Hayat; ne sadece mutluluktan, ne de sadece acıdan ibarettir. Herkesin yolu farklı, herkesin yükü kendi kadar ağır. Kimi sessizce ağlar, kimi gülerken içinde çığlıklar taşır. Dışarıdan görünenle içeride yaşanan asla aynı değildir. Bu yüzden kimsenin hikâyesini yargılama; anlamaya çalış, susmayı tercih edenlerin bile bir fırtınası vardır.

Sabretmek, bazen en büyük kahramanlıktır. Herkes mücadele eder ama herkes aynı şekilde direnemez. Kimisi savaşır, kimisi kabullenir. Kimisi kırılır ama yine de sever. Hayat, kimine erken öğretir gerçekleri, kimine yıllar sonra. Ama herkes öğrenir. Gecikmeden, eksilmeden, düşe kalka...

Unutma, her kayıp bir ders, her yara bir tecrübedir. İnsan, yaşadıklarıyla olgunlaşır. Bazen düşmeden yürümeyi öğrenemezsin. Ve bazen, kaybetmeden kıymet bilmek imkânsızdır. Hayat bazen almakla, bazen vermekle öğretir.

Kimse kusursuz değildir. Hepimizin hataları var. Ama önemli olan, aynı hatada ısrar etmemek. Affetmek büyüklüktür ama kendini affetmek de cesarettir. Aynaya her sabah aynı gözle bakabilmek için vicdanın temiz olsun. Çünkü geceleri rahat uyumak, her şeyden değerlidir.

Sevdiğin insanlara zaman ayır. Çünkü zaman geçiyor, insanlar değişiyor, hayat beklemiyor. Bugün yanında olan, yarın olmayabilir. Gülümsemeyi, teşekkür etmeyi, özür dilemeyi erteleme. Çünkü bazı fırsatlar sadece bir kez gelir.

Ve belki de en önemlisi: Kendin ol. Başkaları ne der diye yaşarsan, kendi hayatını asla tam yaşayamazsın. Kendi doğrularınla, kendi hayallerinle, kendi yolunda yürü. Çünkü bu hayat senin. Mutluysan, yeterince doğrusun demektir.