Tramvalarla ,kanla ve vahşetle dolu bir kitapta masum bir kız olmak nasıl bir duygu.Eğer yanınızda o kişi varsa….

Cemre:Yeni matematikçi geliyormuş. Gece: Sıkıntı yok onu da yollarız Göz kırptığım anda yanımdan geçen adam ile göz göze geldim o çekip giderken ben gözlerimi tekrar benimkilerle çevirdim.Ama nerden bilecektim Matematik hocamın bana bela olacağını?

Kitap erkek karakter ağzı ile anlatılmaktadır. Bir adamın patronunun kızına olan aşkı anlatılmaktadır.

Ansızın hayatımın ortasına düşen bir adam nasılda canımı verecek kadar sevebilirim ki Kitabın telif hakkı bendedir herhangi bir şekilde türetilirse dava açarım

Ben Şevval. Henüz on altı yaşındayım ama yaşadıklarım, omuzlarıma yaşımdan büyük yükler yüklemiş durumda. Annem öldüğünde, sadece on yaşındaydım. O gün bugündür, evimizde ne düzen kaldı ne de huzur. Annemin ardından, babamın üzerine kuma olarak gelen Hanife kadın, beni hiçbir zaman sevmedi. Bunu biliyorum, hissediyorum. Oysa annem... Annem bambaşkaydı. Annem ince uzun boylu, yüzünde her zaman bir bahar esintisi taşıyan, kocaman yürekli bir kadındı. Saçları koyu kestane, gözleri zümrüt gibi parlayan bir yeşildi. Abilerime düşkündü; başlarına bir şey gelecek diye gözüne uyku girmezdi. Bizimle güler, bizimle ağlardı. Annem, evimizin kalbiydi. Ama şimdi... O kalp durmuştu. Hanife kadın bambaşkaydı. Soğuk, otoriter ve hep hesap kitap içinde biriydi. İşin doğrusu, bu evde kimsenin ondan hoşlandığını sanmıyorum, ama babam sessiz. Belki annemin yokluğunun ağırlığı altında eziliyor, belki de buna boyun eğiyor. Ama benim, asla boyun eğesim yok! Yine çağırdı beni. “Şevval! Gel ortalığı toparla!” diye seslendi salonun bir köşesinden. Sesindeki buğulu ton, her zamanki gibi mideme bir yumruk gibi oturdu. Oysa ortalığı kimin dağıttığı belli; kızlarıyla, gelinleriyle sabahtan akşama kadar oturup dedikodu yapar, her yanı karmakarışık ederler. Ama iş temizliğe, düzenlemeye gelince iş hep bana kalır. Neden onlara söylemez? Neden hep ben? Bilmiyorum. Ya da biliyorum ama kabul etmek istemiyorum. Çünkü benimle uğraşmaktan, bana yük olmaktan keyif alıyor. Ayağa kalktım. Hızlıca salona yöneldim. Yerlerde, halının üzerinde çay bardaklarının izleri, tabakların dökülen kırıntıları vardı. Pencereler, günlerdir silinmemiş gibi kir içindeydi. Derin bir nefes aldım. “Yapacağım,” dedim kendi kendime, “Ama bir gün bu evden çıkıp gideceğim ve hiçbir şey beni geri getiremeyecek.” Bir köşede, yavaşça yere çömelip camları silmeye başladım. Ellerim çalışıyordu ama zihnim annemdeydi. Annem olsaydı... Şimdi yanıma oturur, belki de sessizce saçlarımı okşardı. Gözlerim doldu. Ama ağlamayacaktım. Hanife kadın gözyaşlarımı görse, bunu bile bir zafer sayardı. Son camı sildiğimde bir nefeslik mola verdim. Salondaki sesler kulaklarımda uğulduyordu. Kendi aralarında konuşuyor, arada dönüp beni işaret ediyorlardı. Ama duymuyordum artık. Annem gibi olmayı hayal ettim bir an. Güçlü, sevgi dolu, kendi ayakları üzerinde duran bir kadın... Belki bir gün... Ama o gün çok uzak gibi görünüyordu.

Abay küçükken babası tarafından şiddet görmüş ve annesi tarafından terkedilmiş bir kız teyzesinide kalıyor ama ondan nefret ediyor. Bir gün yine okula gidiyor ve on iki yıllık arkadaşı ile kavga ediyor.en yakın arkadaşı 3 ders sınıfa gelmediği için merak edip Bodrum`a iniyor (arkadaşı sinirlendiği zaman bodurma indiği için.) Bodrum`a inidiginde arkadaşının cesedini görüyor şok olup donuyor. Sonrasında Bodrum`a inen 6 kişilik okulun popüler ve kimseyi aralarına almayan grup geliyor. Ve Abay dan şüpheleniyorlar ikinci ana karakterimiz olan Berkay. Abayı önceden taniyordur ve onun katil olmadigina inanır kitap lise kurgusu

Hayat…aşk…adalet

Abisi yüzünden istemediği bir evlilik yapan azra, evlendiği adamın onu sevdiğinden habersizdir...

Yiğit sessizliği bozduğunda ona baktım. "Beni mi sınıyorsun?" Diye sordu yola bakarken, "Seni sınamaya çalışsaydım anlardın." Dedim yeşil gözleri gece karası gözlerimi buldu. Birkaç saniye sonra konuştu. "O senin sinirliyken dizini titrettiğini biliyor mu?" Diye sordu ve dizime baktı. Gözlerim dizime kaydığında dizimin hızla titrediğini yeni fark ediyordum. Elini bacağıma koyduğunda dizimin titremesi yavaşladı ve giderek durdu.

Bir savcı… Bir asker… Bir şehrin karanlık sırları… Ankara’daki bir parkta başlayan veda, Hakkâri’nin gölgelerinde ihanetlere, dostluklara ve beklenmedik bir aşka dönüşecek. Ve tüm hikâye, kalbimizin en derin yerinde, kalbin müziğinde son bulacak.