Alp(Finale 2 bölüm)

Koridorun sessizliği, Alp’in son cümlesiyle ağırlaşmıştı. “Neden hâlâ onun gölgesinde yaşıyorsun?” diye sormuştu. Bu soru, zihnimde yankılanıp duruyordu. Vanessa’nın gölgesi... Gerçekten de hâlâ onun etkisinden çıkamamış mıydım?

Gözlerimi Alp’ten kaçırarak bir adım geri attım. “Bu senin anlamayacağın bir şey,” dedim sert bir tonda. Ama içimde hissettiğim karmaşa, sesime yansıyan güvensizliği saklayamıyordu.

Alp, soğukkanlılığını bozmadan bir adım daha yaklaştı. “Haklısın, anlamıyorum,” dedi. “Ama bu seni anlamadığım anlamına gelmez.”

Bir an duraksadım. Alp’in bu kadar derin bir şey söylemesini beklemiyordum. Bakışlarındaki alaycı ifadeyi bir kenara bırakınca, altında bir parça gerçeklik yattığını görebiliyordum. Belki de geçmişi yalnızca benim için bu kadar acı dolu değildi.

“Herkesin geçmişi vardır,” dedi Alp. “Ama onu taşımanın bir bedeli de vardır. Vanessa’nın hatıraları seni koruyor mu, yoksa seni tutsak mı ediyor?”

Bu sözler beni sarsmıştı. İçimdeki karmaşayı çözmek ister gibi koridorun boşluğuna baktım. Bir anlığına Vanessa’nın kahkahasını duyar gibi oldum. Ama o yoktu. Artık yoktu.

Alp’in sözleri beni düşüncelere boğarken, başka bir ses koridorun sessizliğini bozdu. “Neler oluyor burada?” Uraz, sert bir ifadeyle yanımıza gelmişti.

Alp, Uraz’ın varlığına aldırış etmeden omzunu silkti. “Sadece bir sohbet. Fazla ciddiye alma.”

Uraz, Alp’e şüpheyle bakarken, ben ise bu anın ne kadar uzun süreceğini düşünüyordum. Geçmişin yankıları, her seferinde daha da kuvvetli bir şekilde üzerime çöküyordu...