büyük sıkıntılar vardı arkamı döndüğümde bana meraklı gözlerle bakıyordular ne yaptığımı sorguluyorlardı büyük ihtimalle derin bir nefes alıp onlara yöneldim

"Siz ne istiyorsunuz?" Bıkkın bir sesle sordum bi gitmiyolar

"Biz öyle görünce yardım edelim dedik" herkesin bugün yardım edesi tutmuş Allah'ın işi

"Yok kardeşim sağol" diyerek kibarca gönderdim gitmeye çalışıyorlardı ki ben durdurdum "burdan askeriye ne tarafta" diye sordum en azından askeriye ne tarafta onu öğrenelim

Anında bana döndüler "askeriyeye neden soruyorsun ki" diye sordu diyeri, bende kısaca asker olduğumu ,yeni atandığımı, arabamın bozulduğunu kısaca özetledim

Ben bunları anlattıktan sonra diğeri konuşmaya başladı "yeni gelecek üsteğmen sen misin" diye sordu bende başımı sallamakla yetindim

Onlarda askeriyeye gidiyolarmış askerlermiş ohh sonunda güvenilir birini buldum Allah'ım şükürler olsun.

.....

Şuan askeriyenin bahçesinde arabadan inmiş öylece etrafa bakıyordum yolda tanıştığım iki askerin ismi birisinin aybars , diğerinin adı poyraz dı iyi insanlardı sohbetleride güzeldi ama yollarımız buraya kadarmış yanıma geldiler bütün askerlerin gözü bendeydi

Aybarsa dönüp "albayın odası ne tarafta?" Diye sordum oda benimle birlikte geldi birlikte binanın içerisine girerken herkes ikimize bakıyordu, ne bakıyonuz ilk defamı insan görüyorlar bugün sabrımı herkes sınıyordu

"Sakin kal insanlar kötü tanımasın seni" diyerek uyarısını yapmaktan geri durmadı ,onu takmayarak ilerledim odanının önünde durunca aybarsa teşekkür edip kapıyı tıkladım

İçeriden gür sesle "gel" sesi geldi anında girdim kapıyı kapatıp tekmilimi verdim "üsteğmen Aybüke Taşkaya bursa emret komutanım" albay gülümseyerek önüne oturmamı söyledi geçip oturdum konuşmaya başladı "hoşgeldin asker ben Ahmet albay" diyerek kendini tanıttı çok kibar birine benziyordu

"Asker seni bir time dahil edicem aslan timi" başımı salladım anında oda konuşmaya devam etti "şimdi sana eşyarına yardım etmesi için 1 gün dinlenirsin sonra işinin başına geçersin Mehmet albay sana çok güveniyor bende öyle düşünüyorum işini hakkıyla yap" dedi

"sağolun komutanım" diyerek ayağıya kalktım selamımı verip dışarıya çıktım

....

Evet bahçede oturmuş bana yardıma gelicek kişiyi bekliyordum kim gelicekse 20 dakikadır gelmemişti binanın çıkışından poyraz çıktı benim olduğum tarafa doğru geldi bende hemen ayağıya kalktım

"albayımız, yaman komutanımızı görevlendirdi birazdan gelicek" dedi , ee ne yapalım başa gelen çekilirdi

20 dakika sonra

Vallahi patlıcam burda vakit geçmiyordu bu adamda gelmek bilmiyor kalkıp yanıma mı gitsem ne yapsam en sonunda yanıma biri geliyordu bende ayağıya kalktım

"Komutanım yaman komutanımız arabada sizi bekliyor" ohh ne ala ben 1 saattir burda bekliyom o beni görmeden arabasına binsin "sakin ol adamın işi varmış demek ki" sıçtırma lan işine, sende bana bugün sakin ol deme bidaha lan ,sakinine sıçıyım ben senin

Başımı sallamakla yetindim zira ağzımı açarsam iyi şeyler olmıcaktı büyük bir sabır çekerek askerin arkasından ilerlemeye başladım arkadanda başka bi asker eşyalara yardım ediyordu taşımaya aslında çok biseyim yoktu bı bavulum bide küçük el çantam bu kadar almıştım yanıma

Arabanın önüne geldiğimizde ben öne oturdum ismi yaman olduğunu bildigim adam başını kaldırdı "hoşgeldin Aybüke" dedi bütün sinirimi bastırıp cevap verdim "hoşbulduk" dedim sonra araba haraket etmeye basladı

Aklıma yeni dank eden bilgiyle bı an düşündüm ben ev tutmamıştımki nereye gidiyorduk biz şuan yaman askere baktığımda yüzü ciddiydi nereye gidicegini biliyormuş gibi

Bende ses etmeden beklemeye başladım bi yandanda kendime sövme seansı yapıyordum.

 ....

Evet bı apartmanın önünde durduk arabadan indim yaman askerde indi eşyalarımı aldı

"Ee ben ev tutmadım ki" dedim

Oda beni arkasında bırakarak apartmana doğru gitti harbi bugün beni sınıyordular sinirle arkasından yürürken bağırdım

"Çok medenisin gerçekten" hiç takmadı adam allahım çok oluyorum ama bana biraz sabır lütfen

3.katta durdu bende durdum, hayla çok sinirliydim anahtarı çıkartıp kapıyı açtı ev dizaynlıydı kaşlarımı çatarak evin içine baktım kim yapmıştı

O sırada yaman asker konuşmaya başladı "eşyalarını odana koydum" dedi bende cevap vermeden başımı salladım kapıdan tam giderken durup baktı anlamaz bir şekilde kafamı salladım 'ne oldu' manasında

"İnsan bi teşekkür eder o kadar yardım ettik" oldu paşam

"Teşekkür!?" Hangi yüzle teşekkür etmemi istiyor bu

Oda harbi karşısında salak var gibi anlattı "yani o kadar getirdim eşyalarını taşıdım şimdi diyorumki teşekkür etmeni bekliyorum" hayretler içerisinde ona baktım

"Benmi dedim be bana yardım et diye albay göndermiş istemediğini söyleyip başka birini gönderseydin o zaman" dedim sesim hafif sitemli çıktı

Diyorum bugün bana bulaşmayın

"Hayla teşekkürümü bekliyorum" dedi dertli ellerimi başima attım

"Ne kadar egolu biri.." sözlerim yarıda kalmak zorunda kaldı telefonumun melodisi böldü lafımı askeriyede şarj etme fırsatım olmuştu telefonumu alıp arıyana baktım annem arıyordu

Aramayı kapattım şuan açmazdım zira tekrar aradı ben kapatıyorum o arıyor en sonunda açtım annemin sesi geldi kulağıma "kız neden açmıyorsun sen benim telefonumu" dedi

"Anne açmıyorsam bir işim vardır demekki ne üst üstte arıyorsun" diye onada patladım

"Ne bana patlıyorsun kız sana bişey diyicez yengenle"

Yine kimi bulmuşlardı görücü olarak sabırla cevap verdim

"Yine ne oldu anne" diye sordum hemen kapatmak istiyordum çunku Yusuf hayla kapının orda yaslanmış elleri göğsünde birleştirmiş teşekkür etmemi bekliyordu çok beklerdi

Annemin sesi geldi telefondan "biz yengenle düşündük taşındık bu kararı aldık ama sen kabul eder misin bilmiyoruz" dedi yine aynı şeyleri söylicekti hep bunları söylemeden önce lafı dolaştırıyordu

"Anne yine aynı konumu ya" diye bıkkın bir sesle soludum

O sırada yengem aldı telefonu eline

"Kız sen bizi dinle Şanlıurfada aşiretlere verelim seni ne dersin biz gidemedik bari sen git hayatını yaşa kız"

Vallahi deli etmeye çalışıyordular bunun başka açıklaması olamazdı

"Yav yenge istemiyorum ben tek mutluyum neden anlamıyorsunuz ya dünkü olaydan hiçmi etkilenmedin sen git kendi kızını ver sonra gel tamammı!"

Dedim sonra tam kapatıcakken yengemin sesini duydum "ya bak aşiret diyorum zenginler he..." Telefonu kapattım çok bile dinlemiştim valla engellicem en sonunda he

​​​​​ Yaman bana bakıyordu bende ne var manasında kafamı salladım

"Vallahi sinir etmekten başka bişey bilmezmisiniz yok teşekkür filan çok beklersin" dedim kapıyı tam ortücekken tuttu eliyle

"Biraz sinirli gibisin papatya çayı öneririm"

"Acaba kimin yüzünden" diye bende çıkıştım tam kapaticaktim yine tuttu

"O teşekkürü unutmadım bekliyorum"

"Daha çok bekle benden sana diyecek teşekkürüm yok! yok! yok!" Diye en sonunda kapıyı sertinden kapattım

Odama girip üstumu başımı çıkardım ohh be ,bide kendimi ılık suyun altına atsam benden iyisi yok

Ne garip bı inan oldum lan bugün neyse.

....

🤍🇹🇷

​​