Metronun Eşiğinde

4 GÜN SONRA

Daha olayın ve kararın şokunu atlatamadan dört gün sonraya nasıl geldik anlamıyordum. Şuan bir duvarın arkasından Drake'in yanında Boris de Drake'in diğer yanında metroya bakıyorduk. Üstümde prenses olmadığım deşifre olmasın diye uzun, gerektiğinde rahat hareket etmek için kabarık olmayan ve bacağımdan başlayan kocaman bir yırtmacı olan ve gerektiğinde gölgeler arasına karışmak için siyah bir elbise ile duruyordum kafamda zarif altın ve sahte elmaslarla süslenmiş bir tacım vardı. Ne kadar uzun bir elbisede olsa büyük yırtmacından dizlerimin titrediği görülüyordu ama benim aksime yanımdaki canavarın (Drake'in) suratında tek bir mimik dahi yoktu. Tam ona bakarken yakalanmıştım bana bakar bakmaz kafamı önüme çevirdim. "Hazır mısın?" Dedi. Kafamla reddettim. Arkası tamamen açık elbisemden sanki huylandığımı bilircesine arkamdan itekledi. "Tam bir pisliksin"dedim ve dudağı belli belirsiz kıvrıldı. Plan basitti demek isterdim ama planı sorduğumda sadece ayak uydurmamı söyledi Boris. Yerini aldığım mor elbiseli Ureyla varisinin cansız haline bakmak gerçekten can sıkıcıydı. Yaklaşık bir saat sonra metronun Prensesler bölümündeyim, burda tek tanıdık Emily di yeşil saçlarıyla yeşil elbisesi çok yakışmıştı. Benim aksime o gerçek bir varisti ama bizimle iş birliği yapma sebebini anlamıyordum. Burdaki herkes kendi halindeydi herşey gayet normal ilerliyordu ne kadar endişeli olsamda çaktırmadığımı düşünüyordum. Etrafı izlerken bir prensesin bakışlarının benim üzerimde çokça oyalandığını farkettim. Turuncu saçlı sanırım mavi gözlü prenses sanki bakışlarıyla birşeyler anlatıyordu. Şuan sokak ortasında olsak ne bakıyosun diye üzerine yürürdüm ama bunu burda yapsam muhtemelen burası mezarım olurdu. Bu fikirlerle oyalanırken turuncu prensesin bana doğru yürüdüğünü fark ettim.