21. Bölüm

Bölüm geldii aşklarım 💞

Belki özlediniz bilemiyorum 🥺

Bir daha bu kadar beklemeyeceğim 🌸🌷🎀

-----------------------------------

Mesajlaşma - Gece 22:47]

Belinay:

Bugün bitti sonunda... sınavdan çıktım ama beynim hala sınıfta kaldı gibi hissediyorum.

Emre:

Benim güzel akıllım, sen beyni orada unutsan da kalbim burada, seninle.

Belinay:

Ayyyy başladık yine...

Ama söyle bakalım, nasıl geçtiğini hissediyorsun?

Emre:

Sen girip de kötü geçen bir sınav olur mu hiç? Senin gözlerin kadar parlak bir gelecek bekliyor seni.

Belinay:

Of... şu an hem yüzüm kızardı hem de içim ısındı. Ama biraz korkuyorum ya... tercih yaparken ne seçsem bilemedim.

Emre:

İçini dinle...

Ve bana yakın bir şehir yaz mesela, olur mu? (Sırf kampüste yürürken seni uzaktan görebileyim diye...)

Belinay:

Tesadüf bu ya....

Belki de çoktan seni uzaktan görebileceğim bir şehir seçmişimdir... (Spoiler yok.)

Emre:

O zaman sen sadece gölge ol, ben seni izlerim. Yeter ki aynı gökyüzüne bakalım. Aynı şehirde nefes alalım.

Belinay:

Aşkı şiirle karıştırıyorsun...

Emre:

Hayır Belinay...

Aşk, sensin. Ben sadece seni yazıyorum her gece içimden. Hem... hayalini kurduğun o üniversiteye girersen, belki bir sabah seni kantinde çay içerken yakalarım.

Belinay:

Çay içmeye gel dersen kahveyle gelirim.

Ama beni bulabilir misin, orası meçhul...

Emre:

Bulurum.

Çünkü kalbim seni nereye koyduysa, gözlerim hep oraya bakacak.

[Mesajlaşma - Gece 22:59]

Belinay:

Biliyor musun... sınavdan sonra çıkınca birden büyümüş gibi hissettim. Artık her şey ciddi geliyor.

Emre:

Ciddiyet senin tebessümüne zarar vermediği sürece sorun yok. Büyümek güzel... ama yanımda büyümen daha güzel olurdu.

Belinay:

Yanında büyümek...

Ne garip... ama garip olduğu kadar da güzel. Sanki biz daha başlamadan bir hikâyenin ortasındayız gibi.

Emre:

Çünkü sen girince benim hikâyeme, ilk cümle değişti: "Bir gün Belinay çıktı karşıma ve her şey o an başladı."

Belinay:

Peki ya son cümle ne olurdu?

Emre:

"Ve ömrüm boyunca onun gözlerinde kayboldu."

Belinay:

Bunu yazıp geçemezsin! Benim kalbim hassas Emre...

Emre:

Benimki sadece sana karşı hassas.

Sen güldüğünde ritmi değişiyor.

Biliyor musun, tercihlerin arasında o mavi kampüs var ya....

Ben orada okuyorum. Ama bu gece farklı bir heyecanla düşündüm orayı.

Belki... aynı sokaklarda yürürüz, aynı banka otururuz.

Belinay:

Şimdi söyleyemem... ama o mavi kampüs hayalimde hep vardı.

Ve eğer olur da aynı okulda olursak... ilk teneffüste bana simit ısmarlarsın, tamam mı?

Emre:

Simit ısmarlamak mı?

Seninle her teneffüsü aynı sırada geçirmek isterim.

Emre:

Benimki sadece sana karşı hassas.

Sen güldüğünde ritmi değişiyor.

Biliyor musun, tercihlerin arasında o mavi kampüs var ya...

Ben orada okuyorum. Ama bu gece farklı bir heyecanla düşündüm orayı.

Belki... aynı sokaklarda yürürüz, aynı banka otururuz.

Belinay:

Şimdi söyleyemem... ama o mavi kampüs hayalimde hep vardı.

Ve eğer olur da aynı okulda olursak... ilk teneffüste bana simit ısmarlarsın, tamam mı?

Emre:

Simit ısmarlamak mı?

Seninle her teneffüsü aynı sırada geçirmek isterim.

Belinay:

Ya Emre, böyle yazınca nasıl uyuyacağım şimdi?

Emre:

Ben seni düşünmeden uyuyamıyorum zaten.

Belki de aynı şehirde aynı gökyüzünün altında olacağımız geceyi düşünüp uyuruz bu gece...

Belinay:

Ve bir gün aynı sabaha uyanırız.

Belki çaktırmadan seni izlerim kampüs bahçesinde.

Emre:

Ve ben sen çaktırmadan izlediğini sanırken, aslında her an seni arıyor olurum kalabalığın içinde....

Belinay:

Bu yazdıklarımız gerçek olursa, olur da bir gün kavuşursak...

Bana bu mesajları tekrar okutur musun?

Emre:

Okuturum.

Ama önce, o gün geldiğinde sana "hoş geldin" derim... Ve seni ilk gördüğüm anı hiç unutmam, tıpkı şimdi olduğu gibi.