İmdat

Zeminin soğukluğunu iliklerime kadar hissettim ama neyseki bu soğukluk çok uzun sürmedi merak etmeyin ölmedim. Düştükten kısa bir süre sonra görevliler beni bulup revire götürmüşler ve gerçek bir mucize yaşanmış. Dört kat düşmeme rağmen burnum bile kanamamıştı demek gerçekten güçlü bir kızdım. Şimdi gerçekten müdür yardımcısı tarafından ayvayı yiyecektim. Eee, peşimdeki ruh hastasına ne olmuştu? Bu beyaz oda garip kokuyordu ve aniden bir hemşire ardından müdür yardımcısı girdi. "Evet küçük hanım artık taburce olabilirsiniz" dedi hemşire. "Ve cezanıza gelirsek bayan Lara, bir hafta boyunca çamaşır katında kalacak ve çamaşırları yıkayacaksınız ve böylece aklınızın başınıza geleceğini umuyorum" dedi müdür yardımcısı kadın. Başımla onayladım. Yetimhaneye geldiğimizde direkt olarak çamaşır odasına götürüldüm şuan bir taburede dizlerim titrediği için oturuyorum ve ayrıca o çamaşırları yıkamaya hiçde niyetim yok. Aniden bir ses duydum bir çıtırtı havalandırmadan gelmişti. Yoksa o mu gelmişti, o ruh hastası mı gelmişti?! Çamaşırların arasına saklandım bu temiz çamaşırlar çok güzel kokuyordu. Tam kokuların tatlı dünyasına girmişken çıtırtının sahibide havalandırmadan kirli çamaşırların üstüne iniş yapmıştı ve onu görmüştüm bu adam yeşil gözlü, sarışın, benden biraz uzun, zayıf bir adamdı. "Lara nerdesinn? Kaderinden kaçma tatlım." Ses çıkmasın diye nefesimi tuttum ama artık nefes almalıydım! "Aha, buldum seni!" SIÇTIK! Tam kaçıyordumki bileğimden tuttu ve tuttuğum gibi ağzıma ilacı tuttu. Ve o an ışıklar benim için birkez daha kapandı.