1. Bölüm Kayıplar

Hayatının en karanlık döneminde, en yakın arkadaşının Aden'e ihanet etmesiyle Dünyası başına yıkıldı.

Annem Elfida çilli bir yüze, ateş gibi saçlara,orman yeşili gözlere sahip güzel bir kadındı.

Babam Uğur esmer tenli, simsiyah saçlara, gökyüzü mavisi gözlere sahip yakışıklı bir adamdı.

İkizim Ahsen Aysima ay gibi yüzlü gece gibi siyah saçlara sahip,gozleri ise orman yeşili renginde, Fındik burnuyla tatlı kendi halinde bir kızdı.

Son olarak ben annesinden aldığı çilli bir yüze, ateş saçan kızıl saçlara, gözlerini ise babasından aldığı gökyüzü mavisi gözle, tatlılığını ise ikizinden aldığı güzel bir kızdım.

Annem bize hamileyken bir hastalık geçirip erken doğum yapmış. Bu doğum annemizi almıştı. Babam Uğur ise 18 yıldır üzüntüden mahvolmuştu, fakat bizim için hayatta kalmaya çalışıyordu. İkizim ahsen aysima ise kendi halinde okula gidip geliyordu. Ben Aden Arya Yıldıray. Hayatı annesiz, babasına moral vermek için çabalayan, ikizime annesizliği hissetirmemeye çalışan bir kızdım.Hayatımda tek güzel olan ailem, en yakın arkadaşım Elara ve sevgilim Vuslat'ı.

Elara'nın Annesini ve babasını 7-8 yaşlarında gözünün önünde bıçaklanarak öldürülmüştü. Akrabası olmayan Elara yetimhanede büyümüştü. Yetimhanede ise çok kez zorbalık görmüş fakat bunu bilen müdür hiç birşey yapmamıştı.küçüklükten beridir arkadaşız. Kardeşim gibiydi ta ki bugüne kadar. Bugün 10 Mayıs yani bizim doğum günümüz. Fakat doğum günümüzmü ölüm günümüzmü bilmiyordum.

Okul çıkışında sınıfça doğum günümüzü kutluyoruz. Mumları üfledikten sonra oturup sohbet ettik. Vuslat i ortalıkta görmeyince merak edip etrafa baktığımda duyduğum şey hayatım boyunca unutmayacağım bir sahneydi. Vuslat "ben seni seviyorum. Aden zaten umrumda değil. Senin için sevgili oldum ben onunla" dedi. Dolu gözlerle koşarak oradan uzaklaştım. Ne bekliyordum ki zaten kardeşim dedigim kişi sırtımdan bıçakladı. Sevgilim dediğim adam ise beni aldatmış, birleşerek hayatımı mahfetmişlerdi.İçim yanıyor fakat direnmeye çalışıyordum. Beni en çok yıkan şey, en güvendiğim kişinin arkamdan bıçaklamasıydı.

Şuan olmazdı şuan güçlü olmalıyım. Çünkü bugün arkadaşlarım bizim için uğraşmışlardı onları uzemezdim.Ortama döndükten sonra "Arkadaşlar çok teşekkürler bizim için uğraştınız fakat bizim eve gitmemiz gerekiyor, Ahsen kalk gidiyoruz" dedim dolu gözlerle. Ahsen "Sen iyimisin Aden gözlerin dolmuş" dedi. "İyiyim hadi gidelim" dedim.

Eve geldiğimizde babam evde cansız bir şekilde yatıyordu. Ahsen ve ben girişte şokla bakıyorduk. Aynı anda" BABA!" diye haykırdık. Yanına gittiğimizde Ahsen "baba nolur uyan ben senzi yaşayamam" dedi ağlayarak. Korkuyla elimi nabzına götürdüğümde düşük de olsa yaşıyordu.Hemen ambulansı aradım."Baba uyan biz sensiz ne yaparız" dedim. Göğsüne sarılmış ağladık. Ambulans geldi hemen hastaneye gittik. Yoğun bakıma aldılar.Daha ne olduğunu bile anlamamıştım.

Elara bizim eve gelmiş bizi göremeyince komşuya sormuş öğrenmiş Vuslata söylemiş ve buraya gelmişler. Beni teselli ediyordu. "Merak etme baban iyi olacak harap ettin kendini" dedi. Bende bozuk plak gibi "babam iyi, babam iyi, babam iyi" diyordum.

1. Saatin sonunda doktor çıkmıştı."babam nasıl"dedim."babanız şimdilik iyi normal odaya aldılar" Şok bir şekilde kaldık. "Şimdilik derken bakın içerde yatan benim babam başka kimsesi de yok. Ne olduğunu bana söylemek zorundasınız." Üzüntü dolu bir bakış atıp" Aden hanım babanızın beyninde tümör oluşmuş fakat ölümcül bir şekilde. Bizim elimizden birşey gelmiyor üzgünüz. Babanızın en fazla 2 günü veya birkaç saati de kalmış olabilir. " Deyince Dünyam başına yıkıldı. Babam bunu bizden nasıl saklardı. Ahsen'le beraber oturmuş ağlıyorduk.

Bir saatin sonunda ben kriz geçirerek bayılmıştım. bana serum takmışlardı. Kaç saat uyuduğumu ben de bilmiyordum. Uyandığımda ilk işim babamın yanına gittim. fakat Ahsen babamın yanındaydı rahatsız etmek istememiştim. Onun başında ağlamış öpüp koklamıştı. Sanki sanki vedalaşıyordu. Bu görüntüyü görünce dayanamayıp çıkmıştım.

YAZARDAN

Ahsen'de babasıyla konuştuktan sonra mecali kalmamıştı. Hastanenin dışına çıktı hava almak için. Aden aryayı görünce yanına gitti. "Babamın yanına git. Doktoru duydun belki birkaç saatlik zamanı varmış." Aden arya bunu duyunca "ben bir bakayım."diyip girdi binanın içine. Doktor " babanız uyandı sizi görmek istiyor "dedi. Bunu duyunca neşeyle babasının odasına girdi.

Aden, babasının hastane odasında oturuyordu. Odanın soğuk havası, kalbinin derinliklerinde bir şeylerin sona ermekte olduğunu hissettiriyordu. Babası, yatağında yatan zayıf bedenine rağmen, gözlerinde hala bir parıltı vardı.

“Biliyor musun, Aden,” dedi babası, sesi zayıf ama kararlıydı. “Hayatta en önemli şey, sevdiklerinle geçirdiğin zaman. Onlara değer ver, çünkü bu anlar bir daha geri gelmeyecek.”

Aden, gözleri dolarak babasına baktı. “Ama ben seni kaybediyorum,” diye fısıldadı. “Bunu nasıl yapabilirim?”

Babası, gülümseyerek elini Aden’in omzuna koydu. “Hayat devam ediyor, kızım. Sen güçlü olmalısın. Beni hatırlarken gülümse, çünkü ben hep seninle olacağım.”

Aden, babasının elini sıkıca tuttu. O an, tüm dünyası sarsılmış gibi hissetti. Babasıyla paylaştığı bu son an, hayatının en değerli anılarından biri olacaktı.

1. BÖLÜM SONU

BEYAZ VE MUTLU GÜNLERRR.🤍🤍