KAYBETTİKLERİMİZ VE KAYBEDİCEKLERİMİZ

o olaydan sonra yarım saat sonra hastaneye varmıştık . yıldız ablanın odasının önüne gelmiştik . odanın önünde üç kız vardı. biri yerde oturup yüzünü dizlerine saklamış çok kötü ağlıyordu o sekiz ondokuz yaşlarındaydı en fazla . diğeri ise ona güç vermeyen çalışıyordu oda onun yaşlarındaydı . üçünçüsü ise bir kadındı hatta o göktuğun kardeşi idil ablaydı onun ile fazla anımız yoktu evden çıkmaz hep ders çalışırdı en azından ben bırakırken öyleydi ama hiç değişmemişti. siyah uzun dalgalı saçları siyah gözleri vardı. dik duruşlu ev ılk giyinimli bir kadındı tam oydu.

ben onu incelerken camdan bakan gözleri bize döndü . " göktuğ " dedi ağlayan kız bir anda kafasını kaldıdı ve göktuğya baktı . gözleri ağlamaktan şişmiş durumdaydı. bir anda kalktı ve koşup göktuğya sarıldı " abi annemi niye hayla ordan çıkarmıyorlar hiç bir şey söylemediler abi bir şey yap " diyerek yüzünü bu seferde göktuğun göğüsüne yasladı bu kızda telefonda konuştuğu ülkü olmalıydı. onunda saçı siyah ve dalgalıydı ama gözleri kehribardı .

" tamam abicim hallederiz " derken yanımıza idilde gelmişti .

" neyi hallediyoruz , nasıl hallediyoruz göktuğ " dedi sinirli ve yorulmuş bir şekilde. konunu başka bir yere gidiceğini anlayınca ülküye "canım gel biz yüzünü yıkayalım " dedim arkadaki kız bize yaklaştı ve " tamam biz yıkarız sizi konuşun" dedi ve ülküyü aldı.

göktuğ idil ablaya döndü " ne demek istiyosun " dedi .

" göktuğ annem bu sefer iyi değil kaç saat oldu hayla yoğun bakımda , bu sefer babamın yanına gidiyor . " dedi artık onunda gözleri doluydu . göktuğ kendine çekti güçlü durmaya çalışan kadını onuda göğüsüne yatırdı. bu sefer o da ağlamaya başladı.

bir kaç dakika durdular sonrasında ayrıldılar ve idil abla bana döndü . " bu arada hoş geldin lavin " dedi.

başımı sallayarak "hoş bulduk "dedim ve sarıldık.

ülkü geldi saniyeler, dakikalar, saatler geçti . göktuğ ülkü ve arkadaşını eve götürmeye gitti . idil abla ise birosundan bir kaç evraklarını almaya gitti . çok çalışkandır demiştim ya avukat olmuş .

camdan yıldız ablaya bakıyordum gözleri bir anlığına açıldı gibi oldu sonra kapandı sonra tekrar açtı . ve direkt bana baktı hemen doktorlara haber verdim içeri girdiler . ve tedavisini uyguladılar . göktuğ ve idil ablaya haber verdim . doktorlar odadan çıkınca içeri girdim. " yıldız abla nasılsın " dedim ve yavaşça ona yaklaştım . ona yaklaşırken o da gözlerini açarka bana baktı .

"iyiymi kızım " dedi güçlükle çıkan sesi ile . yavaş yavaş kalkmaya çalıştı ." dur dur haraket etme yıldız ablam "" dedim hemen . ona yaklaştım ve yanına oturdum bana sarıldı güçsüz kolları ile .

bende ona sarıldım ve onu yerine geri yatırdım . " ne kadar büyümüşsün güzel kızım ne kadar değişmişsin " dedi güçlükle çıkan sesi ile .

" sen hep aynı kalmışsın yıldız ablam " dedim tutuyor olduğum ellerinden öperek .

"göktuğ ile mi geldiniz "

" evet göktuğ, ben, idil abla şu an burda deği ama ülkü . seni seven herkes burda " dedim ellerini sımsıkı tutarak .

" kızım güzel kızım göktuğ'yu hiç bırakma olur mu ?" dedi ve bir elini kalbime koydu " onu hep burda tut sev " dedi .

bir anda ritim cihazından sesler gelmeye başladı . yıldız abla " sözmü " derken kötüleşmyee başladı. doktorlar içeri girmeye başladı beni sışarı çıkartırlarken " söz söz " dedim ve odadan dışarı çıktım . camdan olanları izliyorken göktuğ ve idil abla geldiler ama üçümüzünde duyduğu bir ses vardı o da uzun tiz bi ritim sesiydi ...

...