Sadece Bir An

"Neye gülüyorsun?" Sesiyle birlikte nefesi alnıma çarpıyordu. İstemeden yada isteyerek, bilmiyorum. Ona hızlıca baktım, sırıtıyordu. "Hiç" diyerek cevap verdim. Burası fazlaca kalabalıktı ve dikkatleri üzerimize çekmemek için olabildiğince sessiz konuşuyorduk. Bana doğru eğilmiş ve oldukça yakın duruyordu. "Burası oldukça sıkıcı gülünecek birşey varsa bilmek isterim" Ona hâlâ sinirliydim çünkü beni o sapıkla tek başıma bırakmıştı. Gözlerinin tam içine bakarak konuştum ne göz kırptım ne de gözlerimi kaçırdım. "Yok bişey Drake ama burdan bu kadar nefret ediyorsan ki bende nefret ediyorum, ikimizi de özgür kılıp birdaha görüşmemek üzere defolup gidebiliriz! " Sessiz bağırışım ve bu öfke kusuşum onu geri çekti ve yüzündeki gülümseme silindi. Geri kalan bir saatte ikimizde susup oturduk ben biraz diğerleriyle sohbet etsemde Drake'in hiç sesi çıkmadı. Ve herkes farklı sebeplerden dolayı ortak vagon dan çıktı. Bir kişi hariç. İki kişi. Ben ve Drake. Konuşmuyordu, konuşmuyordum. Ama dayanamadım, sordum. "Neden beni o sapıkla baş başa bıraktın?! " Yüzüme bile bakmadan cevap verdi "Neden, seni çok mu korkuttu?" Kollarını göğsünde bağlamış başını arkaya yatırmış gayet rahat bir şekilde oturuyordu. "Hemde fazlasıyla." Diye tısladım. Bu sefer bende ona bakmadım. Dakikalar böyle hiç konuşmadan geçti ve en sonunda kapıdan biri girdi. Hiç istemediğim biri. Tylor. Onu gördüğüm an bir adım geri çekildim. O akşamı hâlâ unutabilmiş değildim. Tylor bana doğru gelmeye başladı ama herşey bir andır sadece ve birden oldu herşey. Drake Tylor'u itti ve önüme geçti. Burun burunaydık, Drake bir an gözlerime baktı ve dudakları dudaklarıma kapandı. Ne olduğu hakkında en ufak fikrim yoktu sanki ruhum çekilmiş gibi hissediyordum. Beynim düşünmeyi bırakmıştı. Herşey sadece bir anıydı. Ve birkaç saniye sonra dudaklarımdan ayrıldı. Artık Tylor da orda yoktu. Drake' e baktım. Ne olduğu hakkında en ufak fikrim yoktu. Drake hızlıca vagondan çıktı ve bende çok oyalanmadan oradan ayrıldım.