5. Bölüm Yağmur

Bu bilinmezlik içinde kaybolmak istemiyorum. Çok mu şey istiyorum? bilmiyorum. Bildiğim tek bir şey var oda artık üzülmek istemiyor

YAZARDAN

​​​​​​BEYAZ GÜNLERRR 🤍🤍🤍

Üniversite yıllarında kaybolmuştu yine Sevda. İkizi ile beraber doğan, büyüyen, aynı yerde okuyan Sevda ikizine çok kırılmıştı o yıllarda. Elfida ile Uğur üniversitesi son sınıfta tanışmış okul bitince evlenmeye karar vermişlerdi. Evlendikten sonra ise Elfida çok değişmişti Sevda'ya karşı. Buna her gün üzüldü Sevda. Hiç anlamıyordu neden böyle olduğunu. Artık Sevda üzülmek istemiyordu. Bundan dolayı ikizi ile iletişimi tamamen kesti. Ondan sonra tek birgün bile ikizini görmeyen Sevda ölüm haberini alınca yıkılmıştı. Onun yanında olmadığı için çok pişmandı. İkiz doğururken ölmüştü. Bunu da biliyordu. Yeğenleri deli gibi merak etmesine rağmen hiç gitmemişti. Daha doğrusu yüzü yoktu gitmeye. Şimdi ise yeğenleri diye düşündüğü kızlar kanlı canlı karşısında duruyordu. Keşke onları küçükken de görseydim diye geçirdi içinden. Artık derse gitmesi gerekiyordu. Gözyaşlarını sildi. Pes etmeyecekti. Kızları araştıracak ve öğrenecekti her şeyi. Belki bütün gerçekleri anlatıp onları yanına bile alabileceğini düşündü.

Zil çaldığında sınıfa geçti. Gözleri hemen ikizlere takıldı. İkizlerde ona bakıp duruyordu. Aynı zamanda Uraz ve Aral Karan da bakıyorlardı şaşkın şaşkın. Onlarda neye uğradığını şaşırmıştı tabiki.

Ders bittiğinde ise hemen toplandılar. Uraz "noluyor bize de anlatın" dedi. Ahsen Aysima "tam emin değiliz araştıracağız" dedi. Aral Karan "araştıracağınız şey ne neyden emin değilsiniz çatlatmayın insanı " biraz sinirlenmişti. "Bak sevda hoca galiba teyzemiz fakat tam emin değiliz anlıyor musun?" Dedi Aden Arya soluk soluğa. "Ne" dediler aynı anda. "Sessiz olun emin değiliz sadece bir düşünce" dedi. Bu konuyu sonraya bıraktılar. Çünkü konuşmak istemiyorlardı.

Okul çıkışı beraber eve giderken hava bayağı bozmuştu. Yağmur yağacak diye düşündüler. Ama dördü de asla hızlanmıyor aksine daha yavaş yürüyordu. Çünkü yağmuru her bir zerresine kadar hissetmek istiyorlardı. Artık yağmur başladı. Herkes ıslanmamak için ordan oraya koşuyor, bazıları evlerine varmak için son gaz eve sürüyordu. İnsanlar için yağmur zehir gibi bir şeydi. Fakat onlar ise yağmurun altında beraber yürüyordu. Onlar için yağmur bir kaçış değil, aksine altında kalmak için herşeyi verecek bir durumdu şuan. Kış gelmeye başlıyordu.

Aden Arya herkese tek tek baktıktan sonra Aral Karan ile göz göze gelmeyi beklemiyordu. Aral Karan ise hayran gözlerle Aden Arya'ya bakıyordu. En sonda konuşmaya başladı "yağmur sana çok yakıştı" dedi Aral Karan Aden Arya'nın gözlerinin içine bakarken. Aden Arya ise gülümsedi. Babasından sonra hiç bir şekilde mutlu olabileceğini düşünmemişti. İçinden babasına binlerce kez teşekkür ediyor ve duygulanıyordu. Hayatını ona borçluydu. Ne kadar üzülsede bu mutluluğunu bozmamaya karar verdi. Eğer bozarsa babasının daha fazla üzüleceğini biliyordu.

Aden Arya ağlamaya yakın "Ahsen hasta olacağız eve geçelim artık" dedi gözyaşlarını bastırırken. Aral Karan "sen ağladın mı?" Dedi endişeli bir sesle. Ahsen Aysima'nın gözleri hemen Aden Arya'ya döndü. Bunu gören Aden arya "yok birşey ağlamadım" dedi. Hemen ardından konunun uzamaması için "hadi sabah hasta olacağız geç eve" dedi. Aral Karan "ben sonra sorarım bunun hesabını neyse görüşürüz" dedi. Evlere dağıldılar.

Ahsen Aysima hemen odasına geçti. Aden Arya aşağıdan bağırıp "yemek yemiyor musun?" Dedi. Ahsen Aysima "aç değilim" dedi bağırarak. Aden Arya ise omuzlarını oynatıp odasına geçti. Aklı Aral'ın söylediği şeyle meşgul oldu. 'Beni merak mı ediyor?' Diye düşünmeden edemedi. Bunları düşünürken gülümsediğini yeni farketmişti. O bunları düşünerek uykuya daldı.

                            ADEN

Sabah uyandığımda dün gece yaşadıklarım aklıma geldi. Aral'ın bana bakışı, söylediği sözler. İçimde garip bir heyecan vardı. Dışarıda onu görmemle bu heyecan daha da arttı. Onunla konuşurken kelimeler ağzımdan dökülmüyordu. Keşke her şeyi daha rahat ifade edebilseydim. Belki de ben yanlış anlıyordum. Belki de sadece arkadaşça davranıyordu.

"Günaydınlar hanımlar" dedi Uraz heyecan ile. Sabah sabah bu nasıl bu kadar enerjik olabiliyor anlamıyorum. Şuan bir tek ben mi üstümden tır geçmiş gibi hissediyorum? Dayanamayıp sordum. "Günaydın da Uraz sen nasıl sabah bu kadar enerjik sin?" Dedim hemen. "Teesüf ederim Arya ben herzaman böyle bir insanımdır." Dedi. "Neyse neyse hadi gidelim artık geç kalıcağız yine" dedi aral.

Okula geldiğimizde hemen sınıfa çıktık. Sınıfta bizim kızları gördüm. "Günaydın" dedim gülümseyerek. Duru hemen "günaydın hoşgeldiniz" dedi sıcak bir gülümseme ile. Duru'yu sevmiştim fakat Dolunay'a içim ısınmamıştı. Zaten geldiğimiz gibide hemen Aral'la konuşmuştu. "Günaydın Karan nasılsın?" Dedi gülümseyerek. "Günaydın seni duydum daha kötü oldum ben sana demiyor muyum şu ismimi düzgün söyle" dedi sinirli bir suratla. Oh olsun sana Dolunay hanım. "Amma da uzattın karan ne olmuş bu ismini kullandıysam senin ismin değil mi?" Dedi. "Kullanma işte istemiyorum Allah Allah çattık ya" çok sinirlenmişti. Galiba kırmızı çizgisi ikinci ismi.

Hoca geldiğinde ders başlamıştı herkes yerlerine geçti. Hoca "arkadaşlar haftasonu müze gezisi var gelmek isteyen ailesinden izin kağıdı alsın gelsin" dedi. Ahsen ile göz göze geldik. Her aile lafını duyunca üzülüyoruz. Ne kadar dışarı vurmasakta içimizdeki bu derin yarayı hiç kimse kapatamaz. Dersin sonuna doğru aklıma Sevda hoca geldi. Zil çaldığında hemen Sevda hocanın yanına gittim.

"Sevda hocam" dedim heyecanlı bir sesle."Efendim kızım" dedi hemen. Allah'ım nolur nolur yalvarıyorum doğru çıksın lütfen. "Sevda hocam şimdi ben sizi birine benzettim ama-" arkadan bir ses yükseldi. "Hocam bakabilir misiniz" dedi kızın biri. "Sonra konuşalım mı kızım şuan işim var" dedi ve gitti.

Arkasından baka kalmistim. Nolurdu yani bir kere dinleseydi. Acaba o mu? Bilmiyorum. Bu bilinmezlik içinde kaybolmak istemiyorum.Bizi yıllardır aramayan birini şimdi bulmak istemiyorum. Ama o yinede şimdi gelsin istiyorum. Şimdi gelsin ve bizi tekrar hayata döndürdü istiyorum. Bizim için çabalasın istiyorum. Çok mu şey istiyorum? Bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var artık üzülmek istemiyorum.

5. BÖLÜM SONU