8. Bölüm

YENİ BÖLÜM LE KARŞINIZDAYIM

Birisi belimden tutmuştu kim olduğunu bilmiyordum ama canımı acıtmadan sanki dokununca kırılıcak bir eşyaymış gibi tutuyordu beni.Demirin arkasına geçtiğimde neslihan hanım boynuma sarıldı ve dizliğimin altına baktı biraz derin kesilmişti ve kanıyordu neslihan hanım ''kızım ödüm patladı sana birşey olucak diye neden yaptın bunu kedi o kaçardı oradan'' dedi sesi titrek bir şekilde ''neslihan hanım o kedi kaçamazdı kaçsa bile soğuktan donup ölebilirdi'' diyerek çantaya doğru eğildim çantayı açtığımda kedi üstüme zıpladı

.Miyavluyordu çok tatlıydı.Arabaya binip eve gelmiştik kedi hala kucağımdaydı ve üstüm kirlenmişti yukarıya geçip kediyi yatağa bıraktım ardından üstüme kıyafet bakıyordum berklere gidicektim ki kapı hızla açıldı ve içeriye sinirli birisi geldi.

Gelen ege girdi yaşil gözlerinden alev fışkırıyordu ''SEN SALAK MISIN YA,HE NEDEN KÖPRÜNÜN KARŞISINA GEÇTİN BU HAYVAN İÇİN Mİ YOKSA BİZE HAVA ATMAK İÇİN Mİ KONUŞSANA!'' bunun nesi var böyle ya neden bağırıyor ama ben sessizliği sağladım çünkü korkmaya başlamıştım ''KONUŞSANA LAN NE BEKLİYORSUN TAMAM SEN SUS ZATEN ANCA BUNU BİLİYORSUN BURAYA GELMENİN TEK NEDENİ PARA PARA PARA DEMİ!'' yeter dayanamıyorum alp abime ihtiyacım vardı telefonumun çalmasıyla irkildim berk arıyordu gelmemi bekliyordu çantamı alıp çıkıcakken ''SENDEN NEFRET EDİYORUM YANİ EDİYORUZ ANLADIN MI!'' son dediği laf ile çantamı alıp çıktım merdivenleri koşarak inmeye başladım artık ağlıyordum gözlerimin önü kararıyordu.Salondan çıkıp çıkışa ilerledim yavuz bey neslihan hanım ve diğerleri olayı anlamaya çalışıyordu sonra bir ses duydum kedi sesi kedi çantamdaydı şükürler olsun yaşıyordu.

Ev ahalisi arkamdan bakarlarken emre gelip kolumu tuttu ve ''nereye ne oldu mina'' kolumu tutmasıyla inledim kolum acıyordu göz yaşlarımı akıtmamaya gayret ederek ''berk çağırmıştı onlara gidiyorum kediyide berke vericem onun köpeği var bakar o'' diyerek kolumu kurtarmaya çalıştım ve kurtardım.Arkadan neslihan hanım ''kızım abilerin bırakırdı'' demişti.Hepsinin yüzünü incelediğimde ege nefret tiksinti ve acizlikle bana bakıyordu

ardından poyraza baktım ve onunkide farksızdı nefret acıma vardı ardından

arasa baktım ikizimdi güya bana nefret ve kıskançlıkla bakıyordu emre ve emire bakmıştım

onlara bakmam ile şok olmuştum neden mi eğer bir insan gözlerimizin bakışı ile ölseydi muhtemelen yerde yatıyordum.Neslihan hanıma bakarak ''gerek yok zaten ben biraz yürümek istiyorum''

BENİM ABİM FALAN YOKTU BU EVDE BENİM BİR TANE ABİM VAR ODA ALP sokakta kedi kucağımda sırtım dan yere damlayan kan ve göz yaşlarım.Karşı tarafa geçmek için yola adımladığımda korna sesi ile olduğum yere çöktüm kediyi korumak içindi bu.Araba durdu ve söylenerek benim yanıma geldiler ''ya sen niye yola atlıyorsun beni katil mi etmeye çalışıyorsun ya!'' korktum ve bende bağırmaya başladım ''bağırma bana anladın mı... arabayı öyle kullanırsan çarparsın birine olursun katil!'' bi dakika bunlar avm dekiler bartu konuştu

(isimlerini ezberledi nasıl olduğunu bilmiyorum sormayın.)

''mina pardon sen olduğunu bilmiyordum senin bu saatte sokakta ne işin var ve neden ağlıyorsun?'' neden bu kadar ilgilenmişti.

''arkadaşıma gidicektim f falan boşver'' bana bakarak ''oha kızım sırtın kan içinde hastaneye gitmemiz lazım!'' dediğinde gözlerim kararıyordu ve ağzımdan çıkan son şey ''h hastane o olma az'' dedikten sonrası yoktu

EGEDEN

mina çıktıktan sonra birşey fark etmiştim.Mina giderken sırtını duvara yaslamıştı ve duvar kırmızı olmuştu anlam veremedim ama aldırışta etmedim kendisi umrum değildi derken içimde bir şüphe oluştu.Kendi kendimi yerken yerken onun bir fahişe olduğu aklıma geldi ''daha beter olsun!'' kısık sesle söyledim ama poyraz abim duymuştu galiba ve ''ne oldu ege neye söyleniyorsun'' dedi ''ona biraz içim acıdı da'' anlamış olucakki ''iyi hadi bakalım''

BARTUDAN
(burayın üstünde beyaaz renkli bir gömlek vardı)

Akşam gezmelerini sevdiğimiz için araba ile tur atıyorduk ama mina önümüze çıkana kadar.Tabi mina olduğunu bilmiyorduk
''hassiktir birisine çarpıyordum ya!'' bir insan niye yola atlar ki.Arabadan inerek yanına gittim yere çökmüş ağliyordu.sanki bunu biryerden tanıyordum ''MİNA!'' sırtı kanıyordu (yukarıdaki diyalok geçiyor)
Mina yere bayılmıştı lan bu yavuz kandemirin kızı değilmi niye bu halde.Buray minayı kucağına alınca üstü kırmızıya boyandı buray bana bakıp ''abi hastaneye götürmessek olmaz kan kaybından bayılmış olmalı'' bartu bunu kabul edemezdi.
Çünkü mina hastane olmaz dedi ''hastane olmaz... bu işte bir iş olmalı atlayın eve doktor çağırıyoruz kımseye haber vermeyin özellikle kandemirlere madem kızlarını bu halde sokağa gönderiyorlar bir süre görmesinler!'' arabaya binip eve geçtik saat 21.46 olmuştu.

Mina yatakta yatıyordu.Eymen yol boyu konuşmamıştı ama şimdi de susmuyordu

Eymen:abi böyle yatmasa mı kıyafetlerini mi çıkarsak kan durmadı zaten ?

buray:bekle bunu biz yapamayız anneme söylemeliyiz

Eymen:abi minanın telefonu susmuyor açalım mı

Ateş:bence ailesine haber verelim bartu abi

görevli:efendim doktor geldi

Doktor:merhaba ben doktor ahmet öner hastamız nerede

Önder:buyrun hocam ama lütfen aramızda kalsıın

Doktor:tamam önder bey kan takviyesi için hastanın kıyafetlerini çıkartmam gerek

Ateş:dikkatli ol doktor canını yakma yoksa bende senin canını yakarım

ateş bunu neden bunu dedi bilmiyorum

30dk sonra

doktor çıkmış ama yüzü düşüktü

durumu gayet iyi ama bu kız kimin kızı ise maalesef hiç iyi şeyler söyleyemeyeceğim vücüdün çeşitli bölgelerinde darp izleri var bir tane değil bir sürü ve dikiş izleri müsadeniz ile ben gideyim ama yinede bir konuşun yaraları enfeksiyon kapmış onları temizledim ama emin olun çok güçlü bir kız herkes yatmıştı bende yatmıştım ama elimdeki darp raporlarına bakarak

SABAH 

herkes kalkmıştı mina hariç.Minayı çağırmaya gittiğimde burada mina yoktu bütün evi talan ettim yoktu ve bir mektup vardı okuduğumda üzülmüştüm....

arkadaşlar yeni bölümü nasıl buldunuz

oy sınırı 19

artık sınır koydum

her perşembe yeni bölüm