İlk Çizgi

2 gün 2 gece annem ve babamın kaybolması üzerinden geçen tam gün sayısı. Adım Lara ve 17 yaşında bir kız olarak şuan tek başıma yetimhanede duruyorum.Olayın hala şokunu atlatamışken hayatım film şeride gibi gözümün önünden geçiyor. Benim mükemmel olmasada mutlu denebilecek bir ailem vardı.Evde camlar kırılmış ailemden tek bir not vardı. Bir zarf içinde zaten sonra beni görevliler aldı. Şuan ise bu sefil yetimhanede gri duvarlar içinde duvar kenarlarındaki fareler kadar yalnızım. Aniden beklediğim odaya bir adam girdi. Adamın koca bir göbeği kahverengi takımı başında uzunca bir şapka vardı. Kısa boyu ile kaşları çatık bir şekilde bana bakıyordu. "Evet küçük hanım yetimhanemize hoş geldiniz" dedi adını bilmediğim kısa ve şişman adam. Cevap vermedim. "Evet, aileniz bir şekilde kaybolmuş bulunmakta bu yüzden yetimhanemizde bir süre sizi misafir edicez, yada temelli." Kafamla onayladım. Bu adamdan nefret etmiştim. Ardından bir kadının gösterdiği yönde başka çocukların yanına gittim. Ve bana verdikleri odada demek isterdim ama 100 kişilik odada hadi abartmiyim 40 kişilik odada minicik bir yatakta örüncek ağı dolu tavana bakıyordum. Ağlamak için çok kalabalıktı. Tavana bakıyordum gözlerim doluyordu, burdan belki yarın belki iki yıl sonra çıkacaktım. Çoktan akşam olmuştu, artık görevliler yatmamız için etrafta bağırıyordu. Bir plan yapmam lazımdı. Burdan hiç ama hiç hoşlanmamıştım ve burda kalıp hayat enerjimi farelere yedirmek istemiyordum.