7. Bölüm Dağ Evi

Aral Karan arabayı son gazla sürerken Aden Arya korkarak. "Aral yavaş sur şu arabayı öldüreceksin bizi." Dedi. Aral Karan Aden Arya'nın korktuğunu farkedip yavaşladı fakat sinirinden ödün vermedi. "Sus çilli sus" diye söylendi. "Ne bu sendeki sinir, şuan benim sana sinirli olmam gerekiyor, sana noluyor" diye bağırdı Aden Arya. Aral Karan "sus dedim, gidince konuşuruz" dedi. Aden Arya Aral Karan'a doğru dönüp "nereye gidiyoruz" dedi hemen. "Gidince görürsün" diyip yola devam etti.

Yarım saat sonra Aden Arya Ahsen Aysima'ya haber vermek için telefonunu çıkardı. Bunu gören Aral Karan "ne yapıyorsun" diye sordu. "Ahsen'e haber vermem lazım aklı kalmasın. Gerçi kalması daha iyi bana ne yapacağını bilmiyorum sonuçta." Diye yanıtladı. "Ne saçmalıyorsun sen görende öldüreceğimi falan sanar" diye dalgaya vurdu. Aden Arya umursamayıp Ahsen Aysima'yı aradı. "Alo... Kaçırıldım canım" Aral Karan hayret dolu bir bakış attı. "İyiyim iyiyim şaka yapıyorum sadece Aral'ın yanındayım... pişman olmuş beyimiz özür dileyecekmiş" dedi. Onu dinleyen Aral Karan "ya sabır" diyip eliyle yüzünü kapattı. "Arabadayız gidiyoruz bir yere nereye olduğunu bende bilmiyorum. Sen neredesin" dedi. "Peki görüşürüz" diyip kapattı. "Nolmuş" diye sordu Aral Karan. "Hiç." Dedi ve dalıp gitti.

Ahsen Aysima Uraz'ın yanından döndükten sonra Aden Arya nerede diye düşündü. Aden Arya nerede diye endişelenirken ve şimdiye kadar 14 defa aramışken bir telefon geldiğini gördü ve bu onun içine su serpti. Çünkü Aden Arya arıyordu. Onunla konuştuktan sonra rahat bir şekilde yatağına girip uyumaya karar verdi. Saat erken olsa da uykusu geliyordu.

Yarım saat sonra Aden Arya artık sıkılmış bir nefes verip konuştu. "Çok varmı acaba" dedi. "1 saat falan var" dedi Aral Karan. Şaşkın şaşkın "ne 1 saat mi dağ başına mı gidiyoruz"diye sordu Aden Arya. "Aynen öyle. Dağ başına gidiyoruz." Diye cevapladı Aral Karan. Çarşıda durdu. Bunu gören Aden Arya "ne oldu geldik mi?" Dedi. "Hayır daha gelmedik. Yicek birşeyler alıcağım." Dedi. "Tamam" diye cevap verdi. Aral Karan geldiğinde poşetleri arka koltuğa indirdi ve yola devam ettiler. Aden Arya sessizleşti. Aral Karan merak edip bakınca uyduğunu gördü. Aral Karan ne kadar tatlı uyduğunu düşünüp gülümsedi. Normalde cadı gibi olan kız şuan kedi yavrusuna benziyordu.

Dağ evine geldiklerinde Aral Karan poşetleri içeri götürdü. Herşey bittikten sonra Aden Arya'yı kucağına alıp kalacağı odasına götürdü. Getirdiği hazır pizzayı mikrodalgada ısıtmak için çıkardı. Pizza mikrodalgada ısınırken Aral Karan masayı kurdu. Herşey hazır olduğunda Aden Arya'yı çağırmaya gitti. Aden Arya uyanmıştı. "Günaydın kızıl" dedi. Nedensizce ona böyle seslenmek hoşuna gidiyordu. "Günaydın kumral gözlü" dedi. Onun bu şekilde ona seslenmeside hoşuna gidiyordu. "Yemek hazır uykucu hadi pizzalar soğuyacak" dedi Aral Karan. Beraber aşağı inip yemek yediler. Yemek yedikten sonra etrafı beraber toplayıp salondaki koltuğa oturdular.

Aral Karan dayanamayıp konuya girdi. "Bak ben o an çok ama çok sinirliydim. Ne yaptığımı bende bilmiyordum. Senden gerçekten özür dilerim. Şu yaramaz ama üzgün, kumral gözlü adamı affeder misin?" Aden Arya'nın gözlerinin içine bakarak gülümsemiş, kafasını da sağ omzuna yaslamış, melul melul bakıyordu. Aden Arya bu bakışa dayanamayıp "tamam affediyorum ama neden o şekil davrandın beni asıl üzen şey buydu." Aral Karan affettiği için sevinse de bu soruyu sorduğu için ne diyeceğini bilememişti. En son anlatmaya karar verdi. "Babam okula gelmişti de biraz tartıştık o kadar" söylerken ne kadar masum bir şeymiş gibi. Ama yaşaması daha zordu. Söylemek kolaydı.Fakat anlatırken yutkunma isteği gelmişti. Aden Arya bunu fark edip daha fazla üstüne gitmek istemedi. "Şey, tamam, ne yapalım şimdi" dedi Aden Arya. "Affettin mi sen bana onu söyle" diye sözünü kesti. "Evet dedim ya zaten" diye cevapladı hemen. Ardından "Neyse saatte geç olmuş ben yatayım" dedi ve ayaklandı Aden Arya. Aral Karan"iyi geceler hanımefendi" dedi. "Benli rüyalar beyefendi" dedi ve gülümseyerek yukarı çıktı.

                                ADEN

Sabah kapının alacaklı bir şekilde çalmasıyla uyandım. Buraları hiç bilmediğim için Aral Karan'nın korkup odasına girdim. Girdiğimde uyanmış üstünü giyiniyordu. Evet böyle bir şey beklemiyordum. Sırtının bu kadar kötü olmasını beklemiyordum. Ben ona bağırıp çağırırken, onun bu şekilde acı çekmiş olmasını beklemiyordum. Bazı babaların çocuklarına kahraman olup, bazı babalarının çocuklarına derin yara olması gerçekmiş. Bunuda bekliyordum. Ve tekrar babama teşekkür ediyorum. Ben bunları düşünürken o üstünü giyinmişti. "Şey, ben özür dilerim. Çalmadan girdim. Ama kapı alacaklı bir şekilde çaldığı için korktum doğrusu." Dedim hemen toparlamak için. "Sorun değil bizimkiler gelmiş. Uraz'ın kapı çalışandan belli." Dedi. "Onlar derken?" Dedim. "Aysima da geldi" dediği için şaşırmıştım. Bunlar ne yapıyor dünden beri. "Yalnız kardeşime yanında böyle seslenmesen iyi olur." Dedim. "Neden?" dedi sorar gözlerle. "Özel sebepler diyelim" dedim. Ne demek istediğimi anlamıştı.

Evet yine lanet kapı çalmıştı. "Burda hala dikilip izleyecek misin, yoksa çıkacak mısın?" Deyince utandım. Ve hemen aşağıya indim. O sinirle kapıyı açıp "Uraz! Şeytan mı taşlıyorsun ne yapıyorsun?" Dedim bağırarak. "Saatlerdir kapının önündeyiz ve açmanızı bekliyoruz" dedi hemen. "Bende burdayım. Ve hoşbulduk ikizimcim." İki taraftan da aynı anda kahkaha sesi duyduğum için kulaklarım çınlıyor. Evet Aral Karan ve Uraz ikilisi aynı anda kahkaha attı. Konuyu değiştirmek için "evet bir açıklama bekliyorum. Sabahın köründe kalkıp da, buraya gelipte, beni uykumun en güzel yerinde uyandırmanın sebebini açıklayın hemen" dedim. Kollarımı bağlamış onların açıklamasını bekledim. "Oooooo noluyor lan ne yaptınız siz?" Dedi Uraz kurnaz bir sırıtışla. Konuyu değiştireceğim derken iyice batırdım. "Uraz bu kadar yeter birşey yaptığımız yok. Ben özrümü diledim ve yattık." Dedi. Ahsen Aysima gülerek "ha yattınız yani." Dedi. Uraz tabikide kahkahayı bastı.Ahsen Aysima'nın kafasına vurup "Lan siz nerenizden anlıyorsunuz yok öyle bir şey." Dedim hemen. Ahsen Aysima kafasını tutup "kapıda beklemeye devam edecek miyiz?" Dedi. Aral Karan ve ben kapının önünden çıktık ve içeri geçtiler. "Siz nerden çıktınız. Burada olduğumuzu nerden biliyorsunuz?" Diye sordum. "Ben söyledim gelin diye." Dedi Aral Karan. Tamam anlamında başını salladım ve kahvaltı hazırlamaya gittim.

Kahvaltı hazırlarken Ahsen Aysima yanıma geldi. "Kolay gelsin Aden hanım" dedi. "Sağolasın kardeşim. Bir el atsan da hemen hazır olsa." Dedim gülerek. Gülmeyi ne çok özlemişim meğerse. Ahsen Aysima domates doğramaya başladı. Fakat evet kendisi sakar olduğu için elini kesti. "Dikkat etsene, ver bir bakayım. Derin kesmiş sin neyse sen otur ben hallederim." Dedim. "Tamam ben içeride masayı hazırlayayım." Dedi. Tamam anlamında başımı salladım. O masayı hazırlarken bende kahvaltıyı hazırlamıştım bile. "Hadi gelin kahvaltı hazır" dedi Ahsen Aysima. Hep beraber kahvaltı ettik.

Kahvaltı ederken Uraz beyimizin gözünden kaçmamış demek ki "eline noldu."dedi Ahsen Aysima'ya. "Bişi yok yanlışlıkla kestim."

"Bakayım bi."

"Yok bişi bak." Elini uzattı. Ve Uraz elini tuttu.

"Acıyor mu?"

"Küçücük birşey niye acısın"

"Öpeyim de geçsin" dedi ve öptü. Elini öptü. Uraz kardeşimin elini öptü. Ahsen Aysima'nın elini öptü. Benim yanımda. Sessizce "ben yanlış mı görüyorum yoksa Uraz benim ikizimin elini mi öptü." Dedim. Sessizce söylememe rağmen Aral Karan duydu. "Malesef doğru aynı şeyi bende gördüm." Dedi. Öksürüp "noluyor burada. Benim bilmediğim bir şey mi yaşandı." Dedim. İkiside aynı anda hareketlenip konuştu. "Yok bişey saçmalama." Dediler. "Peki. Öyle olsun bakalım." Dedim.

Herkes kahvaltısını ettikten sonra hep beraber topladık. O sırada kapı çaldı. Kapıya bakmak için Aral Karan gitti. "Kim gelmiş" dedim. Aral Karan "kızıl biri seni soruyor bakabilir misin?" Dedi. "Allah Allah kim acaba ben bir bakayım" dedim ve gittim. Bunun ne işi vardı burda. Hayır ya burda rahat bırakın bari. "Merhaba Aden nasılsın?"

7. BÖLÜM SONU

Selam herkese. Tatil olduğu için pek girmemiştim. Miniş yıldıza dokunmayı unutmayın olur mu? İyi okumalar.🤍🤍🤍