Tükenmişlik

Bir kızın intiharı, sonrasında kızların intiharı...Bir ölüm başka ölümleri getirdi.

•~•

-Anne haberleri aç! Dedim sinirden sesimin titremesiyle,

Annem endişeyle içeri girdi.

-Hayırdır inşallah?

Dedi ve demesiyle birlikte televizyona baktı,spikerin konuştukları aynen şöyleydi.

-17 yaşındaki Saren kızımızın acı haberini aldık..Ardından başka şehirlerimizden Beren ve Zeynep kızlarımızında ölü bedenlerini bulduk.

Annem eliyle ağzını kapattı.Ben de acıyla gülümsedim,aşağıdan sesler geldi..Annemle ben aşağıya inip biz de o kızların sesine katıldık..Sadece kadınlar değil erkeklerin de olduğunu fark ettik,bizi bugün gülümseten tek şey buydu..Ses olmaya çalışmak.

-KADINLARI ÇOCUKLARI,KÖPEKLERİ DEĞİL,KATİLLERİ TOPLA!

Herkesin dediği tek kelimeler.

Gittikçe arttı tabi insanların sayısı sonra başka bir kadın gördük aşağıya apar topar inen arkasından bir adam bağırıyordu,kadın kaçın diye bağırıyordu.Kadının yüzünü daha net görebildik.. Gözünün altı mor,kolları kanlıydı.

İki silah sesi patladı.

Birincisi kadının arkasındaki adamdan geldi.

İkincisi başka bir adamdan.. Sonucu daha kötü oldu.

Biri kadına saplandı diğeride de bir kıza..

Adı Yeşim'di kızın duyduğu tek ses annesinin ve babasının haykırışları.Babası polisti o da gelmişti topluluğa başka kadınların, çocukların sesi olmaya..Ama sonucu kızları oldu.

Son kez merhaba,ben Yeşim..16 yaşındaydım.İnsanlar acı çekmesin diye hayrırken,şimdi insanlar benim için de haykırıyordu.Anlımın tam ortasından suçsuz bir şekilde vuruldum.

|Yazardan| biliyorum şuan benden nefret ediyorsunuz,ama çok kötü sonla bitirmedim kabul edelim.İkinci kitabım henüz keşfedilmemiş ama doğrusunu konuşmak gerekirse,bu kitaptan daha çok değer vererek yazdım.

Bu kitap melek doğup melek giden küçüklere,tüm suçsuz bir şekilde ölen kadınların sesi olması dileğiyle...

​​​​​​

​​​​​